Ar deireadh, fuair mo fhear céile agus mé fanacht sa Tuirc. Deirim go hionraic, níor roghnaigh aon duine aon rud ar feadh i bhfad. Tá a leithéid againn go bhfuil a fhios againn nuair a bheidh a fhios againn nuair a bhíonn laethanta saoire againn. Ar an gcúis seo, do na turais, rushed muid díreach i gcúig lá roimh imeacht! Ar ndóigh, níl aon rogha ann, freisin. B'éigean dom imeacht ó Kiev, agus ní ó Lviv. Sa bhfocal a thaistil muid go dtí an fharraige ar feadh i bhfad!
Traein, bus, eitleán agus aistriú ar deireadh chuig an óstán. Ach bhí an t-iontas ag fanacht anseo. Is é ár n-áirithint a bheith againn go simplí! Bhuel, is dóigh liom, gur mhair mé taibhseach! Fada chun cur síos a dhéanamh ar gach rud. Tháinig deireadh leis an scéal go raibh muid á n-iompar go dtí an t-óstán eile (agus, faoi míorúilt, bhí sé níos fearr), ach in ionad an geallta 12 uair an chloig den oíche, shocraíomar ag 5 ar maidin! Agus an t-am seo go léir shuigh muid sa stocaireacht ar na suitcases! Go hionraic, shíl mé cheana féin gurb é seo an chéad cheann agus go deireanach mo laethanta saoire sa Tuirc.
Reáchtáladh mo chuid fearg go léir ar maidin nuair a chonaic mé é ón mbalcóin! An Mheánmhuir! Chosain sé gach rud! I Avsellar, tránna go ginearálta taibhseach. Níl mórán gainimh ann agus ní féidir ach áit éigin a fháil. Glaineacht foirfe uisce. Níl aon algaí, níl truflais i mam le feiceáil, i ngach áit urns, ní féidir ach iasc a ghortú chun greim a chur ar an gcos san uisce. Rith cúpla madraí tríd an trá, ní fhaca mé ach go gcuireann siad isteach ar dhuine. Tá an fharraige an-te, fiú te - +30 céim!
Tá sráidbhaile Avsellar beag agus calma. Tá go leor óstáin, agus dá bhrí sin tá turasóirí ... Léigh go hiomlán