I mí Lúnasa na bliana seo caite, chuaigh m'iníon agus a cairde agus a cairde le leanaí ar dtús ar laethanta saoire go dtí an Mhuir Azov. Roimhe sin, quieuit i gcónaí ar an Mhuir Dhubh. De réir athbhreithnithe ar an idirlíon, shocraigh siad ar cheann de na tithe aíochta i Kuchugur a roghnú.
Chuaigh muid i lár mhí Lúnasa. Ghlac Kuchugur linn cairdiúil: i 10 lá de chuid eile ní raibh titim de bháisteach, bhí an fharraige te, mion, thaitin na páistí i ndáiríre ag snámh. Agus go leor, go leor dathanna!
Dúradh linn nach raibh an fharraige Azov an-fhabhrach chun scíth a ligean: bhí eagla orainn agus stoirmeacha, agus crawláil (is sruth buamála é seo, tarlaíonn sé i bhfarraigí éadomhain), ach ní fhaca muid aon rud mar sin. Sa timpiste, fuair mé, ach bhí sé meallta, nó bhí a fhios agam conas gníomhú: ná bí ag gníomhú, bogadh ar feadh an chladaigh, de réir a chéile ag druidim leis.
As na "uafás" go léir ní fhaca muid ach smugairle róin ollmhór, ach is cosúil go raibh siad marbh marbh.
Dúradh le muintir na háite nach raibh an smugairle róin ina chónaí sa Mhuir Azov, caitheann siad iad ó dhubh. Maidir le hiontaofacht ní féidir liom freagra a thabhairt.
Agus thaitin liom an chuid eile, go háirithe ár bpáistí: tá an fharraige Petty, is é an trá na gaineamh-sew agus sliogáin.
De réir athbhreithnithe a léann siad go bhfuil na seacht gcinn de go leor annamh: greamaitheach, go dona nite ar shiúl, ní raibh sé brúite fiú. Just a nite air ó na cosa sna cosa ag an seomra bia, áit a bhfuil siad lóin. Déanaimid dínn, dála an scéil, i gceann de na seomraí bia faoin teach aíochta in aice leis an trá. Ar seic a fheictear é, tá gach rud fioscach go leor, ach bhí sé an-bhlasta.
Bricfeasta ullmhaithe iad féin, sa chistin le teach aíochta. Dielied ar bhealaí éagsúla: d'fhéadfadh siad dul go dtí an seomra bia, cebab a ordú nó dinnéar a ullmhú iad féin.
Is Saoire é Cuccugura le haghaidh leisciúil agus lucht leanúna de thost. Níl aon rud le déanamh le daoine a bhfuil grá acu d'áineas gníomhach: ní gá dul ar chor ar bith agus rud éigin a fheiceáil. Ach, ós rud é go bhfuil muid fós tuirseach de athrú an lá ar fad ar an trá, dála an scéil, go leor beagán,
Thugamar cuairt ar thús an bholcáin láibe ar Rinn na bácáilte. Beagnach 20 nóiméad ar feadh an bhóthair, tháinig siad suas go dtí é, ansin thuig siad dul síos go dtí an fharraige, plunge isteach ar an trá. Is é seo léargas ar Rinn na Trá ón trá.
Chuamar fós go dtí an steppe, ní raibh sé ach suimiúil a fheiceáil agus a thaispeáint do pháistí a fheiceáil. Go leor brónach, ach bhí sé riachtanach é a fheiceáil.
Plandaí annamh ag bualadh leis an saol ar ghrian the.
Ar an mbealach seo chonaic siar stól le fíonchaora agus le clib phraghais ag an ngeata. Tharlaíonn sé go ndíolann úinéirí an tí fíonchaora sobhlasta, a fhásann iontu sa teorainn (níos mó ná 20 grád!) Bucked dhá phacáiste ar fad le haghaidh airgead greannmhar, ith 3 lá.
Ó "goodies" cuimhin leo fiú péitseoga, níl a fhios agam, áitiúil nó nach ea, ach ní dhéanaimid cinnte a dhíol go díreach, ní gá dóibh ach a ghlacadh: ollmhór, milis agus neamhghnách juicy. Ceannaithe gach lá.
Ó siamsaíochta leanaí druileáilte i bpáirceanna áineasa, tá dhá cheann ar chríoch Kuchugur. Taisteal ag nithe is díol spéise agus shiúil sé ar an gclós súgartha.
Agus go ginearálta, díreach faoi stiúir an stíl mhaireachtála "Séala": ith, codladh, bathed. Níor éirigh leis na turais - bhí sé te agus ní raibh aon rud go háirithe. Ceapaim go raibh rath ar an saoire: iarradh ar na páistí iad a thabhairt arís ar an bhfarraige azov te agus geanúil.