Zaporizhia - Ba chosúil go raibh sé ina bhaile tionsclaíoch fíor. Inár mbealach, lean sé Dnepropetrovsk, as ar thaistil muid ar an traein in dhá uair an chloig. Shocraíomar taitneamh a bhaint as an roth de na rothaí ar an iarnród. Bhí tréimhse ghearr againn - dhá lá. Níor ullmhaigh an turas go speisialta, níor forbraíodh an bealach, cé go mbeadh sé fiúntach é.
Tá an chathair cosúil le go leor cathracha lárnacha na hÚcráine agus an Deiscirt. Sráideanna leathana, réamheolairí, a lán d'ailtireacht iar-shóivéadaigh agus foirgnimh bhunúsacha. Fiú amháin ár n-óstán il-réalta "Tochailt" (an t-ainm a labhraíonn sé féin) ní raibh aon ní fiúntach, agus bhain an taobh amuigh leis an ré atá caite.
Díol spéise do thurasóirí a bhí á lorg againn ar bhealach ár siúlóidí timpeall na cathrach. Aimsíodh páirc le easghluaiseacht fountains, ar a dtugtar "Rainbow", dála an scéil, i bhfeidhm. Is minic a bhíonn imeachtaí uirbeacha, ceolchoirmeacha agus óráidí ann. Fuair muid fiú ar cheann díobh seo.
I rith an tsamhraidh, níl an chathair seo dona, cé go bhfuil sé beagán liath. Is dócha go bhfuil grá ag na daoine dúchasacha, ach ní raibh sé ina luí orainn. Is cinnte go ndíolann muid é agus is fiú go mór é a thabhairt ar ais ann chun dul chuig oileán Hortiets, dul isteach i stair fíor na Cossacks, féach ar an HPP Dnieper, chun dul thar shráideanna leathana. Chaith mé bonn go dtí an tobar, ansin beidh mé ar ais!
