ગીદનિયામાં, હું બીચ રજાના ધ્યેયથી નહોતો, ખુલ્લા હવા ઉત્સવમાં આવ્યો, અને દરિયાકિનારા અને સમુદ્ર એક સુખદ ઉમેરણ હતા. અલબત્ત, આ એક કલાપ્રેમી પર એક ઉપાય છે. બાલ્ટિક મજબૂત ગરમી અને આરામદાયક સમુદ્ર દ્વારા અલગ નથી. અહીં દરિયાકિનારા છટાદાર - સોલિડ રેતી થોડા કિલોમીટર વિસ્તરે છે. દરિયાકિનારા ખૂબ વિશાળ છે, તેથી મેં ક્યારેય લોકોને આપણા ક્રિમીયામાં ક્યારેય જોયા નથી. ત્યાં હંમેશા એક સ્થળ અને વ્યક્તિગત જગ્યા છે જે કોઈનું ઉલ્લંઘન કરે છે. અસ્વસ્થતા અસ્વસ્થતા. તમારે 100 થી વધુ મીટર પસાર કરવાની જરૂર છે જેથી ઓછામાં ઓછું તરી સામાન્ય હોય. અને તે ડરામણી છે. તમે જાઓ, જાઓ, જાઓ, કિનારા આગળ છે અને ડરામણી બની જાય છે. અને જો તમે હજી પણ ખાડોમાં આવશો - ભયાનક!
પાણી ખૂબ ગરમ છે, જે હવા વિશે કહી શકાતું નથી. બપોરે સનબેથ કરવું શક્ય છે, અને સાંજે તાપમાન +12 ડિગ્રી સુધી પહોંચે છે. અને તે ઉનાળાના મધ્યમાં છે!
શહેરમાં પોતે જ કરવાનું કંઈ નથી. આ એક પોર્ટ શહેર છે, પરંતુ પોર્ટ શહેરના કેન્દ્ર પર સ્થિત છે, તેથી તે બીચ પર આરામમાં દખલ કરતું નથી. પરંતુ બીચની બાજુમાં જ યાટ્સની એક પાર્કિંગ છે (તમે યાટનું સંચાલન કરવાનું શીખી શકો છો), અહીં એક યુદ્ધવિરામ છે જેમાં સંગ્રહાલય હવે છે.
મનોરંજન ખાસ કરીને ના હોય, ઉદ્યાનો ખૂબ કંટાળાજનક છે. અઠવાડિયાના અંતમાં કશું જ નથી, કારણ કે બજારોમાં અથવા દુકાનોની દુકાનો કામ કરે છે, તેથી તમારે બારમાં બેસવું પડશે, અથવા શેરીઓમાં ચાલવું પડશે. તે સારું છે કે દર સાંજે હું તહેવારમાં વ્યસ્ત હતો, અને પછી હું કંટાળાજનકથી મૃત્યુ પામ્યો હોત.