Admhaím go raibh eagla orm go raibh mé an-eagla ar eitiltí, go dtí 2011, nuair a thug mé cuairt ar an mBulgáir den chéad uair ar an eitleán. Thuig mé go raibh sé beag, agus ó shin i leith, gach bliain déanaim iarracht áit éigin a fháil ar an eitleán. Glaodh é go Iosrael ar feadh i bhfad: sna 90í ansin chuaigh mé ar imirce go leor comharsana, lucht aitheantais, cairde, gaolta. D'iarr siad ar chuairt, ach dhiúltaigh mé mar gheall ar eagla na heitilte, agus ní raibh sé éasca víosa Iosraelach a fháil. Mar sin féin, go leor le déanaí, chuaigh réimeas gan víosa idir Iosrael agus an Úcráin go dtí an eitilt, agus shocraigh mé eitilt go laethanta saoire na Bealtaine.
Mar sin, ní raibh mé a chaitheamh ar víosa. Is móide é seo. Ach i mBealtaine 2013, bhí ceiliúradh na Cásca ag an am céanna le MaySKi, mar sin tá go leor oilithrigh ó gach cearn den domhan tar éis titim go leor. D'fhéadfaimis ticéad a cheannach ar éigean. Cheannaigh sé i Zhytomyr i Kiyavia do 4000 UAH. in aghaidh an duine (500 dollar). Ansin, níl a fhios agam go fóill go dtógann "Kiyavia" coimisiún céatadánach 10% le haghaidh seirbhísí san oifig, nach raibh a fhios agam cad is féidir leat a cheannach ar líne trí Privat24, níor chuir sé muinín ag díol ríomhaire. Go gairid tar éis ár dturas, shínigh Iosrael comhaontú leis an Úcráin faoin "spéir oscailte", agus tá ticéid i bhfad níos saoire anois.
Bheartaíomar féachaint ar an uncail i Haifa, cuairt a thabhairt ar ghaolta i mbailte eile agus téigh go dtí Iarúsailéim. Ar an turas a leithdháileadh seachtain - mise agus Daid. Mar sin féin, d'athraigh pleananna go luath, toisc go ndeachaigh a lán oilithrigh go luath in Iarúsailéim go dtí Iarúsailéim, agus cheannaigh Uncail ticéad dúinn le haghaidh turas "Mini Iosrael" i Tel Aviv. Mar sin féin, roimh seo, tugaim faoi deara go raibh ár n-eitleán i dtír i Tel Aviv, in aerfort ollmhór. Bhí sé iontas taitneamhach ag an grianghraf de na lúthchleasaithe móra Iosrael, uamhnach ar na ballaí aerfoirt. Is oibrí labhartha na Rúise é rialú pas, níor chuir sé an cló sa phas, ach thug sé cárta dúinn, 90 lá bailí. Cé go n-iarrfaí fós air, cé leis a eitilt againn agus cé mhéad.
Bhuail Uncail linn i gcarr (in Iosrael gan carr ar bhealach ar bith, ós rud é go bhfuil iompar poiblí an-dona), in dhá uair an chloig a thug sé go Haifa, áit a raibh cónaí orainn. Deirim ar an bpointe boise nach féidir liom aon rud a rá faoi phraghsanna, ós rud é go raibh muid cosúil le haíonna agus nár íoc muid rud ar bith. Bhí muid ar meisce agus chothaithe againn.
