Ceapaim go bhfuilim ag dul ar thuras go tír nua nó go ndéanann cathair nua ciall ar bith a iarraidh ar an gceist "Duhaty nó nach bhfuil?". Is é fírinne an scéil go bhfuil áiteanna nua, daoine nua, imprisean nua go maith i gcónaí, tá sé i gcónaí rud éigin nua sa saol. Is rud é in áit ar bith is féidir a iontas orainn agus peirspictíochtaí nua a oscailt. Sea, ar ndóigh, más sráidbhaile bodhar é, ansin is féidir leis iontas beag a dhéanamh air, ach mar sin féin tá gach baile fiúntach cuairt a thabhairt air. Agus tá Verona ar cheann de na cathracha seo, go háirithe ós rud é go roghnaíonn Shakespeare é féin é ar cheann de na hoibreacha is cáiliúla.
Níl aon scéal Sadger ar fud an domhain ná scéal faoi Romeo agus Juliet ... Sea, is é seo an chaoi a scríobh an scéal drámatúil a scríobh Shakespeare díreach i Verona - Cathair na hIodáile an ghrá, an leagan Iodálach de Pháras. Is anseo a caomhnaíodh an líon is mó is díol spéise. Tá fiú tithe de theaghlaigh a bhí ina gcónaí sa chathair sa 13ú haois, a bhí díreach mar fhréamhshamhlacha montext agus cabáiste.
Dúirt Romeo é féin nuair a seoladh é ón gcathair: "Níl aon bhealach taobh amuigh de bhallaí Verona, ach amháin ifreann, purgatory agus céasadh."
Creideann go leor díobh go bhfuil go leor acu go bhfuil aon rud eile ann san Iodáil, chomh maith le Róimh, Florence agus Venice, ach tá an tuairim seo earráideach, mar gheall ar Verona, tá an oiread sin rudaí suimiúla ann ar féidir leat siúl ar feadh cúpla seachtain agus ní gach rud.
Thosaigh stair na cathrach le linn thréimhsí na hImpireachta Rómhánach, ghabh an chathair treibheanna éagsúla, goths, langobard agus daoine eile a gabhadh arís agus arís eile ... as a stair mhíleannúil Verona, bhí go leor deora, fuil agus áthas ann. Anois tá sé ag dul timpeall go síochánta agus ag sreabhadh ó cheann go ceann amháin go dtí an Impireacht Rómhánach, i rith na seachtaine liath na meán-aoiseanna agus grianmhar, laethanta laethúla dinimiciúla de laethanta nua-aimseartha.
Cuireadh ballaí agus bannaí, atá fós ann, in airde ar fud na cathrach, atá fós ann, is féidir leo scéal na dtréimhsí éagsúla de stair na cathrach a insint.
Tá Verona suite in iarthuaisceart na tíre ionas nach bhfuil an fharraige agus na tránna ann, ach tá líon mór na nithe is díol spéise ailtireachta agus stairiúla ann, ar féidir é a chur le haon turasóir.
Mar sin féin, níl gach rud chomh "leadránach," conas a d'fhéadfadh na cloigíní a bheith cosúil. Is cathair atá nua-aimseartha nua-aimseartha agus go dinimiciúil í Verona. Tá lán de bharraí, de chlubanna, de bhialanna tá fiú amháin "siopadóireacht órga Míle".
Agus i Verona, tá a saintréithe féin ag cistin iontach, mar atá in aon réigiún ar bith san Iodáil. Mura ndearna tú treoir riamh i do shaol, is é Verona ach an chathair ina bhfuil sé fiúntach é a bhlaiseadh. Agus fós, is breá leis na hIodálaigh capaill go mór, agus ní hamháin ar an racetrack, i Verona freastal pasta den scoth leis an capall, déan iarracht, má tá go leor misneach agat chun blas a chur ar fheoil na n-ainmhithe iontacha seo. Chun a leithéid de dinnéar iontach a ithe is ea Strit Apple-Apple, lig an strudel agus an mhias hOstaire, ach i ndílseacht dó blas speisialta dó.
Mar sin, feadh na slí go dtí Cósta Ligurian (an áit is fearr le haghaidh saoire trá san Iodáil), i Verona ar a laghad cúpla lá chun an áilleacht ailtireachta an Iodáil d'aois a mheas.