Ar chúis éigin, déan dearmad ar gach rud, ag cur síos ar radharcanna Genoa, (nó níl a fhios agam) thart ar phointe tábhachtach amháin.
Tá stair shaibhir ag Genoa agus saibhir i rudaí ailtireachta agus ealaíne. Thairis sin, i 2004, sainmhíníodh é mar phríomhchathair chultúrtha na hEorpa. Is fíric é.
Ach anois tá a bhaineann go díreach le ceol a dhí-aird undeservedly.
Ach is é Genoa tír dhúchais ní amháin do Christopher Columbus. Sa chathair seo, ar 27 Deireadh Fómhair, 1782, rugadh buachaill, a bhí i ndán dó a bheith mar an máistir veidhlín is mó agus gan sárú - Nikolo Paganini !
Sráid Garibaldi (Via Garibaldi) a mheas go ceart go ceart an genoa sráide álainn. Seo teach, ansin ina phálás só. Agus i 2006 liostaíodh é mar shuíomh Oidhreachta Cultúrtha Domhanda UNESCO. Ní inseoidh mé faoi na palaces go léir, stopfaidh mé níos mine sa bhaile uimhir 9. Is é seo Palazzo Doria Tourcy. Agus is é an Pálás seo a bhí mar phríomhsprioc ár dturas go Genoa.
Pálás Tourcy Doria Tógadh é sa 1565ú bliain. Ar dtús, bhí sé ar cheann de na palaces Genoese (gach ceann acu trí), ar fáil na n-árasán ar fáil do na haíonna is tábhachtaí de Genoa, cuairt ar an chathair le cuairteanna oifigiúla - ríthe, impirí agus dads Rómhánach.
Ó lár an chéid XIX agus go dtí seo tá sé suite anseo Genoa Bardas . Ina theannta sin, (atá tábhachtach), cuirtear roinnt foirgneamh den fhoirgneamh ar fáil don mhúsaem, atá lonnaithe sa Bhéal-Bianco in aice láimhe Palazzo. Is é an taispeántas is tábhachtaí agus an bród an mhúsaeim an veidhlín cáiliúil ar a raibh Nikolo Pagani " Canónach "(" Il Cannone "). Tá sé stóráilte ansin ó 1851. Tá a veidhlín onórach lonnaithe i seomra réasúnta beag ach foirgnimh de bhardas na cathrach.
Ach tháinig an cosán go dtí an veidhlín de phágáin amach as. I mo thuairimse, nach bhfuil a fhios agam go bhfuil caolchúis amháin agat, ionas gur féidir leat dul ó Genoa, gan an mhír uathúil seo a fheiceáil ...
Mar sin. Thit muid isteach sa ghéanóm ar deireadh seachtaine. Bhí rochtain saor in aisce ar an bhfoirgneamh bardasach. Saor in aisce. Is é an clós an-álainn: a lán de na colúin, staighre álainn, líon mór de deilbh, suimiúil ó thaobh ealaíne de thúr clog. Déantar gach rud i dtonnta bán agus bándearg. Álainn. Ach níl aon duine ar chor ar bith! Agus cuir ceist ar bith eile ...
Shiúil muid timpeall an staighre, na conairí agus na hurláir sa tóir ar veidhlín. D'fhéachamar tríd an ghloine ar an seomra cruinnithe. Ach! Ní bhfuair mé an bealach isteach ceart. Dúnadh na doirse go léir taobh istigh den bhardas. Bhí mé díreach tar éis a bhainistiú díreach tríd an eochairpholl ar cheann de na doirse a fheiceáil ar an inscríbhinn, rud a chiallaíonn go raibh an veidhlín Paganini a stóráil sa seomra sin. Agus tá an doras dúnta.
Cinneadh go bhfuil muid "go rathúil" tháinig muid i lá neamhchiontach, a bailíodh a fhágáil. Ag an slí amach, chuaigh mé go dtí siopa cuimhneacháin an bhardas. Go randamach go randamach, ag iarraidh ar an díoltóir, d'fhoghlaim mé gur féidir leat an veidhlín a fheiceáil gach lá. Just a thagann chun dul ar dtús isteach Palazzo bianco , Is foirgneamh comharsanachta é seo. Agus cheana féin ann, ag gluaiseacht ar feadh an ghailearaí an Mhúsaeim, de réir a chéile dul isteach sa seomra ceart.
