2012 માં ટર્કીમાં આરામ. હોડેફ રિસોર્ટ, કોનાનાલા ગામમાં સમાવવામાં આવેલ છે. ઑગસ્ટના અંતે, હવામાન ખૂબ જ ભવ્ય હતું, ક્યારેય વરસાદ પડ્યો ન હતો, સમુદ્ર ગરમ, ગરમ પણ છે. અંતાલ્યાથી, ક્યાંક દોઢ કલાકમાં, પરંતુ તરત જ સ્થાયી થયા. અમે એલનિયામાં ગયા, કારણ કે ત્યાં રેતાળ દરિયાકિનારા છે. પરંતુ આ વખતે થોડી ભૂલથી. Avsallar માં, ખરેખર રેતાળ દરિયાકિનારા અને પાણી હેઠળ રેતી. અહીં એક વિશાળ રેતાળ બીચ છે, પરંતુ, જેમ કે તે બહાર આવ્યું, એક જથ્થાબંધ, અને પાણીમાં દરેક જગ્યાએ પત્થરો છે. ત્યાં માત્ર નાના રેતાળ શેમ્સ હતા જેના પર 20 લોકો ભીડ હતા. સામાન્ય રીતે, આ ભીડમાં કોઈ આનંદ થયો ન હતો. ઘણીવાર ત્યાં તરંગો હતા, તેથી માબાપ પત્થરોને હિટ કરવાના ભયને લીધે દૂરથી સફળ થયા ન હતા. સમુદ્ર શાંત અને સવારમાં શાંત હતો. તે તે છે જ્યાં દરેકને સ્પ્લેશ કરવું શક્ય હતું.
અમે સ્થાનિક બજારમાં ગયા. ફળ ખરીદ્યું: સફરજન અને નારંગીનો. તેઓ પણ તેમને ઘરે લાવ્યા. તેથી અહીં ટર્કિશ નારંગી છે જે અમે અમારી સાથે વેચીએ છીએ, એક પુત્ર 10 વખત સ્વાદ માટે. કદાચ, આપણા માટે, તેઓ અડધા લીલાથી તૂટી જાય છે. સફરજન પણ મધની જેમ મીઠી હોય છે અને કિંમત આપણાથી અલગ નથી.
વિવિધ પત્થરોથી સ્વેવેનીર્સ પર કંકણ ખરીદી, એક -10 ડોલરની કિંમત. લગભગ બધી દુકાનોમાં ત્યાં ટર્મિનલ્સ છે અને તમે ક્રેડિટ કાર્ડ ચૂકવી શકો છો, ફક્ત ટર્કિશ જૂઠાણાંમાં શૂટ કરવા માટે પૂછો, અને ડૉલરમાં નહીં, કારણ કે તે તમારા માટે વધુ નફાકારક રહેશે. તેમ છતાં ટર્ક્સ ખૂબ જ ઘડાયેલું છે, મારા મતે, તે જ સ્ટોરમાં આપણે હજી પણ છેતર્યું છે.
અમને હોટેલ ગમ્યું, તે ભૂમધ્ય હરિયાળીમાં સૂકાઈ જાય છે, વનસ્પતિ આંખને ખુશ કરે છે. સાચું છે, તે બીચ 200 માં જવું જરૂરી છે. રૂમનો દેખાવ આગામી હોટેલ અને સમુદ્રમાં હતો, પ્રથમ અમે અસ્વસ્થ હતા. અને પછી તે બહાર આવ્યું કે અમે વિન્ડોથી હજી પણ નસીબદાર હતા.
શરૂઆતમાં, તેઓ મુસાફરી પર સવારી કરવા માંગતા ન હતા. પરંતુ માર્ગદર્શિકાએ અમને પેમુક્કલે જવા માટે સમજાવ્યું. તેઓ વાઇન્સ અને ઓનીક્સના સ્ટોર્સ તરફ ગયા. મને ઓનિક્સ સાથે સ્ટોર ગમ્યો, તે તારણ આપે છે કે તે માત્ર સજાવટને જ નહીં, પણ વિવિધ આકાર અને કદ, ફળ, સલાડદારોની વાઝ પણ બનાવે છે. ઓનીક્સ પોતે જુદા જુદા રંગો થાય છે: ક્રીમ, લીલો, બ્રાઉન અને લગભગ કાળો પણ. મેં મારી જાતને ગ્રીન ઓનીક્સથી વેઝ ખરીદ્યો, અને એક ભેટ તરીકે મને એક કપ ક્રીમ આપવામાં આવ્યો. હવે આ મારો પ્રિય ફૂલ છે. પેમુક્કકેલમાં, તમારે ઉઘાડપગું જવાની જરૂર છે, તેથી જૂતા ક્યાં મૂકવું. એકંદર છાપ, અલબત્ત, તે ખૂબસૂરત છે, સંભવતઃ, તમે ગમે ત્યાં ગમે ત્યાં જોશો નહીં. સાચું, પ્રવાસીઓ - અંધકાર, અને સારી ફોટા સમસ્યા બનાવે છે.
રસ્તો પાછો 6 કલાકથી વધુ સમય લાગ્યો, તે ખૂબ જ થાકી ગયો હતો, અમે રાત્રે પહોંચ્યા, રાત્રિભોજન માટે પણ મોડું થઈ ગયું.