Is é an chéad chomhcheangal le Rio de Janeiro gan amhras carnabhal. Cruthaítear an chathair go litriúil le haghaidh cleití, beauties i sciortaí éadroma agus samba incendiary. Ach shroich muid beagnach dhá mhí roimh thús an charnabhail, i mí na Nollag, nuair a bhíonn tú i dturasóirí beag den scoth agus is féidir leat an chathair a fheiceáil gan brilliance féile.
Cad a dhéanann sé ina luí? Is cathair an-suaibhreosach é seo, is cosúil go bhfuil sé go hiomlán ar an trá, go mbraitheann an aigéan fiú nuair nach bhfuil sé le feiceáil. Bhí mo fhear céile agus mé i mo chónaí ar an gclaífort, i limistéar an trá iPanoma, agus chaith an t-aigéan an chuid is mó den am.
Ar ndóigh, an chéad rud a theastaigh uainn dul tríd an áit ina raibh an chomhcheangal mór á lorg amhlaidh - Dar leis an Copakaban cáiliúil. Ní hamháin gur trá é, ach freisin limistéar ceolchoirme agus ceann de na codanna is gnóthaí den chathair. Álainn, beagnach aon rud clúdaithe, ceannaithe os ard (ach go hiomlán unobtrusive) ceannaithe, grian geal - cruthaíonn sé seo go léir mothú ar saoire agus óige síoraí.
Leagadh an phromanáid ar feadh an chuid iomlán trá den chathair, ach bheadh díomá neamhshuntasach ann - sna pants álainn Rio bán a thuilleadh, thug siad bealach chun thong a dhéanamh.
Dealraíonn sé domsa an t-am is fearr le haghaidh snámha anseo ná oíche. Ar an gcéad dul síos, tá sé chomh te sa lá, agus níl an aigéan úrnua te, ach sa dara ceann, san oíche ní fheicfear é nach bhfuil an t-uisce ró-ghlan. Sa tráthnóna, ar feadh an phromanáid ar fad oscailte ... Léigh níos mó