Ar an laethanta saoire seo, bhailíomar go spontáineach. Bhí laethanta saoire samhraidh neamhphleanáilte ag mo fhear céile. Shocraíomar dul i gcarr, agus tá sé 3,500 ciliméadar ar bhealach amháin, ach is scéal atá go hiomlán difriúil é seo. Roghnaigh an réigiún Krasnodar, roghnaigh Novomikilovsky sa sráidbhaile. Ní féidir liom a rá gurbh é an saoire seo an rud is fearr, níor mhaith liom go leor, ach faoi gach rud in ord. Tá tithíocht ar an gcladach an-daor, go háirithe i séasúr. Den chuid is mó is mini-óstáin é, mar sin lámhaigh muid seomra siúil nóiméad is fiche ón bhfarraige. Pléisiúr amhrasach, go háirithe nuair a choinnigh an barra teirmiméadair i gcónaí ag +40. Níl an claífort sa sráidbhaile seo an-mhór, ach tá go leor bialanna agus caiféanna go leor, ní mór dúinn cúpla institiúid a dhéanamh le haghaidh samplaí agus botúin dóibh féin, áit a raibh siad briste i rith an lae, agus sa tráthnóna shiúil siad isteach san institiúid chéanna . Molaim an caife "ag an bhfarraige," tá bia sobhlasta, tá na luachanna foirne gach cliant, mar sin seirbhís an-mhaith. Sa tráthnóna tá clár siamsaíochta den scoth, ceol beo.
Maidir leis an bhfarraige agus ba chóir an trá a rá ar leithligh. Pebble trá, glan, seirbhísí a íoctar go hiomlán, tá leapacha gréine i mo thuairim thar a bheith daor! Is é an lúide go bhfuil a lán daoine ar an trá! Uaireanta ní raibh aon áit ann chun suí síos, bhí air dul go dtí an trá ag sé cinn ar maidin agus áiteanna a ghlacadh. Is é an ócáid san fharraige an-mhaith, tá na clocha ar iarraidh, ach sreabhann na habhann dúr isteach san fharraige, fuaireamar an t-am nuair a bhí sé báisteach agus an salachar go léir ón abhainn díreach ... Léigh níos mó