ગિલી ટાપુઓ (ઇન્ડોનેશિયાની "ટિગ ગિલી" અથવા "કેપુલુઆન ગિલી") માં ત્રણ નાના ટાપુઓના દ્વીપસમૂહ છે - ગિલિ ટ્રાવરંગન, ગિલિનો અને ગિલી-એર ઇન્ડોનેશિયન આઇલેન્ડના લોમ્બોકના ઉત્તરપશ્ચિમ કિનારેથી દૂર સ્થિત નથી.
આ ભૂમિગત લોકપ્રિય રજા ગંતવ્ય અને વિશ્વભરમાં પ્રવાસીઓ છે. દરેક ટાપુ પર ઘણા રીસોર્ટ્સ હોય છે, સામાન્ય રીતે નાના પૂલ અને રેસ્ટોરન્ટ સાથે બંગલોની શ્રેણીનો સમાવેશ થાય છે. મોટાભાગના સ્થાનિક લોકો તેમના પૂર્વ બાજુ (પરંતુ દરિયાકિનારા પર નહીં, અને કેન્દ્રની નજીક) સાથે ખેંચીને, ગામમાં ટ્રાવંગાન ટાપુ પર રહે છે. કાર અને અન્ય મોટર ગતિ ટાપુઓ પર સંપૂર્ણપણે પ્રતિબંધિત છે, તેથી ખસેડવાની પ્રાધાન્યવાળી પદ્ધતિ બાયડોમોના નામ હેઠળ સાયકલ અને ઘોડો ક્રૂઝ છે. ઘણા લોકો ફક્ત પગના ટાપુ પર જતા રહે છે - તે સંપૂર્ણપણે નાના છે! બળી અથવા લોમ્બોક સાથે હાઇ સ્પીડ બોટ અથવા જાહેર નૌકાઓ પર ફક્ત ટાપુઓ પર જવાનું શક્ય છે (જો તે ટાપુઓ પર એરપોર્ટ્સ હોય તો). મુસાફરી માટેની કિંમતો પ્રસ્થાનની જગ્યા અને પરિવહનના સ્તરના આધારે મોટા પ્રમાણમાં બદલાય છે. 2011 માં, સાઇટ ગિલિબૂકિંગ્સ તમને ઑનલાઇન સ્પીડબોટ્સ માટે ટિકિટ ખરીદવા દે છે.
માર્ગ દ્વારા, દ્વીપસમૂહ "જીલી આઇલેન્ડ" નું નામ ખોટું છે, કારણ કે સારમાં "ગિલી" એટલે સાસાકોવની ભાષામાં "લિટલ આઇલેન્ડ" નો અર્થ છે. એટલા માટે લોમ્બોકના દરિયાકિનારાના મોટાભાગના નાના ટાપુઓ તેમના શીર્ષકમાં "ગિલી" શબ્દ છે, તેથી એક દિવસ મૂંઝવણમાં ફક્ત નામો દ્વારા અન્ય ટાપુઓને અટકાવવાનું અને કૉલ કરવાનો નિર્ણય લીધો. ગિલી-ઇર માટે, "એર" શબ્દનો અર્થ ઇન્ડોનેશિયનમાં "હવા" નથી, કારણ કે તે વિચારવું શક્ય છે, પરંતુ "પાણી." ગિલી-એરનું નામ આપવામાં આવ્યું છે કારણ કે તે ત્રણનો એકમાત્ર ટાપુ છે, જ્યાં તાજા પાણીના ભૂગર્ભ સ્ત્રોતો છે.
