Puno એ પેરુમાં ઘણા પ્રવાસી શહેરોમાંનો એક છે. હોટેલ વિશેનો પ્રશ્ન રમૂજી અને જવાબ છે, હું તેના માટે, રમૂજ સાથે, આ સ્થળે જે પરિસ્થિતિનો સામનો કરી રહ્યો છું તેનું વર્ણન કરું છું. પ્રશ્ન ઊભો ન જોવો જોઈએ "તે પુનોમાં સ્થાયી થવા માટે વધુ સારું અથવા સસ્તું ક્યાં છે?", અને તેથી "પુનોમાં હોટેલ અથવા તેની સમાનતા ક્યાંથી શોધવી?" કોઈપણ કિસ્સામાં જવાબ ક્યાંય નથી. એકમાત્ર શહેર કે જે પેરુમાં જોવા માટે છે તે કુસ્કો છે. અને નહીં કે હું તેના વફાદાર ચાહક છું, પરંતુ હકીકતમાં તે છે. પુનો શહેરમાં તમને તે જ દુઃસ્વપ્ન મળશે. ઠીક છે, પ્રથમ, પ્રખ્યાત તળાવ, માર્મિક શીર્ષક શીર્ષક સાથે, તેને નિરર્થક નથી કહેવામાં આવે છે .. હું ફક્ત તમને નૈતિક રીતે તૈયાર કરવા માંગું છું, જો તમે એવું ન કહ્યું કે તમે અહીં છેતરાવ્યા છો. તે તળાવ નથી, અને કોઈ પ્રકારનું સ્વેમ્પ છે, અને અમારી પાસે છાપ છે કે સંશોધનાત્મક સ્થાનિક લોકો નજીકના શહેરોમાંથી તમામ ગટર (માફ કરશો) મર્જ કરે છે. હા, અને શહેર પોતે જ, હું ગામને બોલાવીશ.
એવું બન્યું કે અમે પિચ્ચુ મચને શોધવાનો અસફળ પ્રયાસ કર્યા પછી, અમે બધા રાત્રે હતા. એવું આયોજન કરવામાં આવ્યું હતું કે અમે એક રાત પૂછીએ છીએ અને સવારમાં અમે બોલિવિયા સાથે સરહદ પર જઈશું. એવું લાગતું હતું કે બોલિવિયામાં, તે પેરુ કરતાં ચોક્કસપણે વધુ સારું રહેશે. નિષ્કપટ રશિયનો.
એક ઊંઘની રાત પછી, અમે રસ્તા પર લગભગ દંડ ફટકાર્યા હતા, કારણ કે પતિ સમયાંતરે ઊંઘી ગયો હતો અને કોકાના પાંદડાને ચાવતો હતો, જેથી ઓછામાં ઓછું થોડું ઉત્સાહિત થાઓ.
અમે ઝડપથી જીવનની શોધ કરવાનું શરૂ કર્યું અને શહેરની કાળજીપૂર્વક "સૌંદર્ય" નો વિચાર કર્યો ન હતો. માત્ર પવનને પકડવામાં આવે છે, જે તિટિકાકા તળાવથી ગંદકીની ગંધ લાવવામાં આવી હતી. એક કલાકથી વધુ સમય માટે અમે આ પતાવટની શેરીઓમાં કોઈ ફાયદો થયો નહીં. હોટેલ્સ ન હતા. અમે ઇન્ટરનેટ પર પહેલેથી જ "બનાવ્યું" છે, જે આપણા માટે હંમેશાં જરૂરી હતું, કારણ કે બધી કાર્ય પ્રવૃત્તિઓ અને મારા અને મારા પતિ ઇન્ટરનેટ પર લઈ જાય છે. અમને કંઈપણની જરૂર નથી અને રસપ્રદ નથી, ફક્ત ઊંઘની ઇચ્છા આપણને હલાવી દે છે. ગટરનો અસહ્ય ક્ષેત્ર બંધ ન થયો, શહેરમાં આ ઉપરાંત અમારી કાર પાર્ક કરવાની કોઈ શક્યતા નહોતી, તે આપણા માટે ખૂબ મોટી છે. બીજો એક કલાક અમે પાર્કિંગ શોધી રહ્યા હતા. છેલ્લે હોટેલની સમાનતા મળી, કેટલાક પ્રકારની છાત્રાલય, મને નામ યાદ નથી, તે એકલી એકમાં હતો, જેમાં અમે આકસ્મિક રીતે ભટક્યો, લગભગ ઊંઘી ગયો અને થાકથી નબળી પડી.
આના બીજા માળે સીડીને ઉઠાવી, કહેવાતી હોટેલ, મને સમજાયું કે આ બધા સ્થાનોમાંથી આ સૌથી ભયંકર સ્વાદ છે જે આપણે ક્યારેય સ્થાયી થયા છીએ. તુલા હોટેલમાં પણ, રશિયામાં, અમે નસીબદાર હતા, જ્યારે તે શેરીમાં -10 હતું ત્યારે ઓછામાં ઓછું સ્વચ્છ ટુવાલ અને ચાહક હતું. પરંતુ હવે તે વિશે નથી.
સૌ પ્રથમ અમે એક સામાન્ય રૂમમાં સ્થાયી થયા હતા જેમાં આઠ ગંદા અને સ્થિર સ્થાનિક લોકો હતા, ત્યાં પુરુષો અને સ્ત્રીઓ હતા, જો તેઓને બોલાવવામાં આવે. મારા માટે, માદા છબી આ જેવી નથી. આ ઉપરાંત, બેઘરની ભીડમાં આ સંખ્યા સામાન્ય હતી, શૌચાલય સામાન્ય હતી અને બીજા ફ્લોર પર રૂમની બહાર હતો! તે હાસ્યાસ્પદ લાગે છે, હું તમારી લાગણીઓને સમજું છું. પરંતુ તમે જે અનુભવો તે કલ્પના પણ કરશો નહીં. પતિ ખૂબ થાકી ગયો હતો અને મને તેને એક વ્યક્તિ તરીકે ઊંઘવા માટે બીજા સ્થળે જોવા માટે દબાણ કરવાનો કોઈ અધિકાર નથી.
