Níl sé i bhfad ó chathair Zlatooust tá áiteanna álainn, iontacha, iontacha, uathúla ann. Ní inseoidh mé ach thart ar bheirt acu. Ach tá siad i bhfad níos mó. In 2016, reáchtáladh Féile Bazhavsky in aice le Zlatooust i limistéar coitianta de Dolina Grianmhar, reáchtáladh Féile Bazhovskaya - na máistrí cothroma is mó ar ealaín na snáthaidí, a shreabhann ar dhaoine cruthaitheacha i ngach Rúis. Ar an mbealach seo go dtí na háiteanna seo, thiomáin muid go Loch Turgoyak, atá suite in aice leis an ngleann gréine. Nuair a thiomáin muid dó, bhí ionadh orm ag an gcineál seo loch sléibhe seo. Léiríonn an grianghraf go soiléir áilleacht an séadchomhartha dúlra seo go léir.
Is é an loch fuar, sliabh, glan. Tírdhreacha thart ar shléibhte incredibly álainn - Ural. Aer glan agus úr, líonta le boladh boladh. Agus tá a fhios agat cad a bhuail mé, tagann daoine anseo, ní hamháin le snámh, ach freisin chun smaoineamh air, a bheith ina n-aonar leo nó an leabhar a léamh ar chladach na dtonnta. Tuigim iad. Tá an suíomh. Nuair a bhíonn tú ag snámh in uisce turgoyaka, mothaíonn tú cé chomh cumhachtach is atá sruthanna cumhachtacha uisce, conas a scoilt siad an deannach cathrach go léir, a chonaic siad san anam ag teacht anseo. Bhraith mé é féin. Níl mé ag iarraidh labhairt faoi na caiféanna beaga sin ar an gcladach ar an loch, skewers agus báid bádóireachta, ní imríonn siad róil anseo, tá siad dóibh siúd atá i dtaithí ar chompord. Sea, Cé atá ag iarraidh, is féidir leat bád a ithe agus a thiomána, ach níl siad an oiread sin anseo, agus ní mheasann siad an t-atmaisféar seo go léir den áit iontach seo!
Tar éis a leithéid de nigh iontach a ghlacadh, lean muid ar aghaidh leis an mbealach go dtí an ghleann grianmhar. Caithfidh mé a rá go n-oibríonn an gleann gréine sa gheimhreadh agus sa samhradh. Sa gheimhreadh, tá sé ag teacht anseo freisin chun scíth a ligean, sciáil, ar quadciccles, ar fheadánra nó díreach scíth a ligean i dtithe álainn nach sáraíonn blas ginearálta an ghleann.
Mar sin bhí muid anseo i rith an tsamhraidh, i lár mhí an Mheithimh. Ba chóir a thabhairt faoi deara go dtarlaíonn an fhéile Bazhov is mó i gcónaí ar siúl i Urals, mar a bhí an scéalaí Bazhov ina chónaí ar na huirlise agus bhí clú ar na GEMS áitiúla. Tá an scéal i gcónaí féile.
Ag teacht isteach i bhfeidhm Bhuail muid le ceardaithe na tíre ar fad, lena gcruthaitheacht, a n-údar agus a ndaoine. Ghlac muid páirt i bhféile tíre, thiomáin muid damhsaí ar shiúl, imir cluichí traidisiúnta, ar an drochuair, san am atá thart. D'fhoghlaimíomar conas na miasa cré a dhéanamh sna máistir-ranganna, d'fhéach muid ar eitilt Lapti, dreapadh isteach sna sléibhte ar na hardaitheoirí agus d'fhéach sé ar áilleacht na sléibhte uril ar an mbarr.
Scríobh gan cur síos a dhéanamh air. Ní mór dúinn dul ann. Cabhair sa bunchruthú, sútha talún a ghreamú, an oíche a chaitheamh anseo agus buaileann siad leis an maidin sna sléibhte agus iad féin a dhoirteadh le tae te ar maidin, ag féachaint ar an abhainn ag sileadh in aice láimhe agus ar snámh sa cheo drúchta. Ní mór taithí a bheith air go léir. Caithfidh mé a rá go maireann Féile Bazhov trí lá. An chéad cheann is fearr agus an dara ceann. Caitheann daoine an oíche sna pubaill, agus ar maidin tá na haíonna sásta le healaín tíre agus le giúmar maith !!!