ફ્રી ટાપુની ચોકલેટ રાજધાનીમાં, મને એપ્રિલ 2008 કુઝીનામાં ખેંચવામાં આવ્યો હતો, જે પ્રખ્યાત ડેઝર્ટના ચેમ્બર ગેસ્ટ્રોનોમિક તહેવારને આમંત્રિત કરે છે. અમે આવ્યા, પાયોનિયર બાળપણ યાદ. શહેરમાં શાંતિથી પેસોસની બે જાતો ચાલે છે: રૂપાંતરિત અને રાષ્ટ્રીય. "વંશીય" પ્રવાસીઓ માટે ખોરાક-સિગારેટ ખરીદવા માટે, "રૂપાંતરિત" - બીજું બધું (કપડાં, સ્મારકો, કોસ્મેટિક્સ), અને "બર્ચ" બુટિકની બરાબર યાદ અપાવે છે. લોક સ્ટોર્સમાં સ્થાનિક લોકો કાર્ડ દ્વારા ચૂકવવામાં આવે છે.
સ્થાનિક માલકોન સોવિયેત પોર્ટ શહેરોના કાંઠાથી અલગ કરી શકાતા નથી. ટ્રેક પર એક ડ્રેસિંગ સાથે ધસારો, ઉતાવળ કરવી બીટ્સ રમે છે. સુંદર દાદા દાદી દુકાનો ચિન્નો પર બેઠા છે, ઘરેલુ સમસ્યાઓ બોલતા. વૃક્ષો પાછળ પ્રેમ યુગલોમાં છૂપાવી રહ્યા છે. શહેરની રંગીન-ખુશખુશાલ પ્રકૃતિ ફક્ત ડસ્કમાં જ નોંધપાત્ર છે, જ્યારે ગિટાર્સવાળા ગાય્સ સમુદ્રને કડક બનાવવામાં આવે છે.
પરંતુ રાત્રે બારકોઆમાં કંઈક ભયાનક-આફ્રિકન છે. અંધારામાં, જોડી કેટલાક મૂળ નૃત્યો, ગળાના ગીતોને અજાણ્યા શબ્દો સાથે કરવાનું શરૂ કરે છે. આ તે છે કારણ કે લુમન ફ્રેન્ચમાં અમને એક પ્રાચીન એબોરિજિન સમજાવે છે કે નગરના રહેવાસીઓને સૅન્ટેરિયા દ્વારા મોટેભાગે કબૂલાત કરવામાં આવે છે - ધર્મ કે કેથોલિકવાદ અને યોરૂબાના માન્યતાઓને જોડે છે.