An bhliain seo caite, bhí an t-ádh linn dul isteach in áit iontach ar a dtugtar an tsnáthaid, mar sin glaonn muintir na háite air.
Is rud é seo cosúil le Pálás Oighir, a thógtar ar dheis sna sléibhte. Spás siamsaíochta a chur le chéile do thurasóirí agus do mhuintir na háite, le sciáil. I measc na hEilvéise, meastar gur áit saoire daor é.
Tá an tógáil féin déanta go hiomlán as oighear.
Laistigh tá barra ann, agus bialann ina bhfuil na suíocháin clúdaithe le craicne craicinn nádúrtha, agus tá na táblaí déanta as adhmad.
Tá seomraí ar leith ag gach duine inar féidir leat an oíche a chaitheamh sna málaí codlata, agus níl sé fuar ann. Shíl mé go raibh a lán rudaí te reoite ag an oíche, agus go raibh mé cóirithe go leor rudaí te, mar sin bhí orm éadaí a ardú agus a athrú!
Tá an maisiú inmheánach an-bhunaidh, déantar aghaidheanna na n-Indians agus ornáidí eile a ghearradh ar na ballaí.
Ceart ar an tsráid tá Jacuzzi, uisce ina bhfuil an-te. Ionadh ina luí sa seomra folctha agus breathnaigh ar na sléibhte! Radharc dochreidte. Ina theannta sin, tá tithe beaga adhmaid le deochanna agus sneaiceanna te ar an tsráid, ina bhfuil sé deas am a chaitheamh tar éis sciála.
Is iad na fánaí sciála iad féin atá feistithe go han-mhaith, mar atá i ngach Eilvéis, agus tá siad oiriúnach do dhaoine nua agus do ghairmithe araon.
Is é an smaoineamh an-suimiúil a leithéid de fhoirgneamh an-suimiúil agus bunaidh. Tá an fhoirm paitinnithe agus tá sé tógtha ní hamháin sna hAlpa na hEilvéise, ach freisin ar fud na hEorpa, ar ndóigh, iad siúd a cheannaíonn saincheadúnas a thógáil. Tá áthas orm leis an turas, tá an áit an-álainn, geal, bán sneachta. Chuimhnigh sé orm ar feadh i bhfad!