ટાપુઓ સ્થિત થયેલ છે લોમ્બોકના સ્ટ્રેટમાં. અને બાલીના પ્રસિદ્ધ ટાપુઓ સૌથી મોટા અને સૌથી પશ્ચિમી પશ્ચિમી ટાપુના જૂથના પશ્ચિમમાં માત્ર 35 કિ.મી. છે, ગીલી ટ્રાવેનન. અને બાલીથી, અને લોમ્બોકાને સ્પષ્ટ હવામાનમાં તમે સરળતાથી દ્વીપસમૂહને જોઈ શકો છો. ટાપુઓ પરના વિષુવવૃત્તની નજીક નિકટતાને કારણે સૂકી અને ભીની મોસમથી ગરમ, ઉષ્ણકટિબંધીય આબોહવા શાસન કરે છે. લોમ્બોકાના ઉત્તરમાં, બળી - જ્વાળામુખી અગુંગ પર, રિન્ડજાનીનું સક્રિય સ્ટ્રેટોવૅન્સન છે, આમ, ગિલીનું ટાપુ સંપૂર્ણપણે પવનથી સુરક્ષિત છે, અને આબોહવા આજુબાજુના દ્વીપસમૂહની તુલનામાં વધુ સુકા છે. ગિલી પર સુકા મોસમ સામાન્ય રીતે મેથી ઑક્ટોબર સુધી ચાલે છે, અને વરસાદની મોસમ નવેમ્બરથી એપ્રિલ સુધી છે. તાપમાન 22 ડિગ્રી સેલ્સિયસથી 34 ડિગ્રી સેલ્સિયસની વચ્ચે હોય છે, જેમાં સરેરાશ વાર્ષિક તાપમાન 28 ડિગ્રી સેલ્સિયસ હોય છે. તમે જોઈ શકો છો, અહીં હવામાન હંમેશાં લગભગ અદ્ભુત છે, વરસાદમાં પણ, હકીકતમાં, વાસ્તવમાં, એટલું ભયંકર નથી.
ટાપુઓ પર કોણ રહે છે? ગીલી-મેનોમાં ગિલી-મેનોમાં આશરે 450 પરિવારો ગિલી-મેનો - 172 પરિવારો - 361 કુટુંબ પર રહે છે. ઉપરાંત, ઑસ્ટ્રેલિયા અને યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સથી પશ્ચિમના કાયમી નિવાસીઓની નોંધપાત્ર સંખ્યા - આજે આ બાબતે કોઈ સત્તાવાર આંકડા નથી. પરંતુ અંદાજિત અંદાજ મુજબ આશરે 3,500 લોકો સામાન્ય રીતે ટાપુઓ પર રહે છે. ટાપુઓના પ્રથમ વસાહતીઓ માછીમારો હતા - બગ્સ (દક્ષિણ સુલાવેસીથી રાષ્ટ્રીયતા). 1971 માં, લોમ્બેકના ગવર્નરે ટાપુઓ પર નાળિયેરના વાવેતરનો આદેશ આપ્યો હતો અને ખાનગી કંપનીઓને જમીન આપવાનો અધિકાર આપ્યો હતો. પણ, ભીડવાળા જેલ માટારામના 350 કેદીઓને અહીં મોકલવામાં આવ્યા હતા - તેમને 1970 ના દાયકાના બીજા ભાગમાં પ્રથમ લણણીને એકત્રિત કરવાની ફરજ પડી હતી. આમાંથી ઘણા કેદીઓ ત્યારબાદ ટાપુઓ પર રહ્યા, કાયમી નિવાસીઓ બન્યા. આ કેસ નારિયેળ સાથે પ્રયાસ કરવામાં આવ્યો ન હતો, અને વાવેતર ત્યજી દેવામાં આવ્યા હતા. જો કે, સ્થાનિક વસતીએ ઘરે ઉછર્યા અને ત્યજી દેવામાં આવેલી જમીન પર વ્યવસાય કરવાનું શરૂ કર્યું, જેના કારણે જમીનનો નિકાલ થયો જે વર્તમાન સમયે ચાલુ રહે છે. 1980 ના દાયકામાં, પ્રવાસીઓએ ટાપુઓ વિશે શીખ્યા - પડોશી બાલીમાં પ્રવાસનની ઘાતાંકીય વૃદ્ધિનો સમય હતો. ગિલી-એર દ્વારા સૌપ્રથમ માસ્ટર્ડ કરવામાં આવ્યું હતું, જો કે, ગિલિ ટ્રાંગાન ટૂંક સમયમાં શ્રેષ્ઠ ડાઇવ સ્થાનોની નિકટતાને કારણે તેને આગળ વધી ગયું હતું. 1980 ના દાયકાના અંત ભાગમાં અને 1990 ના દાયકાની શરૂઆતમાં રોકાણકારો ટાપુ પર પહોંચ્યા, કારણ કે વિકાસની સંભવિતતા દેખાઈ હતી. પ્રથમ હોટેલ ગિલિ ટ્રાવેંગન પર હતું - તે 1982 માં બાંધવામાં આવ્યું હતું (આખરે 2007 માં તે ગિલી પરના પ્રથમ ભારતીય રેસ્ટોરન્ટ સાથે પેસોના રિસોર્ટમાં રૂપાંતરિત થયું હતું). 1980 ના દાયકામાં સ્થાનિક રહેવાસીઓથી સંબંધિત મોટાભાગના ઉદ્યોગો અને રીસોર્ટ્સ પશ્ચિમી ઉદ્યોગપતિઓ દ્વારા પુનઃપ્રાપ્ત કરવામાં આવ્યા હતા. 80 ના દાયકાના પાછલા ભાગમાં, ગિલી-ટ્રવાનબેબેરે દુખાવોની મફત પરિભ્રમણને કારણે "તુસુવકોવ ટાપુ" તરીકે પ્રતિષ્ઠા પ્રાપ્ત કરી - ઓછી વસ્તી ઘનતાને ધ્યાનમાં રાખીને, અહીં પોલીસની ટાપુની રીમોટેશન વારંવાર દેખાયા. આજ સુધી આ દિવસ સુધી ટાપુ માટે સમાન પ્રતિષ્ઠા.
