ફકીરોવ, ફટાકડા, સાપ લોર્ડ્સ, અશ્લીલ ટ્રેઝર્સ, આયુર્વેસ અને મસાલાનો દેશ. હું ભારતથી અલગ હતો, જોકે બધું ઉપર કહેવામાં આવ્યું હતું, હું ચોક્કસપણે અહીં જોયું. મારા માટે ભારત દેશનો આઘાત છે. હું ગરીબ shacks માં રહેતા લોકો દ્વારા ત્રાટક્યું હતું, જે ખોરાક ખાવા માટે સખત મહેનત કરે છે, પરંતુ તે જ સમયે તેઓ ખૂબ જ હસતાં અને સારા સ્વભાવથી, જીવનથી સંતુષ્ટ પણ છે. ભારતને હિટ કર્યા પછી, મને ચેતનામાં બળવો થયો: તે જીવન માટે કેટલું ઓછું થઈ ગયું! સામાન્ય રીતે, મારો વિષયવસ્તુ અભિપ્રાય: જો તમે આ દેશમાં ન હોવ તો પોતાને સાચા પ્રવાસીને ધ્યાનમાં લેવું અશક્ય છે. તે સૌથી રસપ્રદ વસ્તુ છે કારણ કે તે રસ્તાઓ નજીક છે. સ્થાનિક વસ્તીના રોજિંદા જીવનના જોવાયેલા કર્મચારીઓથી ફક્ત આત્માને પકડી લે છે. મેં મને અજાણ્યા જોયું કે હું શરૂઆતમાં મને કેટલાક આઘાતનો ઉલ્લેખ કરું છું, અને આખરે જીવંત હિતનું કારણ બન્યું છે. બસ પર ડ્રાઇવિંગ, હું લાંબી ફ્લાઇટ પછી ઊંઘી શક્યો ન હતો, કારણ કે દરેક ક્ષણની બહારથી દરેક ક્ષણ ઊભી થઈ, કંઈક નવું, જીવનમાંથી નવું દ્રશ્ય. તેથી મેં રસ્તાના બાજુ પર "હેરડ્રેસર" ખુરશી જોયું, તે એક કાદવના મિરરની વાડ સાથે સૂકાઈ જાય છે, જે ક્લાઈન્ટની શેવિંગ ક્રીમમાં બેઠેલી છે, વૃક્ષોની છાયા પછી પુરુષોના કતારમાં બેઠા છે અને રમે છે પ્લાસ્ટિકની બોટલથી બનેલા ચેકર્સમાં પૃથ્વીની છાયા. ડ્રમ્સ સાથે તેજસ્વી સાડીમાં મનોહર જૂથ પસાર થઈ ગયું હતું અને બધા બિઝાર્રેલી ડગલા હતા. "તેઓ સંતો છે," માર્ગદર્શિકા આપણને સમજાવે છે, પછી માથા પરના પટ્ટાઓ અને સ્વેટશર્ટ્સ અને ટર્બન્સવાળા સફેદ ઝભ્ભોના લોકો "સખી" છે. ભારતમાં ધાર્મિક પ્રવાહોની સંખ્યાથી, માથું આસપાસ જાય છે. ગાય અહીં પોતાને પર જાઓ, રસ્તાઓ અને સાઇડવૉક્સ, તેમજ ઇન્ટરસીટી હાઇવે પર તેમને મળો. અમારા ડ્રાઇવરને નાટકીય રીતે ઘણાં વખત ભાંગી પડ્યા, આ પવિત્ર પ્રાણીને વહેતા. હું સમજી ગયો, ભારતીયો ફક્ત રસ્તા પર સ્થાયી થવાનું પસંદ કરે છે, ફક્ત એક નવો રસ્તો બનાવવાનું શરૂ કરે છે, અને મશરૂમ્સ જેવા હટ્સ હાઇવે સાથે દેખાય છે. ભારતીયો પ્રવાસીઓને પસાર થતાં, સતત છૂંદેલા અને સ્મિતને જોવામાં ખુશી થાય છે. ગોવાએ મને તેના લાંબા અને વિશાળ દરિયાકિનારાને પામ વૃક્ષોથી ઢાંકી દીધા, હંમેશાં ગરમ, સમુદ્ર દ્વારા દૂધ જેવા. હું હસતાં અને મહેમાન લોકો સાથે, હરિયાળી ગામમાં ગામમાં રહ્યો. અહીં મને ઘોંઘાટીયા અને તોફાની નાઇટલાઇફ મળી નથી, બધું ચિન્નો અને શાંતપણે છે: હોટેલ, દરિયાકિનારા, રેસ્ટોરાં. બીચ પર, એક વિશિષ્ટ મનોરંજન-પ્રાચિન બજાર હતું.
