વિશ્વના ઘણા શહેરોમાં થોડી શેરીઓ છે. સેવિલે, બ્રશૉ, રીગા, ... તે જાણીતું નથી કે તેઓ કેવી રીતે રચના કરવામાં આવ્યા હતા: આર્કિટેક્ટ ખાસ કરીને રચાયેલ હોઈ શકે છે, કદાચ તેઓ આકસ્મિક રીતે ઘરોના પુનર્નિર્માણ દરમિયાન દેખાયા હતા. તે કોઈ વાંધો નથી, મુખ્ય વસ્તુ એ છે કે સમય જતાં તેઓ એક સીમાચિહ્ન બની ગયા છે અને શહેરના રહેવાસીઓની ગૌરવ પણ બની ગયા છે.
તે તક દ્વારા નથી કે ઘણા પ્રવાસીઓ પ્રાગમાં ખામીના રિનરને જુએ છે. એક નાજુક શેરીને પહોંચી વળવું મુશ્કેલ છે - પહોળાઈ ફક્ત 70 સે.મી. છે. તે ખૂબ જ સાંકડી છે કે વૉકના "શફ હેઠળ" પરત ફરવાનું ઘર હિંમતથી ઘટીને ડર વગર જાય છે. "મૂળ દિવાલો" તેને ટેકો આપે છે "- - આ શબ્દો નાગરિકોના જીવનમાંથી રમુજી વાર્તાઓના માર્ગદર્શિકાઓ સમાપ્ત કરે છે. હંમેશાં સ્વચ્છ અને સુઘડ શેરી, જેમ કે તે તેમના ચિહ્નોને બધા નવા પાસર્સ દ્વારા બોલાવે છે. સંવેદનાની તીવ્રતા માટે, પગપાળા ટ્રાફિક પ્રકાશ સ્થાપિત થયેલ છે, પાથ મુક્ત છે અને બીજા મુલાકાતી તેની જિજ્ઞાસાને સંતોષી શકે છે: "શેરીનો અંત શું છે?"
અને "વર્નોર્ના દમાકા" છે - ચેક બિઅર અને રાષ્ટ્રીય ઍપેટાઇઝર સાથેનો એક રેસ્ટોરન્ટ, જે "ધૂમ્રપાન" નદીને અવગણે છે, તેના પાણીના જૂના ઘરોની દિવાલોનો નાશ કરે છે. પ્રાગ વેનિસ - તેથી તેના સ્થાનિક લોકો કહેવામાં આવે છે.
હંમેશાં આશ્ચર્ય થાય છે કે આ દિવાલો કેવી રીતે દાયકાઓ સુધી નાશ પામ્યા નથી, જ્યારે આધુનિક ઇંટો અને સ્ટુકો ઊભા થતા નથી અને આગલા વરસાદ પછી બે વર્ષનો અંત લાવવાનું શરૂ થાય છે?
આ બધા રંગ જોઈ શકાય છે, કાફીકી અને કાર્લોવા બ્રિજની મ્યુઝિયમ નજીક શહેરના મધ્યમાં છે, જેની કમાણી કરે છે.