Thairis sin, d'fhoghlaim muid go bhfuil gach rud chomh mearbhall sin mar gheall ar an bhfíric go bhfuil Palazzo Bianco ina mhaoin den bhardas freisin. Agus ó dheireadh an chéid XIX, casann an Palace de réir a chéile go gailearaí ealaíne.
Chosain an bealach isteach chuig an Músaem € 8 in aghaidh an duine. Go seachtrach, níl an phálás seo le facade bán tréithiúil an-suntasach. Ach tá anseo fíor ar cheann de na bailiúcháin is tromchúisí de phictiúir i Genoa. Chonaiceamar pictiúir de ealaíontóirí cáiliúla (agus nach bhfuil an-) Iodáilis agus Ollainnis, ina measc a bhfuil Luke Cambiabiano, Veronese, Filippo Lippi, Andrea Sezynino, Yana Prost, Josa Wang Kleve, chomh maith le "Magdalene" Antonio Canova. Ach an pictiúr de Caravaggio behold Thug an fear go dtí roinnt taispeántas sna Stáit Aontaithe.
I hallaí eile, cuireann an músaem bailiúchán boinn agus táirgí i láthair ó chriadóireacht, tá roinnt litreacha de Columbus agus foilseáin spéisiúla eile ann.
Téann an cosán go dtí an tógáil an bhardas ar dhíon an Palazzo Bianco, ón áit a bhfuil a ghlóir ar fad le feiceáil Palazzo Rosso (Ón tsráid Breathnaíonn sé simplí). Is féidir lena hallaí meas a bheith aige ar na saothair gan íoc de phéintéirí na hIodáile freisin.
Ach lig dúinn filleadh ar an bhardas.
Anseo cuirimid isteach an halla deireanach an Mhúsaeim. Seo é ach an cruthú iontach a chruthú na hoibre ansin do dhuine ar bith nach bhfuil fós ina mháistir veidhlín cáiliúil Bartolomeo Giuseppe Gwarnery, del Jesu. Cáiliúil " Canónach " Is dócha go ndearnadh é i 1743.
Cuireadh an veidhlín faoi bhráid Paganini i 1802 ag ceannaí áirithe i bPáras, nach raibh a ainm caomhnaithe sa stair. Bhí an-tóir ar fhuaim an veidhlín seo seacht mbliana déag d'aois. "Canónta" in éineacht le Paganini go léir a shaol agus ba uirlis is fearr leis an máistir é, in ainneoin go raibh bailiúchán mór mór aige de veidhlíní na hÁise agus stradivari. Thug Gwarnery Paganini cuairt ar a veidhlín iontach, agus tar éis a bháis, fuair an veidhlín an t-ainm "Paganini Baintreach."
Anois uair sa bhliain, cuireann an veidhlín go cúramach leis an músaem ón taispeántas chun an ceoltóir a imirt ar fiú é a dhéanamh. Is minic, is é buaiteoirí comórtas Paganini onóir an onóir seo.
Dála an scéil, tá sé ar eolas go hiontaofa go bhfuil antonio stradivari féin envied an obair de del Jesu. Thug sé faoi deara go sáraíonn a veidhlíní féin na huirlisí Giuseppe Guthanery le softness agus brilliance, ach ag an am céanna is léir go bhfuil siad níos lú ná iad i gcumhacht na fuaime. Mar seo.
Chomh maith leis sin sa halla deireanach tá uirlis eile de phágáin - veidhlín Jean-Batista William, a bhronn an máistir i 1834 camillo Sivori. Tá míreanna eile ann a bhaineann le saol an Nikolo Paganini mór. An-suntasach.
Agus, i mo thuairim, tuillte veidhlín Paganini níos soiléire agus meas níos mó ná fiú amháin aquariums Genoa!
Ina theannta sin, is féidir idirdhealú a dhéanamh idir an teach Ceoldráma ó Rudaí Cultúrtha Tromchúiseacha Genoa - Teatro Carlo Felice . Cuireadh tús leis i 1824. Suite in aice leis an tobar ar Chearnóg Ferrari. Tar éis an bhuamáil le linn an Dara Cogadh Domhanda, bhí sé scriosta go hiomlán go hiomlán, athchóirithe níos déanaí. Ar limistéar beag os comhair an amharclann tá séadchomhartha ann go Giuseppe Garibaldi, laoch na hIodáile. Ach bhí an túr (Torre) in aice leis an Amharclann Opera ceangailte le déanaí, i 1990.
Tá ceann de na hollscoileanna is mó san Iodáil i Genoa freisin.