Tar éis a bhailithe chun turas trí seachtaine a dhéanamh ag tíortha Oirdheisceart na hÁise, roghnaigh mé an chéad chéim chun cónaí ar feadh dhá nó trí lá i gcaipiteal na Téalainne - Bancác. Dá bhrí sin, tar éis dom go tapa ar na fóraim idirlín de thaistealaithe gairmiúla, fuair mé eolas go bhfuil siad a Mecca féin sa chathair seo, nó in áit, a gcampa. Is é Kaohan Street, atá lonnaithe tithe aíochta saor, beáir agus siopaí.
Shroich sé amach dom go díreach. Níl aon bhealach díreach ó aerfort Suvarnabhumi, is gá dul le haistrithe trí thacsaí. Ós rud é gur costas é tacsaí, is fearr liom iarracht a dhéanamh dul ar an mbus. Áit éigin sna spásanna oscailte, léigh mé é sin ón aerfort is gá dul chuig Shattl Bas (bus saor in aisce) go dtí an stáisiún bus fáinne, agus uaidh sin chun uimhir an bhus 556 a fhágáil. Ach an 556, d'éirigh sé amach, siúlóidí a thuilleadh!
Míchuí ag stáisiúin an stáisiúin, d'fhoghlaim mé go bhfuil os comhair Kaosan ní mór duit dhá bhus a fháil - An Chéad Uimh. 555, ansin déan trasphlandúchán go №171.
Bhí rogha eile ann chun filleadh ar an aerfort agus ar an stáisiún meitreo MRT (Metro faoi thalamh) chun dul abhaile go dtí stad Thaya Téalainnis, agus ansin ceann de na busanna seo a leanas a fháil: №2, №59, №60, №79 nó № 511. Ní dhearna mé é seo agus shuigh mé ar an 555ú.
Thóg an bóthar thart ar daichead nóiméad agus costas 34 Baht. Fuair mé stop a chur le Diden, áit a raibh mé i dtír, agus thosaigh mé ag súil leis an 171ú. Thóg sé thart ar leath uair an chloig. Bhí a lán daoine ag an stad bus, ach bhí ádh orm agus d'fhág mé. Thóg an bóthar thart ar daichead nóiméad ar Jams Tráchta Bancác agus cosnaíonn sé 16 Baht dom.
Anseo, ar deireadh, agus kaohan! Tá sé suite gar don séadchomhartha bua - cúig nóiméad déag ar shiúl.
Gnáthshráid uirbeach, a lán iompair agus spás beag. An chéad óstán nach raibh sásta - 1500 Baht in aghaidh an tseomra. Rolladh ar an tsráid Rambutri, fuair mé ar roinnt Dark Ardor, áit ar aimsigh mé an brú Marco Polo.
Is é seo an chaoi a mbreathnaíonn sé taobh istigh:
Tugadh dom an rogha de dhá sheomra: le haghaidh 400 Baht agus ar feadh 500. D'éirigh an chéad cheann a bheith ina túr go hiomlán wretched, ina nach raibh fiú buicéad truflais. Tá an seomra 500 feistithe le aerchóiriú, lucht leanúna, leaba leathan, cithfholcadh ... Cad atá ag teastáil! Cosnaíonn sé rudaí a stóráil sa sábháilte ag an bhfáiltiú 20 Baht in aghaidh an lae. Cosnaíonn an tIdirlíon 50 Baht in aghaidh na huaire.
Ag siúl sa tráthnóna feadh Sráid Kaohan, fuair mé amach go bhfuil sí sobhriste go leor ar shráid siúlóide na hoíche i Pattaya, a raibh deis acu cuairt a thabhairt ar an teacht roimhe seo i Tai.
Anseo tá sí:
Ceol ard, gam torainn, tráidirí le bia, atá ullmhaithe leat - tá gach rud ann, ach tá difríocht amháin ann ... Go ginearálta, is féidir leat siúl leis na páistí)) Tá gach rud beagán níos cultúrtha ná i Pattaya.
Maidir le torann a luaigh mé nach bhfuil i vain - níor thug sé codladh go dtí an mhaidin. Lá eile fuair mé roinnt dioscó. Agus fós ... in am codlata bhí roinnt feithidí beaga dearga ann. Bhí mála codlata agam liom, quieuit sé air. Níor thug siúlóid trí thithe aíochta eile torthaí - bhí níos mó nó níos lú seomraí saor gnóthach i ngach áit.
Chomh maith le Marco Polo, bhí caife réasúnta maith agus saor ann - má fhágann tú an brú, cas ar dheis, téigh amach ar an mbóthar agus féach ar a lámh dheas.
Sin an rud a d'ordaigh mé ann)
Seo gearr agus gach rud a theastaigh uaim labhairt faoi Kaosan - Sráid, áit a bhfuil cúltacairí ar fud an domhain.
P.S. Ceann eile: Má bhreathnaigh tú ar an trá "Beach", ansin bhí an laoch, a bhí ag seinm Dihacprio, ina chónaí ar Kaohan))