સ્વતંત્રતા ટાપુ પર બાકીના દરમિયાન હવાના સાથે મારો પરિચય. હું ક્યુબામાં સૌ પ્રથમ સમુદ્રમાં ઉતર્યો અને પામ વૃક્ષ હેઠળ આરામ કરું છું. પરંતુ ક્યુબામાં રહેવા અને તેના હૃદયની મુલાકાત લેવા નહીં - મૂર્ખ અને વ્યક્તિને પોતાને એક પ્રવાસી તરીકે ઓળખવામાં આવે છે. તેથી હું આ વિરોધાભાસી શહેરની સફર માટે એક દિવસ સમર્પિત છું. વેરડારો સાથે વ્યક્તિગત સ્થાનાંતરણ સાથેની એક મુસાફરીથી ખરીદી કરવામાં આવી હતી, અને અમારી માર્ગદર્શિકા સૌથી વાસ્તવિક ક્યુબન હતી, જેમણે રશિયનમાં થોડું બોલ્યું હતું, કારણ કે તેમણે તેમના જીવનમાં તેમના અભ્યાસમાં રશિયા અને યુક્રેનની મુલાકાત લીધી હતી, અને પરિણામ મુજબ, મને યુક્રેનિયન મળી આવ્યું હતું પત્ની.
હવાના એક વિશાળ કોંક્રિટ મેગાપોલિસ છે. હા, હા, તે આવી છાપ છે. બધા કોંક્રિટ. મલ્ટી-કિલોમીટરના કાંઠા મેલિકોન એક મોટી કોંક્રિટ વાડ સાથે એક પ્રમોટર્સ છે, જે તેના સમગ્ર સમગ્રમાં ફેલાય છે. સાંજે ઘણા યુવાન લોકો, રોમા અને અશ્લીલતા છે. ઘણાં નાશ પામેલા ઇમારતો, ઝૂંપડપટ્ટીઓ. તે પાગલ લાગે છે. તમને લાગે છે કે તે આ બધું જોઈને સારું થઈ જાય છે.
સામાન્ય રીતે, એક દિવસ પૂરતી હવાનાની મુલાકાતમાં. અહીં ક્યાં તો તમારે ક્યુબન્સ અને તેમના મૂડની સંપૂર્ણ પીડા અનુભવવા માટે અથવા ફક્ત એક જ દિવસને મુખ્ય આકર્ષણોની મુલાકાત લેવા માટે બે મહિનાની જરૂર છે, જેમ કે:
- ક્રાંતિ સ્ક્વેર,
- રોમા મ્યુઝિયમ,
- સમુદ્ર ફોર્ટ્રેસ અલ મોરો,
- કેપિટલ,
- ઓલ્ડ હવાના,
- કાંઠા મેલીકોન.
અને હવે હું મારી વાર્તા "હવાના - ઇસ્લે ઑફ ફ્રીડમ એન્ડ નિયંત્રણોના દેશ" ના નામ તરફ વળું છું. મેં તેને કેમ કહ્યું? આ એક લાગણી છે જે તમે અહીં રહી રહ્યા છો, શબ્દોનો અભિવ્યક્ત કરશો નહીં. મોટાભાગના લોકો પાસે કશું જ નથી! ત્યાં કોઈ સામાન્ય કામગીરી નથી, ત્યાં રહેવા માટે કોઈ શરતો નથી, પરંતુ તે હજી પણ ખુશ છે! કલ્પના કરો? તેઓ નૃત્ય કરે છે, રમ અને સ્મિત પીવે છે. તેમના ચહેરા પર કોઈ ડિપ્રેસન.
જો કે, હું ધ્યાન આપવા માંગુ છું, જેઓ અહીં સફળ થવા માંગે છે, તે એક પ્રમાણિક રીત કમાવે છે, તે વ્યવસાય કરે છે. હા, અહીં ઘણી પ્રવૃત્તિઓ મંજૂર કરવામાં આવી છે અને એન્ટરપ્રાઇઝિંગ લોકોએ વ્યવસાય કરવાનું શરૂ કર્યું. પરંતુ આવી એકમો! સામાન્ય રીતે આવા લોકો પૈસાને જુએ છે અને અમેરિકાને છોડી દે છે, અથવા ત્યાં તેમના બાળકોને મોકલે છે. જે ત્યાં શિક્ષણ પ્રાપ્ત કરશે અને ટાપુ પરના સંબંધીઓને ટેકો આપશે. બધું જ ખૂબ વિવાદાસ્પદ છે, તે બધા આનંદ અને ઉત્સવ જુએ છે, પરંતુ અહીં લોકોનું જીવન એક સંઘર્ષ અને પીડા છે.
બધું જ વિરોધાભાસ. હવાના માર્ગ પર, મેં બનાના અને અન્ય ફળોના વાવેતરને જોયા. પરંતુ સ્થાનિક ક્યુબન જણાવ્યું હતું કે, તે લેવાનું અશક્ય છે, અન્યથા મૂકો. તે છે, તે બધા જૂઠાણું અને અદૃશ્ય થઈ જાય છે. બધા સામાન્ય અને તે બધું જ નથી. કોણ એવું લાગે છે કે તે અહીં રહેવા જોઈએ.