Úcráinis Apt lán-iomlán de codarsnachtaí - anseo chomh maith le tithe tipiciúla Hutsul, chomh maith le heaglaisí adhmaid go heisiach agus tarscar céad bliain a fháil go síochánta, mar shampla, plátaí satailíte. Agus láithreach, cúpla uair sa lá, déantar traenacha a thástáil chuig droichead iarnróid nua-thógtha, atá chomh maith go leor.
Dá airde an méadú ar na sléibhte, go bunúsach bíonn na sráidbhailte níos compordaí. Is féidir a rá go bhfuil go leor turasóirí ann i Vorokhe, agus fiú le farasbarr - níl sé fós ar an bhfásach Carpathian. Má fhéachann tú go grinn, is féidir leat a thabhairt faoi deara difríocht shuntasach idir na Rhodes agus Yaremche - tá níos mó tost thart agus tá na fánaí claonta, agus tá an abhainn abhann i bhfad go tapa. Tá an sráidbhaile suite ag airde 850 méadar ón leibhéal na farraige, agus is é an t-aer anseo ná íonacht criostail.
Ar an gcéad dul síos, is gá aird a thabhairt ar an séipéal adhmaid de chuid na maighdean. Ag féachaint air láithreach tuigeann tú go bhfuil an bhfíric go raibh roimh an gcarpathians an norm, anois is neamhchoitianta agus teacht ar eaglais adhmaid fíor, nach bhfuil truaillithe ag bailchríocha nua-aimseartha, is é sin, is é sin, is é sin, fucking nó taobhlach is luck mór. Dá bhrí sin, is eisceacht iontach é séipéal na nDúitheacht na Maighdine i measc na Nua-Aimseartha, uaireanta ridiculous mar gheall ar idirghabhálacha i nósanna traidisiúnta Ailtireachta Carpathian.
Tugadh an Eaglais anseo ó Yabluna ar ais i 1780, ach níl a fhios ag aon duine go díreach nuair a tógadh é - is féidir cheana féin i 1615. Ní féidir a rá go bhfuil an séipéal-radharcach taobh istigh de na ballaí comhartha gan amhras ar a sheaniarsmaí. Tá an séipéal suite ar bharr an chnoic i mbeagnach an chuid thuaidh den sráidbhaile agus is cros ceithre fheadáin é i dtéarmaí foirgneamh a thógáil. Ón cnoc seo, tá an blas iomlán iontach leis na sléibhte máguaird.
Chomh maith leis sin is spéisiúla an stair a bhaineann le cruthú séipéal lítear i sráidbhaile Worokhta. Chomh luath i lár an naoú haois XVI, bhí triúr iníonacha ag duine de na háitritheoirí sráidbhaile Vasily Yanyuk, a bhí ina bhunaitheoir. Mar sin féin, ní raibh a eaglais sa sráidbhaile ansin agus bhí sé riachtanach siúl beagnach 8 gciliméadar sa sráidbhaile in aice láimhe. Dá bhrí sin, cinneadh a thógáil a shéipéal luitriúil féin, a thit ina dhiaidh sin faoi imthosca anaithnid.
Agus le linn réimeas an Impireacht Austro-Ungáiris, athchóiríodh an séipéal, ach cheana féin i bhfoirm laghdaithe. Ar an drochuair, i 1940, le teacht na cumhachta Sóivéadaigh, scriosadh séadchomhartha tábhacht reiligiúnach, go maith, an séipéal na nDiathacht na Maighdine ag an am sin agus iompú isteach i cobhsaí. Tá sé an-éasca siúl go dtí an séipéal - is fiú a bheith ag siúl timpeall an tsráidbhaile, agus feicfidh tú struchtúr neamhghnách, suimiúil go leor ag a ailtireacht. San fhoirm seo, cuireadh an eaglais ar ais i 1997.
Tá dhá cheann de na sé dheodáin iontacha Úcráinis ar chríoch Waxhta, a úsáideadh roimhe seo don chumarsáid iarnróid. Tá an bheirt acu thar céad bliain agus tá fad níos mó ná 100 méadar acu, agus fiú níos cruinne, ansin 102 méadar, agus an dara 130 méadar. Breithnítear na tarscar vaochise seo i measc na bhfianaise is mó, b'fhéidir leathnaithe san Eoraip. Tógadh tarbhealaí fiú le linn réimeas Impireacht Austro-Ungáiris agus tá sé fós ina chúis le fíor-aoibhneas nuair a bhíonn sé ag féachaint ar an sean-leagan sna háirsí, ar mhaiseamh na tógála, ar lúbadh an iarnróid agus seo go léir i dteannta a chéile le Carpathian fabulous Tírdhreacha.
Agus is cinnte go bhfuil sé fiú cuairt a thabhairt ar loch an neamh-Samovite, a mheastar a bheith ar cheann de na lochanna is airde i gcríoch an Úcráin. Aistrithe go Rúisis, ciallaíonn an t-ainm seo "buile", seachas, tá an loch suite ag airde 1750 m ó leibhéal na farraige. Mar sin féin, ní féidir leat ach é a fháil ach amháin ar chos ar chosáin turasóireachta lipéadaithe. Téann turas go dtí an loch míthuisceana an lá ar fad, mar sin is fiú é a ríomh do neart sula dtéann tú ann. Go ginearálta, tá go leor finscéalta an-spéisiúla leis an loch, ach tá an chuid is mó acu rabhadh ó shnámha sa taiscumar sléibhtiúil seo. In ainneoin seo, ní thugann taistealaithe tuirseach de theas ar an mbóthar aird a thabhairt ar na finscéalta agus fós ag snámh in oighear beagnach uisce.
Is féidir leat, más mian leat, do neart a thriail agus feachtas a dhéanamh ar an gcócaire sléibhe, ar turas lae amháin é sa Carpathians. Tá sé seo go bunúsach simplí, bealach breá lipéadaithe a bhaineann le fad meánach. Is rogha iontach é seo fiú do na lucht saoire is coitianta nach bhfuil plean acu fanacht san fhoraois thar oíche. Mura bhfuil tú ag iarraidh dul ag hiking, is féidir leat é a dhéanamh marcaíocht ar chapall.
Sa gheimhreadh, go háirithe mura bhfuil sé ina shuí i bhfeidhm, is féidir leat dul ar an mbarr le sciáil nó le cláir sneachta. Tá na fánaí oirthuaisceart agus iarthar an tsléibhe seo fionnuar go leor, mar sin is féidir go leor a shocrú le freeride anseo, ag caitheamh suas ag an mbarr i gceann de na tithe Hutsul. Is é an fad an bealach go dtí an barr ó 12 go 15 ciliméadar agus braitheann sé go láidir ar an méid is mian leat a wander tríd an bhforaois sa tóir ar an cosán ceart.