Ní mise an chéad uair i München, ach an uair seo bhí mo thuras speisialta. Bhí sé Oktoberfest. I gcás duine nach bhfaca an saoire seo riamh, tá sé deacair a scála a thuiscint agus a thuiscint. Ní hamháin gur lá saoire náisiúnta é seo, is lá iontach é, rud atá ag feitheamh go fonnmhar, agus na Gearmánaigh féin agus sluaite turasóirí a líonann an chathair ar na laethanta seo le teip.
Tarlaíonn an chuid is mó suimiúil ar an gcéad lá. Téigh amach ar maidin agus seas ar an gcearnóg in aice le halla an bhaile. Ráthamh mé thú, ar siúl tú an chathair ar fad.
Tá sé seo beagnach ina charnabhal, a leithéid de roinnt de na cultacha náisiúnta ní fheicfidh tú níos mó ná riamh, agus níl sé seo tosaithe fós a gcuid procession cáiliúil!
Hataí le cleití, shorts leathair, luiteoga agus cultacha - sin an rud atá cóirithe ó Mala go Mór.
Tá na Gearmánaigh bródúil as a n-outfits féile a chaitheamh. D'fhéach mé orthu i siopaí - cosnaíonn sé an-daor é.
Téann an mórshiúl tríd an gcathair ar fad agus críochnaíonn sé ar mhóinéar Terezin. Ní féidir ach dul isteach i bpuball nó pailliún, ní mór an áit a chur in áirithe roimh ré, is saoire sholadach é Oktoberfest.
Cúiseanna, nithe is díol spéise, amhránaíochta amhráin náisiúnta, ispíní agus beoir. Tá a bhlas uathúil féin ag baint leis seo go léir. Mar sin, spraoi agus blasta sin ach uair sa bhliain, ag Oktoberfest.
