માર્ચ 2014 અને 2016 માં, અમે યરૂશાલેમમાં મુસાફરી પર હતા, મારા માટે સૌથી વધુ રસપ્રદ સ્થાન સીમાચિહ્ન હતું - "વૉચ દિવાલ".
મંદિરના સમયે, આ પ્રાર્થના દિવાલનો ઇતિહાસ ભૂતકાળમાં ભૂતકાળમાં જાય છે, જેણે ટીએસએઆર સુલેમાનનું નિર્માણ કર્યું હતું.
પોતે જ, દિવાલ મંદિરના વાડનો એક નાનો ભાગ છે, તે બધું જ મંદિરમાંથી રહેલું છે, તેથી યહૂદીઓ અને તેને રડવાની રુદન કહે છે. હું મંદિરમાં રડતો હતો, તે સમયે તેઓ આપણા મંદિર હતા, જેમાં તેઓએ બધી ધાર્મિક રજાઓ માટે પ્રાર્થના કરી અને ભેગી કરી, કારણ કે તેઓ ભગવાન સમક્ષ એક રીતે ઊભા હતા અને દયા પૂછ્યા હતા.
હવે આ સ્થળ બધા લોકો માટે જાહેરમાં ઉપલબ્ધ બન્યું છે, અને દરરોજ દરરોજ હજારો યાત્રાળુઓ ભગવાનના લોકો દ્વારા તેમની જરૂરિયાતો માટે પ્રાર્થના કરે છે.
દિવાલ પર જવા માટે તમારે કેટલીક સરળ પ્રક્રિયાઓમાંથી પસાર થવાની જરૂર છે.
પહેલી વસ્તુ કપડાં છે, જે સ્ત્રીઓ માટે ખુલ્લી હોવી જોઈએ નહીં. સ્કર્ટ પહેરેલા હોય તો શોલ્ડર્સ અને હેડ આવરી લેવું આવશ્યક છે - તે ઘૂંટણને બંધ કરવું જોઈએ, અને ફ્લોર પહેલાં વધુ સારું. પુરુષો માટે - કોઈ માસ્ક અને શોર્ટ્સ, ફક્ત શર્ટ અને પેન્ટ, પુરુષ ભાગના પ્રવેશદ્વાર પર પણ, બધા પુરુષોએ એક કીપ પહેરવું જોઈએ, જે પ્રવેશદ્વાર પર મુક્ત જારી કરવામાં આવે છે.
બીજું, આ ચેકપોઇન્ટ છે. હકીકત એ છે કે ઇઝરાઇલ સતત લડાઇની તૈયારીમાં છે, આરબોના વારંવાર હુમલાને કારણે. તેથી, રડવાની રડતાના પ્રવેશદ્વારમાં એક ચેકપોઇન્ટ છે જે તમે બેગની તપાસ કરશો, અને તેને તીવ્ર, સ્ટિચિંગ અને કટીંગ વસ્તુઓ, તેમજ ગ્લાસ બોટલ લેવાની મંજૂરી આપવામાં આવશે નહીં.
ત્રીજું, આ હાથનું આયોજન છે. દિવાલો નજીક ખાસ વૉશબાસિન્સ છે, ત્યાં પાણી અને હાથ સાથેના ક્રેન હોય છે. તમારા હાથને યોગ્ય રીતે ધોવા માટે, તમારે પાણીને એક જગમાં ડાયલ કરવાની જરૂર છે, પ્રથમ એક હાથ ધોવા, પછી બીજા. માર્ગ દ્વારા, અહીંથી, અને અભિવ્યક્તિ "મારા હાથ ધોવા". તેથી સ્વીકાર્યું, કારણ કે તે અશક્ય છે કે પવિત્ર દિવાલો હાથ ધોયા નથી.
ચોથી ક્ષણ એ પ્રાર્થના નોંધોની લેખન છે. જ્યારે અમે બસ પર ગયા ત્યારે, માર્ગદર્શિકાએ અમને કહ્યું કે દરરોજ દિવાલથી બધી નોંધો દૂર કરવામાં આવે છે, નહીં તો ત્યાં પર્વતો હશે, ઘણી નોંધો દિવાલની દિવાલોમાંથી બહાર આવે છે અને ફ્લોર પર પડે છે. તેથી, દરરોજ તેઓ તેમને ત્યાંથી મેળવે છે અને ખાસ પથ્થર બૉક્સમાં મૂકે છે, નોંધો માટે કહેવાતા કબરો. આમ, તે તારણ આપે છે કે ઘણા લોકો આ નોંધો માટે પ્રાર્થના કરે છે, અને અલબત્ત યહૂદિઓ પોતે જ જે બપોરે અથવા રાત્રે રડવાની દિવાલ નજીક પ્રાર્થના બંધ કરતા નથી.
અને મને એ પણ ગમ્યું કે આજે દિવાલની નજીકના બધા યહૂદીઓ નથી, અને ઘણા આનંદ અને નૃત્ય કરે છે, તેઓ શપથ લે છે અને ગીતો ગણે છે. દિવાલની નજીક પણ ખુરશીઓ છે જેના પર અહીં રહેલા લોકો આરામ કરી શકે છે, અને નાના કોષ્ટકો પર હિબ્રુમાં ગીતશાસ્ત્રની પુસ્તકો છે, યહૂદીઓ તેમને વાંચે છે અને પ્રાર્થના કરે છે.
માર્ગ દ્વારા, દિવાલ બે ભાગોમાં વહેંચાયેલી છે - પુરુષ અને સ્ત્રી. સ્ત્રીઓ અને પુરુષો માટે પ્રાર્થના કરવા માટે યહૂદીઓ સ્વીકારવામાં આવ્યાં નથી.
પરિણામે, હું કહું છું કે હું યરૂશાલેમમાં ઘણા સ્થળોએ હતો, પરંતુ રડવાની દિવાલ સૌથી યાદગાર બની ગઈ. શાંતિની શાંતિની કેટલીક અસામાન્ય લાગણી આ દિવાલની નજીક જ લાગે છે.
