Dia duit na mban agus na n-uaisle. Ba mhaith liom a rá beagán faoi na hIndiaigh féin, cad a bheith ag súil leo, agus go bhfuil ar chor ar bith miotas dea-bhunaithe nó a fhorchuirtear ar thuairimí na dtaistealaithe sin nach bhfuil ach an t-ádh. Cé mhéad duine a bhfuil an oiread sin tuairimí acu. Dá bhrí sin, ní dhéanaim mo thuairim a fhorchur leat arís, ach chabhraigh 2 mhí de thaisteal i Lár na hIndia go fóill liom tuairim a tharraingt suas ar an aborigines.
Ar an gcéad dul síos, san India, i bprionsabal, mar a thuig muid, níor chóir duit fanacht ar an trick agus ar an mbeanness: Má deir an Indiach leat rud éigin nó geallúintí, ciallaíonn sé ach an méid a chloiseann tú, agus gan aon fho-alt nó brí dhúbailte agus i mamaí. Cé chomh minic a smaoinímid: "Cad a chiallaíonn sé?" San India, guys, tá an Indiach i gcuimhne go díreach cad a deir sé. Má tá sé chun tú a tharraingt, beidh sé a rá rud éigin cosúil le: "Aird, beidh mé ag tarraingt tú anois." Mura gcloiseann tú aon rud mar seo, ciallaíonn sé go bhfuil gach rud glan. Má fhaigheann tú amach go tobann, deir siad, tá mé, tá mé, etc, ansin beidh sé go héasca agus go socair rud éigin cosúil le: "Tá? Bhuel, ceart go leor, ansin ní bheidh mé. " Ní thaispeánann an Indiach neamhchiontacht, ag lúbadh méid éigin ort, deir sé go hionraic: "Is é seo an oiread sin, an oiread sin, an oiread sin, ní mór dom é a thabhairt don duine a chabhraigh liom é a dhéanamh duitse, agus an oiread sin costas mo chuid seirbhísí."
Má insíonn sé duit go bhfuil mé, a deir siad, ní gá duit airgead uait, is féidir leat ceist a chur: "Cén fáth?" - Agus cad é an rud is suimiúla, freagróidh sé é, gan a bheith ag caoineadh agus ní go sona sásta, agus fiú deir sé go bhfuil sé de dhualgas ortsa i bprionsabal, toisc go bhfuil sé dócha go bhfuil sé altrúíoch, ach fós is féidir (a shamhlú!). Ní raibh daoine nach bhfuil airgead breise tógtha acu, ní annamh ar mo bhealach. Dúirt úinéir an óstáin in Delhi díreach: "Ní gá dom do chuid airgid a fháil, scríobh mé faoi mo óstán ar an Idirlíon, scríobh go hionraic, mar a cheapann tú go bhfuil gá agat leis" (níl sé fiúntach go háirithe maidir le conas is gá ). Riarthóir an chórais san óstán céanna, ag piocadh suas leis an idirlíon agus le mo ríomhaire glúine an lá ar fad: "Níl! Ní ghlacfaidh mé aon rud, níl. " Ísliú úinéir an óstáin i Jaisalmera praghas an óstáin le míniú: "Toisc gur duine maith thú." D'fhill an tiománaí a chuir isteach orainn ó chathair amháin go cathair go ceann eile, caoga dollar leis na focail: "Thug tú an iomarca dom." An díoltóir i Kerala, ag déanamh sú úr brúite: "Fan, tabharfaidh mé suas, sú uisce watermelon ar chúig rupees níos saoire, níl mé ag iarraidh a mheabhlaireacht agus a ghlacadh níos mó."
