કોઈ શંકા વિના, દરેક વ્યક્તિએ ઓસ્કારન્સી કાર્ટૂન "કિંગ-એલેવ" જોયું છે તે સ્થાનો જોવા માટે, હું અત્યાર સુધીમાં તાંઝાનિયાના હૃદયમાં, નેશનલ નેશનલ રિઝર્વ નિગોરોન્ગોરો અને લેક મેનરમાં અત્યાર સુધી ગયો. માર્ગ પર, આફ્રિકન લોજ ઊભી થાય છે, જેમ કે ક્યાંયથી નહીં. તેથી તમે ગામ પોઇન્ટર પર હાથથી અચાનક લખ્યું છે. અમે અમારા બ્રેડ-મીઠું મળ્યા, તેથી જરૂરી ભીના ટુવાલ શરીરના તાપમાનમાં ગરમ થાય છે. એબોરિજિનલ દ્વારા અચાનક, અણધારી સંભાળ અને નમ્રતા સહેજ આઘાત લાગ્યો. ધૂળના ગળામાંથી સૂકવવા માટે એક કપનો એક કપ, તે અમને સ્વર્ગીય ડ્યૂથી લાગતો હતો. પરંતુ જ્યારે અમે લોજમાં પ્રવેશ કર્યો ત્યારે સૌથી વધુ રસપ્રદ શરૂ થયો, આરામ ફક્ત પ્રભાવશાળી છે. બાહ્યરૂપે, તે ખૂબ જ સરળ લાગતો હતો, તે સ્ટ્રો છત હેઠળ એક મઝાન્કા છે. પરંતુ રસ એ છે કે તેઓ "શ્વસન" છે, આવા નિવાસ સૂર્યમાં ગરમી ઉઠાવતું નથી અને એક ગોઠવણ દ્વારા અવરોધિત છે, રૂમમાં ફર્નિચર, રૅટન અને સ્ટ્રો, વાંસ અને વાંસથી મોંઘા લાકડાથી હતું.
ટચિંગ આઇટમ - હું દરરોજ સાંજે ઓશીકુંને આંસુથી લાવ્યો, દરેક સાંજે અમને કેન્ડી દ્વારા અપેક્ષિત, કાળજીપૂર્વક મીઠી સપના માટે અને દર સાંજે બેડસાઇડ ટેબલ પર, આફ્રિકન પરીકથા (માં અંગ્રેજી) અને દરરોજ. વિન્ડોથી દૃશ્ય ફક્ત આશ્ચર્યચકિત થતું નથી, અહીં તેઓ સિદ્ધાંત પર કારણ છે: નંબરો વધારે ન હોવું જોઈએ, પરંતુ બધું જ થશે. અમે લોજમાં પાંચ રૂમ સાથે રહેતા હતા, પરંતુ તળાવ પર વરંદાસ સાથે. એન્ટેલૉપ અને ઝેબ્રા એક ટોળું એક્વાતામાં આવ્યું હતું, અને અમારી આંખોમાં સૂર્યની ગોઠવણીની કિરણોમાં વરંડા પર બેઠા હાથીઓના એક જોડી, એક જિરાફ અને એક ગેનોકોરોસ એક ચિત્ર દેખાયા. બે દિવસ પછી, અમે જોયું, તો પછી તમે કેમ આવ્યા, "કિંગ સિંહ". તેમણે ગર્ભિત રીતે તળાવના પટ્ટા તરફ જોયા, પ્રામાણિકપણે, ભાગ્યે જ નિયંત્રિત, જે પણ આનંદથી સાજા થયા. મસાઇની આદિજાતિ અમે જેની પાસે રહીએ છીએ તે પછી, તે ખૂબ જ આતંકવાદી નહોતું, કારણ કે તે ધારવામાં આવ્યું હતું કે, સવારમાં મુખ્ય વસ્તુ હું "જમ્બો" - "હાય" આદિજાતિના યુગમાં "હાય" તેના પરંપરાઓ, સ્ત્રીઓને જાળવી રાખ્યો હતો. બે knocked ફ્રન્ટ દાંત સાથે નગ્ન shaved shaved.
સફર પર તે બબલ્સ, કી ચેઇન્સ, મણકા અને અન્ય નાની વસ્તુઓનો સમૂહ કબજે કરવા યોગ્ય છે અને નાના બિલ્સને સ્ટોક કરવાનું ભૂલશો નહીં - આ બધું સ્થાનિક સાથે પરસ્પર સમજણને સરળ બનાવવું વધુ સરળ છે. પરંપરાગત રાત્રિભોજનથી દૂધ સાથે ઢોરને ક્રોવ કરે છે, અમે નમ્રતાથી નકાર્યું, જોકે આદિજાતિના તમામ સભ્યોએ આગ્રહ કર્યો.
વહેલી સવારે આગમનના બે દિવસ પછી, અમે અમારા લોજ અને જીપ્સ પર છોડી દીધી (મેં માત્ર જૂની અમેરિકન ફિલ્મોમાં જોયું) હું તારાગિરના રાષ્ટ્રીય ઉદ્યાનમાં ગયો. મારો પ્રથમ આંચકો એ અનામતનો એક વિશાળ પ્રદેશ છે, બીજા સંખ્યામાં જોવાયેલા પ્રાણીઓ, ત્યાં કોઈ મિનિટે નહોતો કે હું પ્રાણીના પ્રતિનિધિને જોઉં છું: ડઝ ડુઝ ઓફ બફેલો, એન્ટોલોપ, ઝેબ્રાસના ટોળું. ત્યાં એક buzz અને હોપોટ hoofs છે, તમે સમજો છો કે તમે આફ્રિકામાં છો.
તાંઝાનિયા શંકા વિના, તે મારા જીવનમાં સૌથી આબેહૂબ છાપ રહેશે.
