Thug muid cuairt ar Hurghada ag deireadh na Bealtaine go spontáineach amháin. Ach mar a deir siad: cad nach bhfuil déanta - go léir ar an mbealach is fearr. Anois tá a fhios agam go cinnte go bhfuil an t-am is fearr chun scíth a ligean ar an rogha Éigipteach seo ag deireadh mhí na Bealtaine - go luath i mí an Mheithimh, nuair a bhíonn sé te go leor cheana féin, ach níl sé an-te.
Ag smaoineamh go bhfuil an t-uisce sna hóstáin, tá uisce sna linnte téite, mar a bhí sé inár Hilton, tá sé compordach agus suaimhneach agus sceite agus splancscáileán fiú nuair is cosúil go bhfuil an fharraige fionnuar.
Nuair a tháinig muid go dtí Stormilo na Mara agus nuair a shéid muid gaoth láidir. Bhí tuairimí uamhnach.
Táimid lonnaithe ar an trá ag an ghrian féin, taitneamh as an spéir, an ghrian, an t-aer speisialta, éist le torann na dtonnta agus amháin ag an óstán fuarthas amach go raibh an craiceann go hiomlán dearg agus dóite. Dá bhrí sin, ná fan riamh ar ghrian amuigh faoin aer nuair a bhíonn tucca sa spéir, blows na gaoithe agus ní te. Bheith fiú i scáth na scáthanna fearthainne ar feadh seachtaine, beidh do chraiceann ina bhreosla órga-éadrom.
Bhí an t-am a roghnaigh muid le haghaidh scíth ghearr ar an bhfarraige fós iontach go bhfuil thart ar an linn snámha, ar an trá, an t-óstán agus an bhialann nach raibh aon ghnáth-sciúradh na bpáistí agus na mbialann. Bhí sé indéanta a scíth a ligean, chun rummage faoin mbeacán, a bheith go hiomlán go hiomlán as an worldly agus scíth a ligean, mar go bhfuil sé ar a dtugtar anam agus comhlacht, ag fágáil do dhuchtanna agus do leanaí scoile féin ar an cúram na seantuismitheoirí.
Bhí an t-óstán gar don óstán, pobal-aonchineálach poiblí. Cuideachta iontach a bailíodh leis féin agus bhí am iontach againn. Tá an t-am scíthe eitilte go han-tapa agus táimid ag dul go dtí an bealach os coinne.
Anois gach bliain beidh muid ag deireadh an earraigh go déanach sa samhradh chun dul amach as na haigéin farraige i dtíortha te i bhfad i gcéin.