In 2017, thit laethanta saoire le mo fhear céile ag deireadh mhí Dheireadh Fómhair. Ní raibh mé ag iarraidh eitilt i bhfad, mar sin roghnaíodh an Chipir. Bhí sé tábhachtach go mbeadh trá ghainmheach againn le bealach isteach compordach go dtí an fharraige, ós rud é gur éirigh linn le leanbh beag. Theastaigh uainn freisin go mbeadh an rogha socair, gan clubanna oíche faoi fhuinneoga an óstáin, agus mar sin nuair a roghnaíonn tú rogha, thit ár rogha ar Protoras, nach bhfuil i bhfad ó Aya-Napa.
An tuiscint ar an gcuid eile a bhí againn beirt againn. Ar thaobh amháin, ag deireadh mhí Dheireadh Fómhair, thug luach leordhóthanach na Cipire dúinn farraige an-te, aimsir mhaith agus saoire trá lán-chuimsitheach. Ar an láimh eile, níl an tír féin tógtha. Chónaigh muid i gcatagóir bheag 3 * 400 méadar ón bhfarraige. Ní raibh trá an óstáin féin go bhfuil an-gnáth ag an Eoraip. Gach lá ar cíos againn 2 chathaoir lounge agus 1 scáth ar feadh 12 euro agus, chuaigh go dtí an trá is faide in aice leis an séipéal. Bhí go leor leanaí ann i gcónaí, d'imir siad an eitpheil trá agus chuaigh mo mhac go gladly leo. Ní raibh an t-óstán ag an gcríoch freisin, bhí an bia an-bheag, ach thuig muid go raibh sé "treshka" agus ní raibh aon rud uaidh ón óstán ag fanacht ar dtús. Níor chuir siad mearbhall orthu ach na Bulgáir a bhí ag obair ann. Tá taithí taistil ollmhór agam, ach ní raibh caidreamh aici den sórt sin, mar atá sa Chipir, níor bhuail mé in áit ar bith. Ní bheidh mé ag dul isteach i sonraí, ní bheidh mé a rá ach go bhfuil siad an-tógtha leis an gcuid eile.
Is baile beag saoire é Protoras é féin le siopaí, caiféanna agus barraí. Go hionraic, bhí muid beagán leadránach ann, toisc nach fiú siúlóid é. Níl aon chlaífort ann, ar bhealach an tsráid lárnach coisithe freisin, agus ní raibh sé suimiúil siúl ar feadh na seónna gach tráthnóna.
Tá na tránna sa rogha iontach: Sandy, le bealach isteach milis go dtí an fharraige, atá oiriúnach do leanaí óga. I Protoras, den chuid is mó an-leathan, méadar 500 go díreach, mar sin reáchtáil na páistí le mórán pléisiúr ag an bhfarraige, agus breathnaíonn tuismitheoirí go socair air ón trá.
Níl praghsanna sa rogha go hiomlán réasúnta. Chosain turas go dtí an barra spóirt € 50 euro, in ainneoin gur ordaigh muid 2 beers, cnónna agus uachtar reoite le sú. Sa bhácús in aice lenár n-óstán, d'ordaigh an mac Gnáth-Madfin, a chosain 7 euro. Baineann an rud céanna le costas na n-excursions, cé go bhfuil, i mo thuairim, sa Chipir amháin is siúlóid farraige é an chathair Famagusta. Dá bhrí sin, ní raibh muid réidh chun 150 euro a thabhairt don fheirm asail.
Nuair a chuaigh muid ar an mbus go Aya Napa, ar an trá cáiliúil Nissi. Tá Aya-Napa go hiomlán difriúil, níos sibhialta, noisy, forbartha. Tá sé oiriúnach do chaitheamh aimsire óige. Thaitin an rogha seo linn.
Ní dócha go bhfillfidh mé ar an gCipir, ach má tá laethanta saoire ag cairde ar an dara leath den fhómhar, ba mhaith liom moladh a thabhairt dom an Chipir a bhreithniú, mar is é seo an t-aon tír Eorpach amháin ina bhfuil sé te go déanach i mí Dheireadh Fómhair.
