Is cinnte go bhfuil Vologda ar cheann de na cathracha is sine sa Tuaisceart na Rúise, agus tá na sean-temples agus tithe ceannaíochta caomhnaithe go foirfe anseo. Anois sa chlár stáit náisiúnta san áireamh níos mó ná 190 séadchomhartha ailtireachta Vologda agus dátaí an chuid is mó a bhaineann leo ó na séú haois déag. Mar sin is féidir leis na príomh-nithe is díol spéise i Vologda a bheith ar a dtugtar séadchomharthaí ailtireachta adhmaid, an ensemble na lárionad stairiúil, temples cloiche agus eaglaisí, iarsmalanna le hamharclanna, chomh maith le páirceanna agus dealbhóirí uirbeacha.
Meastar gur ardán leisciúil é Lárionad Vologda - i gceann na n-uaireanta timpeall air go raibh neartú ar an lonnaíocht Vologda, go maith, agus anois tá sráid ghnóthach burmagins in aice leis an áit seo. Sa lá atá inniu ann, suiteáiltear séadchomhartha go dtí comóradh 800 bliain Vologda sa suíomh leisciúil, agus beagán eile uaidh go bhfuil séadchomhartha ann go dtí an manach Gerasim Vologda, atá go bunúsach bunaitheoir na cathrach seo.
Tosaigh do lucht aitheantais leis an gcathair is fearr leis an Vologda Kremlin. Tá sé beagnach ceann de na nithe is díol spéise don chathair is suntasaí go stairiúil. Ar an drochuair, níor caomhnaíodh an Kremlin féin go dtí an lá seo, ach tá roinnt áiteanna níos spéisiúla ar an gcearnóg mhór anseo. Tógadh an Kremlin i 1567 de réir foraithne Ivan an uafásach agus ansin bhí sé comhdhéanta de bhalla trí mhéadar agus níos mó ná 20 túir. Ar dtús, sheirbheáil an Kremlin mar an fortress uirbeach, mar sin bhí na túir agus na ballaí daingnithe go maith.
Mar sin féin, i 1612, níor shábháil aon bhallaí ná an túr an chathair ó ionsaí na snas agus na trúpaí Liotuánacha. Dódh an chuid bheag de na foirgnimh adhmaid ansin, agus níor chaith an t-atógáil ach amháin tar éis 20 bliain. Laistigh den Kremlin bhí suite cathair bheag le bealaí, sráideanna agus le foirgnimh chónaithe, agus sa lár bhí sé suite ar an Ardeaglais Sóifia. Sa lá atá inniu ann, ón iar-Vologda Kremlin, ar an drochuair, tá beagán clé, agus tharla sé mar gheall ar thús an chéid XIX gach rud a d'fhéadfaí a dhí-chomhdhlúthú le haghaidh tógála agus gan ach cúpla foirgneamh stairiúil.
Mar shampla, an ardeaglais aiséirí, a thagraíonn do shéadchomharthaí ailtireachta an tábhacht chónaidhme. Thóg siad é ar ais i 1776 agus le haghaidh tógála ní raibh ann ach cloch ó thúr Kremlin. Tá an ardeaglais dhá stór agus freastalaíonn sé ar cheithre cinn le chéile leis an bhfear. Is é an stíl ailtireachta na hArdeaglaise meascán de speicis éagsúla - Ampury, Rúisis thuaidh agus Classic Bharócach. Sa chéid XIX, le linn an atógála, athraíodh an taobh istigh den ardeaglais go hiomlán.
Meastar go bhfuil ardeaglais Vologda Sophia an foirgneamh cloiche is sine sa chathair, ó thosaigh sé ag tógáil ar ais i 1568. Sa lá atá inniu, is áit an-tóir é, ní hamháin i oilithrigh, ach freisin i dturasóirí iomadúla a mheallann a chuma agus maisiú taobh istigh an-álainn. Tógadh an ardeaglais seo ar an sampla den ardeaglais toimhde i Moscó agus an tógáil a mhair sé 20 bliain, áfach, ar an drochuair, sa chéid XVII, le linn an chogaidh leis an bPolainn, gortaíodh go leor é. Mar sin féin, ar an mbealach céanna go tapa agus athchóirithe. Agus cé nár éirigh leis an tréimhse Sóivéadach sa ardeaglais seo a bheith ag adhradh, ach go fóill gan é a scrios, ach aistríodh é chuig an Músaem Staire áitiúil. Bhuel, i 1935, aithníodh an teampall seo mar shéadchomhartha stairiúil.
Ag tosú ón séú haois déag agus suas go dtí an réabhlóid, measadh go raibh an Clós Easpag an t-ionad cultúrtha agus riaracháin an Deoise Vologda ar fad. Faoi láthair, tugtar Kremlin beag air. Tá sé beagnach gar don ardeaglais Sophia agus is éard atá ann ná roinnt foirgneamh. Ó thaobh na staire de, is é an cór geilleagair an ceann is luachmhaire ina measc, ós rud é gur caomhnaíodh é ón seachtú haois déag. Bhuel, cuireadh foirgnimh nua cheana féin mar aon le foirgnimh nua leis an ochtú haois déag. Is fiú a lua nach raibh na foirgnimh seo a atógáil, ach déantar iad a athchóiriú go rialta. Anois in áitreabh an Clós Easpag Is é an príomh-iarsmalann-Cúlchiste Vologda.
