યુદ્ધ વિશેની એક મૂવીઝને જોયા બાદ બ્રેસ્ટની મુલાકાત લેવાનો નિર્ણય. અચાનક તે શરમ લાગ્યું કે મારા પતિ અને હું હજી પણ આ સ્થળની મુલાકાત લીધી નથી. ત્રણ અઠવાડિયા પછી, તેઓએ સેન્ટ પીટર્સબર્ગથી તેમની કાર પર રસ્તા પર પ્રયાસ કર્યો. 1.5 દિવસ 1300 કિ.મી. માટે ડ્રાઇવિંગ, અમે ધ્યેય સુધી પહોંચી ગયા છીએ.
મુખ્ય કાર્ય હીરો કિલ્લાની મુલાકાત લેવાનું હતું. અને હવે આપણે પ્રવેશદ્વારની સામે પહેલેથી જ ઉભા છીએ. જટિલ પ્રદેશમાં આશ્ચર્યજનક મફત પ્રવેશદ્વાર. સૌથી વધુ ફોર્ટ્રેસ દરેકને ખુલ્લું છે જે ઇતિહાસમાં ઉદાસીન નથી. અમે ગલી સાથે ચાલ્યા ગયા, કારણ કે વૃક્ષો ધીમે ધીમે મુખ્ય સ્મારક અને બેયોનેટ-ઑબેલિસ્કને ફ્લોટ કરે છે. તે ક્ષણે મેં એક વાસ્તવિક રોમાંચક અનુભવ કર્યો, તેથી તેઓ ભવ્ય અને વિશાળ હતા. તેઓએ બરફ-સફેદ પવિત્ર નિકોલાવ ગેરીઝન મંદિરને જોયું.
પ્રદેશ સંરક્ષણ સંગ્રહાલય પર સ્થિત હતું, જેમાં ઘણા વ્યક્તિગત સામાન અને વાર્તાઓ એકત્રિત કરવામાં આવી હતી. હૉલમાં ગઢના સંરક્ષણ અને તેમના પરિવારના સભ્યોના ડિફેન્ડર્સના જીવનના ફોટા અને વર્ણનોને અટકી જાય છે. જો કોઈ વ્યક્તિનું અવસાન થયું હોય તો કાર્ડ્સ કાળો પૃષ્ઠભૂમિ પર મૂકવામાં આવે છે. સફેદ પર બચી ગયેલા લોકો છે.
મ્યુઝિયમની મુલાકાત લીધા પછી મ્યુઝિયમમાં આવીને, હોલ્મ દરવાજા જોવા ગયા. દિવાલો બધા ગોળીઓથી ટ્રેસથી આવરી લેવામાં આવી હતી, ખોદકામ એક ફનલ જેવું જ હતું. અમે નદીના કાંઠે ચાલ્યા ગયા. તે ખૂબ જ ગરમ હતું, સૂર્ય ચમક્યો, કૅલેન્ડર 26 જૂન, 200 9 દર્શાવે છે. બેગ શેનજેન વિઝા સાથે પાસપોર્ટ મૂકે છે, જે કિનારે અમારા માર્ગને ખોલીને, જ્યાં યુદ્ધ 68 વર્ષ પહેલાં આવ્યો હતો.
આ સફરની જરૂર હતી, પરંતુ ખૂબ ભારે. અમે એક મોટી મુસાફરી કરી અને લાગ્યું કે કંઈક મહત્વનું કંઈક કર્યું છે.