Ar an dara dul síos, níl aon ghoid san India difriúil ónár leibhéal. Ar dtús, chuireamar trembled agus d'fhéach muid timpeall, eagla ar an mhéar go tobann ag na rabhaidh, agus ansin scíth a ligean chun scíth a ligean, ag baint amach nach raibh aon duine ag dul chun robáil a dhéanamh linn. Fiú amháin os coinne. Nuair a shiúil muid tríd an bazaar ollmhór Chadni Choek in Delhi, bhí mé tumtha liom féin agus ní raibh fiú aird a thabhairt láithreach ar na screams taobh thiar de mo dhroim. Reáchtáladh margadh na hIndia tar éis an mhargaidh, níos cruinne, rinne sé iarracht go géar dreapadh tríd an slua margaidh, chuir sé a lámha in iúl, chuir sé rud éigin in iúl. Nuair a aistríodh mo chara, thit mé isteach i stupor, gan a bheith ag creidiúint a chuid focal - rith an Indiach tar éis dom, a rá go bhfuil mo chuid jeans ag cloí leis an bpóca cúil, nach bhfuil sé go maith agus fiú amháin, mar is féidir liom iad a chailleadh nó Duine éigin ag tarraingt amach. Tá mé i riocht turraing solais agus le aoibh gháire dúr ar mo aghaidh sínte amach mo lámh amach agus tharraing sé amach ciarsúr as mo phóca, a raibh a choirnéal greamaithe as mo jeans, agus thóg an Indiach é le haghaidh na mbillí fillte. Conas a fhilleadh le chéile na scéalta na ndaoine a glanadh san India, leis an bhfíric nach raibh an uncail iarracht fiú a tharraingt ar an pseudo-billí ó mo phóca, ach amháin iúl dom. Tarlaíonn sé! Agus conas a mhíniú ar an bhfíric go bhfuil os comhair an mbealach isteach go ceann de na temples, áit a raibh sé riachtanach chun grianghraf agus trealamh físe a ghlacadh, bhí an tiománaí a d'fhostaigh linn ina suí, gan gluaiseacht, le gach ár ceamaraí agus fóin, atá, tú féin An riachtanas is gá a ligean isteach, i bhfad ó saor, ní fiú ag iarraidh céasadh? Ar ndóigh, ní mór dúinn a sos rabhadh: airgead, ticéid agus cártaí bainc a bhí muid a bhaint go hiontaofa, nó a bhí in éineacht leat sna málaí waist a raibh muid riamh scaradh againn go praiticiúil; Coinníodh méid beag airgid "don lá" i ngach duine againn i bpóca crios comhaireamh; In óstáin amhrasacha, chuireamar píosaí droma ar ghlais rothaíochta go dtí ábhair shóthair (leapacha, láimhseálann BALCÓIN, aon ghairis sa bhalla); Backpacks Beaga i gcónaí níos mó ná an bealach isteach go dtí an slua. Ach tharla na flashes agus na teagmhais go fóill: d'fhan an mála crios le luí sa seomra ar an leaba, ansin rinne an crios le hairgead dearmad a dhéanamh air, toisc nach raibh a phéinteanna fós ann, agus mar sin de. Ní raibh Bíodh pingin agat! Má tá tú féin ag duillfidh tú do chuid rudaí le thugs (fág málaí / paicéid gan mhaoirseacht, agus tú ag fágáil "go litriúil ar feadh nóiméid"), ansin déanfar pionós ort, bí cinnte, agus in aon tír, san áireamh san India. Má bhreathnaíonn tú ar rialacha simplí agus tabhair aire do cad é do mhaoin, ní bhíonn aon chúis agat le croitheadh agus a bheith buartha. Óna gcaithfidh tú do rudaí luachmhara a choinneáil ar shiúl, agus mar sin tá sé ó mhoncaí Indiach - sna hábhair seo d'éirigh go mór leo.
Agus an tríú dul síos, faoina n-imní. Tá a fhios agat, lá amháin i Delhi, chonaic muid bean sách mór, squinted sí síos an tsráid ag sála arda, i gúna gearrthógtha go han-chúraim le glúine decollight de agus i stocaí dubh i mogalra. Cad a cheapann tú, cad é an t-imoibriú? Ag an nóiméad nach raibh duine singil ar an tsráid, nach mbeadh dul isteach inti nó ar a laghad nach bhfuil reoite ó bhéal oscailte. Stop fiú druileanna Indiach dÚsachtach go fíochmhar le fómhar. Chas muid freisin timpeall, onsev ó bewilderment. Agus ansin scríobhfaidh sí ina ndialanna maidir le hábhair imní ghnéasacha na n-Indians. A chara, is féidir leat scríobh leis an rath céanna faoi na hábhair imní ghnéasach de dhá chailíní Rúisis, a, Obaldev, ní fhéadfadh sé a chuimilt uaibh. Sea, ag an nóiméad sin d'fhéach siad ar fhéachana dÚsachtach fiú bó agus madraí! Bheadh a leithéid de bhean a tháirgeadh furore fiú ar na sráideanna Moscó a chonaic rud ar bith. Ní mheasaim go gcuireann fir a bhfuil baint acu le daoine a bhfuil imní orthu go gnéasach ag tabhairt aire do dhinnéar agus ag iarraidh comhrá a dhéanamh. Ní ábhar imní gnéasach é seo, ach spéis bheo agus mealladh beo ba chúis le bean bheo, agus ní gnáth-amoebo. Níl na coinníollacha i gceist, ach nádúrtha agus díreach cosúil le leanaí. Tar éis an tsaoil, ní ithefaidh agus roghnóidh an páiste, a bhfuil bean álainn é, focail, ach a rá go díreach: "Cad is aintín álainn ann!" Ní dóigh liom go mbreathnóidh tú ar na focail seo go dtí an chatagóir de ghnéas go gnéasach, nach é?
