Ní fhéadfadh muid, mar dhaoine a bhfuil grá acu dóibh sna háiteanna Criméaigh, dul timpeall an pháirtí, seanchathair le scéal suimiúil - Bakhchisarai.
Sa chathair seo, tá a lán de na nithe is díol spéise, mar sin stop muid i Bakhchisarai ar feadh cúpla lá agus rinne baintreach imscrúdú air. Ar ndóigh, is é an chéad onóir sa chathair seo an ailtireacht ársa i stíl na Tatars Criméaigh. Anseo tá gach rud sáithithe leis an gcultúr seo.
Tar éis cuairt a thabhairt ar an bpálás Khansky, chonaic muid an cultúr blasta de Tatars, a bhí fós i dteagmháil léi leis na hamanna i bhfad i gcéin. Ornáidí suimiúla, tobair na ndeor (cuimhnigh, scríobh Pushkin mar gheall air!?), Khan, agus Harem, is é seo go léir stair na ndaoine ársa.
In aice leis an gcathair tá cathair uaimh (Chufut-Kale), atá go hiontach lena thuairimí, Greens, sléibhte. Bhí muid ar ár gcarranna, mar sin d'fhoghlaim mé ó na háitritheoirí conas a fháil chun iniúchadh a dhéanamh ar na háiteanna iontacha féin. An mothú go bhfaigheann tú isteach an chéid seo caite, go bhfuil gach rud caomhnaithe go suntasach, uathu siúd amanna.
Ba é a mhealladh eile den Chrimé, a thugamar cuairt air, an Canyon Mór na Crimé. Cé leis, is féidir leat bus nó d'iompar a fháil ó Bakhchisaraya.
Is fiú a bheith muiníneach as an mbóthar sléibhe ann féin, mar atá sa tiománaí. Tháinig muid gan eachtra go dtí an canyon, cuir carr sa charrchlós agus chuaigh muid chun iniúchadh a dhéanamh ar an canyon.
An tír-raon na sliabh agus timpeall na foraoise, faigheann na soilse beagán de bharr peculiarities struchtúr nádúrtha an chanyon. Tháinig muid ar maidin chun íoc as an lá ar fad chun an áit seo a iniúchadh. Ag an mbealach isteach tá caife (dála an scéil, an chartúin "eochair Golden de Pinocchio" Rinneadh scannánú anseo, mar sin tá gléasra adhmaid ag an mbealach isteach). Déantar rómheastachán ar phraghsanna sa chaifé, ach ní mór duit stampa áitiúil a bheith agat le fíon, an tús is fearr le lá iontach den sórt sin.
Tar éis suí sa chaifé, chonaic muid gur thosaigh siad ag teacht le busanna le turasóirí. Mar sin shocraíomar dul isteach iontu. De réir pillíní botháin go leor, shroich muid an comhartha "Canyon mór Crimea", a aistrigh tríd an droichead adhmaid agus fuair siad iad féin sa chanyon féin.
Ar lár na canyon fáltais an abhainn sléibhe, mar sin clocha sleamhain thart, ní mór duit a bheith an-chúramach. Roimhe seo chroith muid bróga compordach spóirt a thóg leat le haghaidh turais sléibhe. Tá sé an-áisiúil agus is féidir leis an saol a shábháil fiú, toisc go bhfuil an turas contúirteach go leor.
Ar ár mbealach bhí bean le aghaidh briste, a thit faoi cheann na clocha. Chuir sé seo isteach orainn agus bhíomar thar a bheith cúramach.
Tuairimí osclaíodh sa chanyon ach draíocht, tá sé go leor de na easanna mion, cascades, lochanna, folcadáin, carraigeacha álainn.
Thaitin an loch gorm go háirithe liom, le tiománaí turraire dochreidte.
Bhí folctha na hóige, ag deireadh an-ár gcosán, ina seomra folctha beag le huisce oighreata.
Ní raibh muid leomh a bheith ag snámh, cé gur plunged go leor turasóirí, ag súil le hóige síoraí a chaomhnú.
Bhog muid go tapa agus go han-chúramach, mar sin chuaigh an turas iomlán thart ar 8 n-uaire. Tháinig muid amach tuirseach, ach an-áthas orainn. Arís, tá an bhunú le bia an-bhlasta a luaitear liomsa thuasluaite agam, chuir mé isteach ar an ngorta, ach thaitin gach rud i ndáiríre liom.
Thairis sin tar éis na laethanta expersion saibhir seo, chuaigh muid go dtí an fharraige, luí síos ar an trá agus snámh. Ach is scéal atá go hiomlán difriúil é seo.