Is gaga is gaire don teorainn leis an Rúis, is dócha, mar sin stop muid ann. In ainneoin gur tar éis an bhforógra an neamhspleáchas Abkhazia, tá gach rud ann ar bhealach nach bhfuil bunaithe agus nach bhfuil go leor rudaí a rialú, ach ní bheidh aon duine nach bhfuil aon duine riamh a dhéanamh anseo, agus nach bhfuil aon rud nach bhfuil aon rud nach bhfuil rud ar bith a bheith bunúsach i eile ionaid saoire ar chósta na Mara Duibhe.
Is é an cineál gagra an-iontas ar a chuid, ní féidir liom a rá leis seo, cumhacht: más rud é go bhfuil sé na sléibhte, ansin le airde de níos mó ná 3000 méadar, más rud é gur abhainn é, ansin tá a fhad 110 km, más rud é go bhfuil a fhad 110 km Is loch é seo, ansin níos mó ná 1 km, fiú má tá sé ina ghnáthchrann pailme, ansin beagnach 3 mhéadar ar airde. Téann na turasóirí go léir ar feadh turais agus breathnaigh air go léir, díreach ag oscailt an bhéil ó áilleacht neamhshuntasach agus gan cróluas an cheamara a dhúnadh.
Ach fiú níos mó ná an dúlra, fáilteachas mórthaibhseach Caucasian agus nádúr maith na gcónaitheoirí áitiúla. Tá siad go léir réidh le haghaidh uaireanta an chloig chun insint duit faoi do thír féin, atá ag cailleadh dÚsachtach, in ainneoin an scrios tar éis an chogaidh agus éagobhsaíochta tar éis an Fhorógra Neamhspleáchais. Tá giúmar maith acu i gcónaí agus tá siad réidh le do cheann amháin a ardú. Go háirithe díoltóirí agus tiománaithe tacsaí.
Ba mhaith liom filleadh ar Gagra go dtí arís, mothaíonn sé an blas ar fad ar fad.