I Yekaterinburg, d'éirigh mé amach go díreach ar ghnó, rinne mé víosaí ar chonsalacht na Gearmáine. Ach tharla sé go raibh a lán ama saor in aisce agam chun traenáil a dhéanamh, agus chuaigh mé chun wander timpeall na cathrach. Níor cheap mé go raibh sé chomh nua-aimseartha sin. Níor thug ionaid ghnó ilstóracha bealach chun a dtuairimí ar Moscó. Sráideanna pota, gluaisteáin ghéara, daoine tromchúiseacha, ag déanamh ag déanamh ag obair ... i gcuimhne dom Moscó Moscó i lár na cathrach.
Fíor, an t-ionad amháin. Is iad na réimsí eile go leor gnáth, nach bhfuil chomh glan agus nua-aimseartha.
Chuir sé eolach ar a bhí ina gcónaí i Yekaterinburg le tamall anuas, chuir sé in iúl dom dul go dtí an zú. Ní thabharfaidh mé a rá go bhfuil rud éigin speisialta ann. An zú mar zú, mór, glan go leor ... Táim amhrasach go ginearálta faoi na háiteanna féin.
Ach thaitin sé liom é, mar sin is séadchomharthaí iad seo. Bhí sé ar an gclaífort in aice leis an damba, bhí roinnt cleasanna suimiúla ann. Ar an gcéad dul síos, an séadchomhartha go Vladimir Vysotsky agus Marina Vlad. Is maith liom é nuair nach léiríonn an séadchomhartha duine, ach aistrím nóiméad éigin óna shaol. An ceann seo. Mothaíonn sé stair. Ar an dara dul síos, is séadchomhartha é seo don duine dofheicthe. Bunaidh, rianta díreach in asfalt. I mo thuairim, go heacnamaíoch agus go cruthaitheach. Den tsraith chéanna, an séadchomhartha an mhéarchláir, ní an-eacnamaíoch, ach go neamhghnách. Agus tá go leor séadchomharthaí spraoi sa chathair.
Ón turas, thuig mé go bhfuil na háitritheoirí Yekaterinburg gnó, ach iad siúd a bhfuil a fhios acu conas daoine a joke. Cad atá an-fhuar.