I Sharm El-Sheikh, chaith mé ní hamháin mo chéad thar lear, ach freisin mí na meala. Eitil sé láithreach an lá tar éis na bainise. Trí huaire go leith san eitilt agus d'fhill muid ón bhfómhar ón bhfómhar go dtí an samhradh.
Sharm El-Sheikh cathair réasúnta óg a tógadh do thurasóirí. Is pearsanra seirbhíse iad an chuid is mó de mháitritheoirí na cathrach ag teacht anseo le tuilleamh ó Cairo agus Alexandria. Fós sa spéir, nuair a bheidh sé tuirlingthe, thug mé faoi deara go bhfuil óstáin amháin den chuid is mó. Anseo ní bhfaighidh tú an dath áitiúil Éigipteach, coinnítear gach rud go maith, go leor glan agus álainn. Cúig óstáin réalta a thabhairt don chathair Bourgeois Snas agus chic.
Tá an t-óstán ag an trá, tá i ngach áit i Sharma, coiréal. Chun reappear, ní mór duit dul trí pontún fada. Tá go leor ann faoi áilleacht na Mara Rua, ach shamhlaigh mé an chéad uair a chuir mé ionadh orm ag a iontach agus a shaibhreas de phéinteanna an domhain faoi uisce.
Ó na turais, cheannaigh muid turas go Cairo agus turas muirí ar an gcúlchiste RAS-Mohammed. Le linn an turais farraige, roinn muid le Aqualung. Le deacrachtaí scaoll ró-chleachtaithe, ní fhéadfadh an teagascóir mo theagascóir a tharraingt ar feadh i bhfad, ach is fiú é.
Chuamar freisin chun turas a dhéanamh sa bhfásach ar cheathrún. D'éirigh leis an gcuadach a bhainistiú den chéad uair riamh, níor oibrigh sé ar dtús, a chlibeáiltear i gcónaí. Ach nuair a aistríodh mé go dtí tús mo cholúin, bhraith mé níos mó a ithe. Sa bhfásach bhí muid ag ól i tae le "Bedouins", bhuail muid leis an luí na gréine agus scairt muid macalla.
Go ginearálta, níor fhan ach cuimhní te faoi sharma, is cinnte go dtagann mé ann go fóill.