હું શૌચાલયમાં જઈ શકતો ન હતો, કારણ કે તે ખૂબ જ શરમાળ હતો અને શૌચાલય પર બેસવાથી ડરતો હતો, જે આ બધી ભીડ ગંદા પછી સારવાર કરતો ન હતો. અને તે જાણ્યું ન હતું કે તેઓ ત્યાં કયા રોગો હતા. બધા જ, પેરુ, સૌ પ્રથમ, ડ્રગ્સ, વેશ્યાગીરી, જ્ઞાન નથી અને પ્રારંભિક સ્વચ્છતા અને સ્વચ્છતાનું પાલન નથી ..
પતિએ હોટેલ સ્ટાફને ખાતરી આપી કે અમને એક અલગ રૂમની જરૂર છે, જેમાં એક અલગ રૂમની જરૂર છે, જેમાં એક અલગ શૌચાલય અને એક અલગ શૌચાલય છે, જે આપણા રૂમમાં ઊભા રહેશે, અને બીજા ફ્લોર પર નહીં. તેઓ આપણને છૂટછાટ માટે ગયા અને બીજા રૂમની બહાર ન આવે ત્યાં સુધી 1 કલાક રાહ જોવી ફરજ પડી. હવે અમે વધુ મૈત્રીપૂર્ણ રૂમની રાહ જોતા હતા, જેમાં ત્રણ ડબલ પથારી, ટોઇલેટ સાથેનો એક બાથરૂમ અને ટીવી (જે મારા પોતાના પર ચાલુ છે અને એલાર્મ ઘડિયાળ તરીકે ઉપયોગમાં લેવાય છે, તે પછીના દિવસે 9 વાગ્યે કામ કરે છે. અમે હોટેલ છોડીને સૂઈ ગયા હોત). જ્યારે હું બાથરૂમમાં ગયો ત્યારે મને મોજાના ભયંકર ગંધ અને ટુવાલથી ઉદ્ભવતા પુરુષ ગંદા પગ લાગ્યાં. તેઓ રૂમમાં બે જેટલા હતા, પરંતુ અમે તેમાંના કોઈપણનો ઉપયોગ કર્યો ન હતો. શૌચાલય બેઠક વગર અને ઢાંકણ વગર હતો. અને તે ત્યાં ગંધ્યું, જેમ કે દસ ગંદા બિલાડીઓ એકસાથે ટોઇલેટમાં ગઈ. ત્યાં કોઈ ગરમ પાણી નહોતું, હું તેના વિશે વિચારું છું કે તમે તમારું અનુમાન લગાવ્યું છે.
અમે માર્યા ગયા તરીકે સુતી. પરંતુ હકીકત એ છે કે પથારી ખૂબ જ આરામદાયક હતા, પરંતુ તેઓ તેમની તાકાતમાંથી બહાર નીકળી ગયા હતા અને ખૂબ થાકી ગયા હતા. માર્ગ દ્વારા, પથારી વિશે, હું ઉમેરી શકું છું કે અંડરવેર આ રૂમમાં સૌથી વધુ સંભવિત રૂપે બદલાયો નથી. અમારી પાસે તમારી સાથે હીટર હતું, અને સામાન્ય રીતે રૂમ રૂમમાં +10 હતું, વધુ નહીં. કોઈ ગરમીની કલ્પના કરવામાં આવી નથી. નાસ્તો પણ * દુષ્ટ સ્મિત * ન હતો.
સવારમાં આપણે જાણીએ છીએ કે શહેરમાં બાકીના હોટલ પણ સમાન સ્તરે છે, હું. કોઈ સરળ સુવિધાઓ. તારાઓ અને ટેરી કોટ્સની સંખ્યા વિશે વાતચીત પણ છે, પરંતુ પ્રારંભિક માનવ જરૂરિયાતો - ગરમ પાણી, ગરમ, સ્વચ્છ બેડ અને ટુવાલ, શૌચાલય.
હું ખાસ કરીને "પંુુ" ની વિનંતી પર ગૂગલી ગયો હતો, જેમ કે આશ્ચર્યજનક નથી, કેટલાક અતિ સુંદર ફોટા, પેરેડાઇઝના શબ્દમાં, અને ફક્ત. પરંતુ મેં તમને આ શહેર વિશેની મારી છાપ વિશે કહ્યું. ઇન્ટરનેટ પરની ફોટોગ્રાફ્સ અને ટિટિકાકાકામાં જુએ છે. મારી પાસે આ તળાવનો એક સફળ ફોટો છે, પરંતુ પંથોમાં તદ્દન તદ્દન બોલિવિયા સાથેની સરહદની નજીક નથી. અને પછી તે સુંદર છે, બરફની સંપૂર્ણતાને લીધે અને સ્થિર પાણી નથી. પરંતુ તળાવના ખર્ચે નહીં. અમારા પરિવારએ આ તળાવ અને અસામાન્ય શહેરને પણ પ્રભાવિત કર્યા નથી. હું કેમ આશ્ચર્ય કરું છું? આગળ, કારણ કે આ યોજના બોલિવિયા હતી, અને તે પણ ખરાબ છે, પરંતુ આ એક સંપૂર્ણપણે અલગ વાર્તા છે.