Chomh luath agus nach dtugtar Madeira, agus Pearl an Atlantaigh, agus oileán earraigh síoraí, agus paráidí trópaiceacha. Is cuma cén chaoi a dtugtar an oileánra iontach seo air, ach fiú le cabhair ó na focail tá sé deacair go leor cur síos a dhéanamh ar an magnicence agus círéib na péinteanna an nádúir, a thug go fial as Madira.
Is féidir an rogha seo a chur i leith go sábháilte do cheann de na hionaid is sine san Eoraip, toisc gur thosaigh sé ag tabhairt cuairteoirí ar saoire ón naoú haois déag. Sna hamanna sin i bhfad i gcéin, scíth a ligean ar Madeira, ní fhéadfadh ach na sraitheanna is airde den tsochaí a thabhairt, dúnadh an bóthar do na daoine bochta. Bhí lucht leanúna Madeira seó Bernard agus Winston Churchill. I gcás na mblianta seo go léir, níor aistríodh athruithe domhanda ar an ionad saoire, mar sin tá an chuma chéanna ar an gcuma chéanna ar an tús a bhí leis.
I láthair na huaire, sroicheann líon na dturasóirí a fhreastalaíonn ar Madeira i rith na bliana aon mhilliún amháin. Is é seo an áit is fearr áineasa de figiúirí polaitiúla, réaltaí scannán agus pops, lúthchleasaithe agus daoine an-rathúil. Tagann siad go léir go dtí Maidéara le sprioc amháin - chun scíth taitneamhach agus measúil a fháil. Ní chríochnaíonn an séasúr saoire ar Madeira riamh, ach breathnaítear ar thurasóireacht speisialta i míonna an tsamhraidh agus do laethanta saoire an gheimhridh.
Sa gheimhreadh, scíth a ligean ar Madeira, éiríonn sé níos inrochtana toisc go bhfuil laghdú ar phraghsanna suas go dtí cúig faoin gcéad is fiche. Fiú amháin sna míonna is fuaire, an teocht amuigh faoin aer agus an teocht an uisce ar Madeira, ní thiteann sé faoi bhun an marc i móide seacht gcéim déag.