Mo scéal faoi conas a chuaigh mo fhear céile agus mé ar dtús chun cuairt a thabhairt ar Peter, a bhí ar ár mbrionglóid fadtéarmach. Cheannaigh sé a lán rudaí ar an idirlíon, chuala siad comhairle cairde agus gaolta agus thiomáin siad. Bhí an traein oíche, mar sin ar maidin tháinig muid ag an stáisiún Moscó de St Petersburg. Ar dtús, chuaigh an chéad rud go Pushkin le mo chailín, a d'aontaíomar fanacht ar feadh cúpla lá. Labhair, d'fhág siad rudaí agus ar ais go dtí Peadar.
Ar an gcéad dul síos, mar a bhí beartaithe, chuaigh muid go dtí an Díseart. Lig dom a bheith maite ag connoisseurs ealaíne na hEorpa agus ná caith slipéir isteach orm, ach níor thaitin sé liom é. An iomarca daoine, ach sluaite iomlána agus nach n-éiríonn go leor le mo thuairim go bhfuil an córas loingseoireachta, cé go bhfuil taobh istigh an mhúsaeim agus a foilseáin an-suntasach!
Le linn ár gcuairt ar an Díseart, chonaiceamar an fhuinneog os comhair an pháláis páirceáil na meteors a d'imigh i Peterhof. Agus shocraigh siad - cén fáth a ndéanfaimis tonn láithreach. Ar an drochuair rinne sé an ceann deireanach a bhainistiú. Thaitin beagán ar an mbealach ar an mbealach le háille Peter agus Hurray! Chuaigh muid ar an gcé Peterhof! Is cinnte gurb é seo an scéal fairy is fíor. D'fhan am chun na fountains a mhúchadh an-beag, ach bhí an t-am againn an scéal fairy álainn draíochta a bhrath. Shocraigh siad láithreach ar a son féin cad eile a bheith cinnte go bhfillfidh tú. Ar ais ag Iompar Talún - Mionbhus leis an bhfobhealach, agus tá baile abhaile dá chara.
An mhaidin dár gcionn bhí an chéad phointe againn chun cuairt a thabhairt ar Mhúsaem na Rúise. I mo thuairim phearsanta, tá sé i bhfad níos suimiúla ina ábhar ná an díthreabhaigh. Tá agus le loingseoireacht i bhfad níos fearr agus níos éasca, agus bhí níos lú daoine ann. Chonaic mé ar deireadh an "Pompeii Pompeii" Karl Bryullov ar deireadh agus an "an naoú crann" is fearr liom. Dála an scéil, tá siad ag crochadh i mbeagnach cara os coinne a chéile, ionas nach bhféadfainn briseadh amach as an seomra seo ar feadh i bhfad. Ansin shroich muid Malevich - Cearnóg, Ciorcal, Cross. Nach bhfuil tógtha ar chor ar bith.
Nuair a thiocfaidh muid amach ar deireadh thiar as músaem na Rúise cúpla uair an chloig ina dhiaidh sin, thosaigh mé ag cur báistí ar an tsráid. Ar ndóigh, tá sé deacair dóibh scanradh orthu, mar sin chuaigh sé ar an bplean a thuilleadh agus chuaigh muid díreach trí Nevsky Prospect go dtí Ardeaglais Naomh Isaac. Ní raibh fiú mo ardeaglais agus an díon an chuid is mó de gach duine agam nuair a dhreap muid é ar an staighre. Ón tuairim go n-osclaíonn sé chomh maith leis na idirghabhálacha spiorad.
Sliocht díreach agus chuaigh sé i dtreo an chlaífoirt mar tugadh cuireadh dúinn láithreach siúl tríd na bealaí. An tuiscint tar éis dó fanacht salach ar a chéile - ar ndóigh, ar ndóigh, tá sé go hiontach, go hálainn agus go hiontach. Agus ar an láimh eile, ar bhealach éigin tá gach rud a rith agus cuimhin liom ach chizhik-fawn, brabúis sa bhaile agus New Holland.
Ar ndóigh, tar éis siúl tríd na bealaí, bhí sé go hiontach agus chuaigh sé go Nevsky sa "Tábla Uimh. 1" le hithe. Ansin chuaigh muid go dtí teach an leabhair. Tá sé den sórt sin struchtúr suntasach go bhfuil muid ag iarraidh fada chun breathnú air ní hamháin lasmuigh den taobh amuigh ach freisin chun cuairt a thabhairt. Thaitin gach rud liom go mór liom.
Bhuel, ar deireadh, chuaigh sé ag siúl ar an gclaífort. D'fhéachamar ar an Aimiréalacht, ar an rothaí copair, chuaigh muid go dtí an Oileán Vasilyevsky agus theastaigh uainn dul go dtí an fortress Petropavlovsk, ach bhí sé ró-mhall. Dá bhrí sin, shiúil siad díreach agus d'fhan siad ag fanacht leis na droichid go pórú. Tá sé tar éis a shamhlú le fada taitneamh a bhaint as an seónna seo.
Ar maidin an tríú lá, bhíomar arís i Nevsky. Anois, bhí ardeaglais Kazan againn de réir an phlean, ansin shiúil muid, tháinig siad go dtí an droichead baincéireachta. Ansin fuair siad caife cluthar ar chlaífort Fontana agus shuigh siad ann. Léim siad agus chuaigh siad isteach i dTeampall an tSlánaitheora ar fhuil. Níl ach go hálainn álainn istigh ann! Agus cén mósáic atá uamhnach!
Ansin, bhí an bealach Alexander Nevsky Lavra. Is cinnte go bhfuil sé an-neamhghnách. Shiúil timpeall na críche, chuaigh siad go dtí an Necropolis - i gcás ina bhfuil aon ealaíontóirí, scríbhneoirí, cumadóirí, filí agus aon cheannairí ealaíne curtha ansin. Chonacthas uaigheanna Dostoevsky, Shalyapin agus Natalia Goncharova-Lanskaya. Tá agus go ciúin agus go socair, faigheann sé ach cineál éigin síochána.
Tháinig Lavra amach as an gcríoch agus tríd an limistéar éirí amach chuaigh go dtí an subway, clós suíocháin. Ar an mbealach seo bhí sé ina sheas agus scrúdaigh sé Droichead Anichkov agus ansin séadchomhartha do Catherine II. Ina dhiaidh sin, chuaigh muid go dtí an sráidbhaile Ríoga. Ar ndóigh, má bhí an aimsir ar a laghad beagán níos fearr, bheadh sé ar bhealach níos mó spraoi. Ach fiú amháin in aimsir shlusless den sórt sin, d'fhan na mothúcháin aoibhinn agus ón bpálás agus ón bpáirc. Ansin rang eile, ina ndearna Pushkin staidéar agus d'fhéach sé ar an lyceum. Sin álainn!
Go ginearálta, measaim go raibh turas trí lá go dtí an chéad lá go dtí an St Petersburg an-saibhir, agus ar chor ar bith níos measa in ábhar na ngníomhaireachtaí sin a eagrú. Chuaigh muid go dtí na músaeim is tábhachtaí agus temples na cathrach agus tá a lán de na rudaí a bhainistiú a fheiceáil. Ach ar ndóigh, ní go léir, mar sin rachaimid go dtí St Petersburg go fóill!