Mar sin faoin turas. Chosain sé thart ar 300 dollar ar feadh dhá cheann. I gcás Iosrael, ní airgead é seo. Thóg muid an mionbhus i Haifa, ar an mbealach a líonadh sí le turasóirí na Rúise. Mhair an t-excursion an lá ar fad agus bhí sé an-tedious. Is é Iosrael eitilt sa gheimhreadh nuair nach bhfuil sé chomh te. I mí na Bealtaine, agus go ginearálta i rith an tsamhraidh, bhí sé ag friochadh an Neuroyal, an t-léine a athrú dhá nó trí huaire sa lá. Bhí an t-aeroiriúntóir a bhí ag obair ar an mbus (in Eabhrais "Mozgan"), mar thoradh air sin, bhí mé ag séideadh suas ar mo thuairisceán abhaile, ní raibh mé chomh maith sa leaba le teocht. Thug Uncail dhá bhuidéal de 2 lítear dúinn le huisce neamh-charbónaithe. B'éigean dom iad a tharraingt leat sa mhála. Tuigim go bhfuil grá ag na Giúdaigh go léir go mór agus go míchaoithiúlacht. Téann go leor turasóirí le backpacks ina gcuirtear uisce. Thug turasóirí comhairle a thabhairt sneakers agus éadaí compordach agus ní gaile go háirithe faoi tarraingteacht. Ná déan dearmad ar an caipín caipín nó an caipín baseball. Agus thiomáin sé i gcónaí. Ar an dea-uair, tá na leithris saor in aisce agus gach céim, leis na taitneamhachtaí go léir. Go ginearálta, beagnach cosúil le bialann.
Bhí treoir Iosrael ina labhraítear Rúise againn. Bhí sé ina ghairmí dá ghnó, a bhfuil cur síos air go mion faoi gach rud, d'fhreagair sé go leor ceisteanna.
Is é ár gcéad phointe an mainistir Latrun. Ina dhiaidh sin d'fhéadfaimis fíona táirgthe agus cuimhneacháin áitiúil a cheannach. Rinne turasóirí na Rúise, ansin dhéileáil duine acu leis na rannpháirtithe go léir, ag míniú go raibh lá breithe aici inniu. Turasóireachta ón Iorua grianghraf a lán. Fuair sé músaem umair agus trealamh míleata in aice leis an mainistir agus rinne sé a lán pearsanra a roinn sé sa líonra sóisialta.
Agus ansin bhí go leor turais "Mini Iosrael" ann. Is coimpléasc iomlán oscailte-aeir é seo, foirgnimh ailtireachta miniature, crainn, go ginearálta, gach réad a léiríonn bród an tír iontach seo. Tar éis an turais, cheannaigh muid cuimhneacháin sa siopa, arís d'oibrigh na díoltóirí a labhraíonn Rúise anseo. Bhí praghsanna ard go leor. Mar shampla, costas an uachtar ón Mhuir Mharbh costas 100 Hryvnia (ba é an saoire, 50 ml, 12.5 dollar).
Tar éis "Mini Iosrael" chuir muid chuig baile ársa Jaffa i Tel Aviv. Anseo cuireadh tús linn sa ráithe, áit a gcuirtear ceardlanna jewelry. True, greim ar na praghsanna, agus níor cheannaigh aon duine rud ar bith. Chomh maith leis sin chuaigh sé ar an gclaífort agus d'fhéach sé ar an gcuid eile ar an trá daoine. Bhí amharclanna ann freisin, mar shampla, "Gesher", áit a n-imríonn go leor dár n-eisimircigh. I Haifa, tháinig muid tar éis 8 pm.
Ar ais, freisin, d'eitil ó Tel Aviv. Córas cosanta ag an leibhéal. Tá an líne fada, eitilt eitleáin le moill. Tiocfaidh siad chugat agus iarrfaidh siad ar cé a phacáistiú ar an mbagáiste a chuir tú chugat, bhí aon cheann de na daoine amuigh. Ní mór duit a fhreagairt go raibh gach duine pacáistithe iad féin. Ní thuigeann tú anseo scéalta grinn. Má tá tú ag crochadh, ansin fágfar tú i seomra ar leithligh agus de ghnáth. Seiceálann an bagáiste freisin, ach chaill an Ukrainians gan iniúchadh. De réir dealraimh, tá muid níos lú cosúil le sceimhlitheoirí.
I ndleacht saor in aisce, cheannaigh muid "an Fhionlainn" vodca agus candies. Bhí Vodca níos saoire ná mar a bhí san Úcráin, ach costas candy $ 8.
Go ginearálta, bhí mé sásta leis an turas. Tá súil agam eitilt go Iosrael arís.
