Leis an samhradh seo, shocraíomar dul go dtí an Crimea, agus ar mholadh aitheantais mhaith, a thit ar an leithinis 3 bliana ó shin, roghnaigh siad Alushta mar áit áineasa. Bhí an baile beag, an-cluthar agus glas seo thar a bheith compordach agus compordach chun do laethanta saoire a chaitheamh leis an teaghlach.
Luachraíonn an chéad rud sna súile faoiseamh neamhghnách ar Alushta: Scaipeann an chathair amach ar na cnoic, mar sin, ag siúl feadh na sráideanna cúnga, b'éigean dúinn an dreapadh géar a shárú, ansin ní bhíonn ach sliocht níos lú fionnuar ann.
Bhí cónaí orainn i bhfad ón trá, rud a d'fhág gur féidir a thuiscint go hiomlán iompar uirbeach. Is é an bealach tralaí sa chathair amháin, ach tá sé seo go leor go leor chun a fháil beagnach in áit ar bith, cé go dtéann na tralaí go minic, agus go bhfuil siad féin feistithe le suíocháin chompordach agus aerchóiriú, nach féidir leo a bheith ag lúcháir sa teas.
Tá siopaí, bothanna, pubaill siopadóireachta sa chathair go leor, is é sin, a cheannach táirgí, cuimhneacháin nó roinnt earraí tí nach bhfuil fadhb ar chor ar bith. Cónaitheoirí áitiúla grumble ar an ceannas na pailliúin siopadóireachta, ach táimid, mar thurasóirí, bhí sé an-áisiúil. Leis an bpobal, freisin, níl aon fhadhbanna ann, go háirithe i gceantar an chlaífoirt: caiféanna ar gach cúinne, tá gach rud sobhlasta agus ní daor.
Naberezhnye, cosúil le tránna, go maith groomed agus feistithe le gach rud is gá chun "zucchini" agus le haghaidh gníomhaíochtaí amuigh faoin aer. Le turais, níl aon fhadhbanna ann freisin: Turas ... Léigh go hiomlán