પરંતુ તે જ ટાપુઓ તેમની રમતની સિદ્ધિઓ માટે જાણીતી છે. 1990 ના દાયકામાં જોડાવા માટે અહીં આવે છે ડ્રાઇવીંગ - એથલિટ્સને દરિયાઇ જીવન અને કોરલ રચનાઓની પુષ્કળતા આકર્ષે છે. સાચું, પહેલેથી જ 2000 માં, ઇકો ગિલી ટ્રસ્ટ નામના બિન-નફાકારક સંસ્થાને ટાપુઓની આજુબાજુના કોરલ રીફ્સને સુરક્ષિત કરવા માટે પહોંચ્યું - તેઓ આજે, દુર્ભાગ્યે, અલ નિનો (સપાટીના સ્તરના તાપમાને વધઘટને કારણે દુ: ખી સ્થિતિમાં છે. પેસિફિક મહાસાગર) અને વિનાશક પદ્ધતિઓ મત્સ્યઉદ્યોગ (ખાલી મૂકે છે, માછીમારો સીધા જ કોર્લ્સના સ્ટોવમાં એન્કર ફેંકવાનું પસંદ કરે છે). ઠીક છે, લગભગ 2012 થી ટાપુઓ પર પ્રવાસન પર અભૂતપૂર્વ અવકાશ અને વિકાસ પ્રાપ્ત - મહાન પ્રયત્નો, જાળવવા અને કુદરત (ખાસ કરીને, દરિયાઈ પાર્ક) માટે બનાવવામાં આવે છે, અને તે જ સમયે સાંસ્કૃતિક રીતે સાંસ્કૃતિક રીતે બાલીથી અલગ પડે છે.
ઓહ હા, વિશે થોડા શબ્દો ગિલી-મેનો. . ટાપુની વસ્તી ટાપુના મધ્યમાં ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે, અને મુખ્ય આવક પ્રવાસન, નારિયેળના વાવેતર અને માછીમારી લાવે છે. ટાપુના પશ્ચિમી બાજુ પર એક નાનો નાનો તળાવ છે, જ્યાં મીઠું સૂકી મોસમમાં માઇન્ડ થાય છે. થોડા વર્ષો પહેલા ટાપુના ઉત્તરીય હિસ્સાના શેલ્ફને શેવાળ અને નાના ટાપુના કેટલાક દરિયાકિનારા પર એકત્રિત કરવામાં આવ્યા હતા, તમે માળો ટર્ટલ માળો જોઈ શકો છો. ટાપુ ગિલી-ટ્રાવંગન કરતા ઘણા ઓછા પ્રવાસીઓને આકર્ષે છે, કારણ કે તે જૂથનો સૌથી શાંત અને સૌથી નાનો છે. તેમ છતાં, નવજાત લોકો ઘણી વાર અહીં આવે છે - સ્ફટિક સ્પષ્ટ પાણીમાં તરવું અને અદભૂત સફેદ રેતીના દરિયાકિનારા પર સનબેથે સ્વિમ કરો. ટાપુ પર કોઈ તાજા પાણી નથી - તે લોમ્બોકથી લાવવામાં આવે છે. ગિલી-મેનો પર કોઈ મોટર ચળવળ પણ નથી.