Ar ndóigh, chuala gach duine faoi an lása Vologda an-cháiliúil, mar sin, a bheith i Vologda, ní mór duit breathnú cinnte ar an Músaem Lása, a bhfuil an bealach beagnach i lár na cathrach. Osclaíodh an léiriú buan sa Mhúsaem seo ach amháin i 2010, agus ag an searmanas sollúnta d'fhreastail siad ar aíonna ó thíortha Eorpacha go leor. Ó 2015, tá Músaem Lása Vologda i measc na deichniúr is fearr de na músaeim is fearr ar domhan. Tá léiriú an mhúsaeim dírithe ní hamháin le stair Lása Vologda, ach le traidisiúin dhomhanda, ó bunaíodh an bailiúchán le blianta fada anuas. Ag an taispeántas is féidir leat na cultacha a fhulaingíonn na ceardaithe Vologda a fheiceáil ar sceitsí éadaí traidisiúnta na gcéadta bliain anuas. Is féidir é a fheiceáil anseo agus samplaí Eorpacha, chomh maith le comparáid a dhéanamh idir an Ostair, Polainnis, Gearmáinis agus Lása na Beilge ina measc féin.
Iarrtar ar mhúsaem an-spéisiúil eile Vologda "saol na rudaí dearmadta." Nuair a thiocfaidh tú ann, ansin an t-am amhail is dá mba slows sé síos ann féin. Comhlíonann gach duine taobh istigh de sheomra suí cluthar le lampaí, le samovar agus atmaisféar measartha calma. Roimh an réabhlóid, bhí cónaí ar theaghlach an Cheannaíochta Panteleeva anseo, go maith, agus ina dhiaidh sin, bhí an teach folamh. Ó 1991 i leith, tá cinneadh déanta ag an Teach an músaem a aistriú go dtí an cúlchiste agus an chéad phleanáil chun cosúlacht áirithe an Mhúsaeim Liteartha a chruthú. Ach dó nach raibh go leor foilseáin ann, mar sin shocraigh siad teach den sampla ón naoú haois déag a chruthú.
Ar urlár na talún tá seomra bia, seomra suí, leanaí agus oifig. Sna seomraí den mhúsaem is féidir leat a lán rudaí a fheiceáil go bhfuil go leor go leor is annamh, mar shampla, gramafón le plátaí, agus dála an scéil, oibríonn sé fiú. Is minic a bhíonn an músaem na salons ceoil is suimiúla, áit ar féidir leat éisteacht le ceol ó na céadta bliain anuas. Chomh maith leis sin tá ealaíontóirí nua-aimseartha ar taispeáint anseo. Dá bhrí sin, ní haon ionadh é go bhfaightear turasóirí ó thíortha éagsúla go minic i measc cuairteoirí go dtí an músaem.
Tá séadchomhartha an-spéisiúil agus an-neamhghnách ann freisin don litir "O" i Vologda. Bunaíodh é in 2012 agus is bronntanas neamhghnách é sa chathair go dtí an 865 bliain. Níl aon rún ann go bhfuil an litir seo a leithdháileadh go soiléir i gcomhráite de chónaitheoirí áitiúla, agus go minic le fáil freisin in ainmneacha na bpáirceanna, cearnóga, in ainmneacha na siopaí agus áiteanna eile. Bhuel, de réir do chuma, ba chóir go mbeadh an litir deas atá patrún seo buíoch do mhic léinn na hInstitiúide Gnó.
I go leor cathracha na Rúise, caomhnaíodh músaeim tí, áit a bhfuil an Impire Peter a stop mé uair amháin ag aon am amháin. Chomh maith leis sin, ní eisceacht é Vologda ina leith seo. Ar ais i 1885, osclaíodh teach músaem in áit theach beag atá suite ar bhruach na habhann. Go deimhin, níor bhain an foirgneamh seo le Peadar ar dtús, agus bhí na ceannaithe deartháireacha ó Holland -adolf agus Johann Gutmann ina chónaí ann, a tháinig go Vologda ar ais i 1652. Bhí siad faoi úinéireacht tithe i go leor cathracha agus an chuid is mó in iúl go dlúth le Peadar ar dtús. Ach ó na tithe seo go léir anois amháin an teach, ina stopadh Peadar i gcónaí ag a thurais go Vologda.
Mar sin, tógadh comóradh 200 bliain d'aois an Impire Rúise ar chearnóg agus bhris sé cearnóg, ansin bhí siad comhchruinnithe agus osclaíodh iad i 1885 ag an Músaem. Sa teach níl ach dhá sheomra - anterior agus seomra beag le dhá foirnéisí. Ar dtús, i léiriú an Mhúsaeim bhí thart ar 500 foilseán ann. Ba iad seo boinn, boinn, cathaoireacha, leabhair Gheobhaidh dream eile, rudaí éagsúla den tréimhse sin agus fiú gunnaí móra. Sa tréimhse Sóivéadach san fhoirgneamh lonnaithe ar mhúsaem staire áitiúil, go maith, agus anois, tar éis athchóiriú, tá léiriú nua suite sa mhúsaem, a chuireann an teach uaisle saibhir ó thús an ochtú haois déag i láthair. An bailiúchán is féidir leat a lán de na foilseáin a fheiceáil, ina measc tá éadaí de Peter agus foraitheanta fíor an Impire, cathaoireacha Ollainnis agus mar sin de.