Sa Phortaingéil, bhí sé gan choinne - cuireadh turas suaimhneach i láthair lena ndúchasacha ar chothrom. De réir na n-athbhreithnithe, bhí mé ag fanacht le tír iontach le tírdhreacha a chagsáil. Agus thosaigh mé ag ionadh ag an aerfort i bhfuity. Rinneamar rushed as scamaill daingean chun freastal ar na haillte iseaski agus uafásach. Agus d'éirigh an banna tuirlingthe amach go han-ghearr, a roghnaigh an-agus an meas ar scil na bpíolótaí. I dtír go sábháilte.
Bhí an t-oileán i ndáiríre go leor pictiúrtha. D'imir an t-aigéan go léir de shades gorm domhain agus turquoise, fágadh go fial ar ghathanna na gréine na Portaingéile fáilteach ón spéir gan scamall, agus bhí an fásra áitiúil flúirseach maisithe le caipíní blooming agus cumhra. Ansin d'fhoghlaim sé go bhfuil an talamh áitiúil ar a dtugtar cúinne paradise de Permafrost, ós rud é blooms sé i gcónaí anseo.
Níl na tránna de bhunadh nádúrtha ghainmheach ar an oileán. Púróga den chuid is mó. Bhí orm go práinneach slipéir speisialta rubair a cheannach. True, ar bhealach a tháinig mé trasna trá ghainmheach, ach ní raibh an gaineamh bog ach ag an gcladach, agus san uisce bhí mé ag fanacht leis na púróga tricky arís. Bhí teocht compordach ag uisce, bhí sé deas teacht. Uaireanta náire orthu na tonnta, go leor mór, a tharraing as na folctha ar shiúl ón gcósta, agus dá bhrí sin bhí orthu oibriú go crua agus le cosa chun dul ar ais. Conas-aon aigéan!
Ó Madeira ní fada tá oileán iontach de Porto Santo. Ar an mbád farantóireachta níor ghlac an bóthar ach dhá uair an chloig. Bhí an snámh féin cosúil le turas - an oiread sin a chonaic an-spéisiúil ón mbord. Shiligh Porto Santo lena thránna cneasaithe. Go sonrach, is é an cneasú gaineamh, go hiomlán saibhir i mianraí agus a théann i bhfeidhm go fabhrach ar an gcomhlacht. D'fhan siad ar cheann de na tránna seo cúpla uair an chloig: bathed, grianghortha, lón ag an gcaifé cluthar áitiúil agus saor. Níor thug mé faoi deara athrú speisialta ar shláinte - is dócha gur chaith mé beagán ama sa ghaineamh leighis. Ach thaitin an t-oileán liom.
Thóg coláiste eile Monis i Porto, a bhí suite in iarthar na Madeira. Siúil trí chlaífort pictiúrtha agus cuairt ar roinnt siopaí cuimhneacháin - sin an turas iomlán. Iomlán na dturasóirí, díreach hive. An chuid is mó den turas seo, thaitin an bóthar liom agus ar ais. Nuair a chuaigh siad go Monis, d'fhan siad ag Rinn Kabu-Zhiran. Is fiú an radharc, a oscailt ón deic breathnóireachta, fanacht ar an gcárta poist atá tiomanta don oileán: Rockies agus aigéan neamhghnách álainn, ag dul as oifig i gcéin. Agus rith an bealach ar ais le Monica feadh airde an tsléibhe. Panorama, a bhí le feiceáil roimh ár súile, ní raibh sé chomh spreagúil.
Agus thaitin liom go mór le dul i ngleic le sráideanna tráthnóna Madeira. Go socair agus go héadrom, de réir mar a ghluaiseann an phríomh-mhais go dtí an oíche go dtí an chlaífort. Déantar na sráideanna a lasadh, a lán caiféanna saor le taobh istigh cluthar. Is minic dinnéar i Rua da Carreira. Beidh na daoine atá i dtimpiste sona sna réigiúin sin, molann sé go láidir gloine fíona a ghlacadh go dinnéar - tá sé iontach ann.
Níorbh fhéidir le mo dheich lá a chaitheamh. Rinneadh an mhála taistil a athshlánú le cuimhneacháin bheaga, ach sa chroí smelled an áilleacht iontach na farraige, an cluiche ar a péinteanna iontach agus maitheas cumhachtach. Molaim gach duine ar a laghad bogadh ar a laghad ar bhruacha an ghrian de na bláthanna go deo Madeira.
