Cad a shamhlaímid de ghnáth nuair a smaoinímid ar an Iodáil? Ailtireacht na hEorpa "cluthar", te "fireann" Farraige, álainn "dea-groomed" daoine timpeall, praghsanna in euro, Iodáilis, pizza agus uachtar reoite.
Ó mo thaithí féin, deirim go bhfuil gach rud amhlaidh, agus níos fearr fós, ós rud é go gcaithfidh tú nádúr álainn, sléibhte agus tuairimí suaimhneacha a chur leis. Cheana féin, nuair a bhí mé ag tiomáint ó aerfort Milan's, bhí ionadh orm conas a bhí an pictiúr taobh amuigh den fhuinneog ag athrú ag an mbealach isteach go Genoa. Theastaigh uaim an iontach seo a shoot ar an bhfíseán chun cuimhneamh agus an áilleacht seo a roinnt le daoine eile a rinne mé. Na sráidbhailte seo ar chúlra na sléibhte mar spárálaí scáileáin ar an scáileán teileafóin.
Tá an aimsir san Iodáil taitneamhach, éascaíonn an Breeze farraige teas, ag siúl i sráideanna cúnga, is féidir leat dul i bhfolach ón ghrian scorching. Is é Genoa go bhfuil "a chara" an Iodáil le sráideanna, leithead i mbeirt daoine, go leor cadhnaíochta, ina bhfuil sé i gcónaí fionnuar, maorga, áit ar féidir leat suí, scíth a ligean agus taitneamh a bhaint as frescoes agus deilbh na máistrí Iodálach. Más mian leat, mar atá mé, a lán de bheith ag siúl timpeall na cathrach, ansin a fháil réidh le haghaidh dreapadóireachta géar agus sliocht, ós rud é go bhfuil an chathair ar fad tógtha ar an tír-raon sléibhtiúil. As na míbhuntáistí, deirim go n-íoctar tránna maithe le leapacha gréine agus le loungers ghrian. Tá tránna saor in aisce poiblí ann, ach tá go leor daoine ann i gcónaí sa séasúr, beidh sé a bheith ar mhéaróg mhór agus a chur ar feistis snámha / bruithnithe níos fearr roimh ré, mar is annamh a aimsím na seomraí taisceadán. Mar gheall ar na púróga, tá an bealach isteach clocha go dtí an t-uisce pianmhar agus ní an-taitneamhach, ach nuair a bhíonn tú ag snámh i glan, teas, déan dearmad ort faoi gach míchaoithiúlacht.
Le haghaidh gluaiseachta gasta, molaim moped a ghlacadh - is é seo an t-iompar is coitianta i Genoa. Ansin is féidir leat na sléibhte a dhreapadh agus an rogha Iodálach a fheiceáil i ngach glóir.
Ní fadhb é na púróga, na tránna poiblí domsa, mar gheall ar an míchompord is mó a chuir an míchompord is mó as an bhfíric go bhfuil na sráideanna siopadóireachta sa cheantar lárnach sa cheantar lárnach i ngach allmhairí caol, nach bhfuil siad "oíche", ach "Féileacáin an lae."
Go ginearálta, is féidir liom a rá go dtaistealaíonn mé go leor, ach tá a charm speisialta féin ag an Iodáil, blas, nach bhfuil inchomparáide le haon tír. Is gné spéisiúil é go bhfuil grá ag na hIodálaigh a dteanga an oiread sin nach bhfuil siad ag iarraidh aon cheann eile a fhoghlaim, i mBéarla amháin a labhraíonn cuid bheag de dhaoine óga Béarla.
Tá an rogha farraige seo iontach do thaistealaithe neamhspleácha ar féidir leo tar éis Genoa, mar shampla, cuairt a thabhairt ar na cathracha móra sin mar Turin, Milano.