તમે તમારા આશ્રયમાંથી બે પગલાઓ કરો છો અને વેપારીઓની આતંકવાદી ભીડમાં પ્રવેશ કરો છો, તમે ફૂલ સ્ટીરોથી કાશ્મીરી ચાળીસ સુધી એક અલગ ઉત્પાદન ખરીદી શકો છો. ભારતીયો બજારમાં ચાતુર્યના તમામ અજાયબીઓ દર્શાવે છે, લાગે છે (રશિયનમાં તેમના નામો પરિવર્તનશીલ) વેની, નતાશા, પ્રકાશ, તે અલબત્ત હાસ્યાસ્પદ લાગે છે, પરંતુ લાંચ. બીચની આસપાસ વૉકિંગ, વિશાળ અક્ષરો દ્વારા લખાયેલા મેનૂને મળ્યા: "બોર્ક", "ક્યુલ", અને રેસ્ટોરન્ટનું નામ "અંકલ કોલાયા" ને અનુરૂપ હતું, જે માછલીના બજારની મુલાકાત લેશે. ફક્ત એક અદભૂત સ્પેક્ટેકલ: શ્રીમંત્સ, લોબસ્ટર, સમુદ્રના તમામ ઉપહારને ક્રેબ કરે છે અને છોકરીઓને કચડી નાખે છે - પેડલ્સ તેમના માથા પર ગુડીઝ સાથે વિખર બાસ્કેટમાં વસ્ત્રો પહેરે છે. પાણી પારદર્શક અને ખૂબ ગરમ છે. મોજા માટે ખૂબ જ સરસ, પગ નીચે તળિયે ન લાગે, starfish માંથી નાના ગ્રાઇન્ડીંગ, રમુજી ચાલી રહેલ, પકડી. સ્થાનિક માને છે કે જો સફેદ પ્રવાસી બાળકને સ્પર્શવામાં આવે છે, તો બાળક તેના જીવનને ખુશ કરશે, તેથી તેઓ તેમના બ્લોટ્સને પકડી રાખવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યા છે, મને ખબર નથી કે મેં મારા હાથમાં કેટલા બાળકોને પકડ્યો છે, હું સેંકડો વિચારો. ગોવા એક સુંદર સ્થળ છે, ઘણા મંદિરો છે, મેં સેન્ટ કેથરિનના આકર્ષક કેથેડ્રલની મુલાકાત લીધી હતી, તે એક તુસ્કન શૈલીમાં બાંધવામાં આવ્યો હતો, જે બોન-ઈસુના ચેપલનું ચેપલ, કમાનના ઉપ-રાજાઓ છે.
"ત્યજી દેવાયેલા શહેર" - હમ્પિ, આ વિજયનગરના પ્રાચીન અને શક્તિશાળી સામ્રાજ્યની રાજધાની છે, તે ખૂબ જ સુંદર અને અનન્ય માળખાઓ તેમના અવકાશ, મેજેસ્ટીક અને પાવર ફેઇથ, બ્રહ્માંડ જેવા વિશાળ લેન્ડસ્કેપ્સથી ખુશ હતા. પછી હું જીવનની ઉન્મત્ત લય ભૂલી જાઉં છું અને એક શાંતિીકરણમાં ડૂબી ગયો છું. મૌન અને આરામને છૂટા કરવામાં આવ્યો હતો, બાકીનું વિશ્વ અસ્તિત્વમાં આવ્યું હતું.
ડુશસગરનું ધોધ મુલાકાત પછી સૌથી સુખદ છાપ છોડી દેશે, અહીં અમે ધોધમાં ડૂબી ગયા, વાંદરાઓની સારવાર કરી, મસાલાના ખેતરની મુલાકાત લીધી, જેના પર મેં કુદરતી ભારતીય ઔષધિઓ, સીઝનિંગ્સ હસ્તગત કરી.
ભારત તે દેશ છે જેમાં તમને શક્ય તેટલી વહેલી તકે જવાની જરૂર છે, તમે લાગણીઓનો એક તોફાન અનુભવશો, વાસ્તવિક વિદેશી જુઓ.