I bPálás Topkapi agus an harem á óstáil ar a chríoch ag deireadh mhí Iúil 2013, in éineacht lena cara agus a cara. Eitil ón Úcráin. Ar dtús bhí ionadh orthu trí sheirbhís nua-aimseartha. Cosnaíonn ticéad go Topkapi Palace 25 Lira Tuircis (bhí sé cothrom le 100 Hryvnias, nó 13 dollar). Tá an córas suimiúil: a dhíolann tú ticéad go dtí an ceart Palace ag an mbealach isteach, téann tú go dtí an subway, scanadh (mura bhfuil a fhios agat conas, ansin beidh na hoibrithe músaeim cuidiú), ansin teacht agus taitneamh a bhaint as. Tá an chríoch ollmhór agus in aon lá amháin tá sé deacair a bhainistiú. Is breá le mo chailín Julia a ghrianghrafadh, beagnach gach rud, mar sin bhí orainn cuairt a thabhairt ar an bpálás faoi dhó. Fíor, ní cheadaítear an lámhach i ngach seomra. Cuirfidh mé leis an "cloch faoi uisce". Chuamar ar thuras dhá uair an chloig san iarnóin: in Iostanbúl ar maidin fry uafásach. Thosaigh grianghraf de Julia ar áthas. Go dtí seo bainte amach go dtí an harem (agus cuirtear é sa Topkapi, is gá 15 lir a íoc ar leithligh, nó 60 UAH., Nó thart ar $ 8), d'éirigh sé amach go bhfuil 5.30 pm cheana féin, agus go ndíoltar ticéid suas le 5 pm. Dúirt Julia nach mbeidh eitilt abhaile gan a bheith le feiceáil. An lá dár gcionn, tháinig muid le ticéid inné agus iarracht a mhíniú do na fostaithe an casta an mhúsaeim go raibh muid sa topkapy inné, ní mór dúinn ach a harem, a deir siad, nach bhfuil airgead a ghlacadh don bhealach isteach. Ach tá a fhios ag fostaithe an institiúid chultúrtha a ngnó: Íoíomar 25 lira arís chun dul go dtí an Pálás. Ach an uair seo, ag cur san áireamh botún inné, rith láithreach chuig an mbealach isteach chuig an harem agus cheannaigh sé ann ticéad. Bhí siad ar chríoch an choimpléasc arís trí huaire an chloig, nach lú. Dála an scéil, fuair siad leabharlann Sultan, nár thug aird níos luaithe. Táim cinnte go bhfaigheadh mé rud éigin nua ar an tríú lá.
Bhuail muid na hárasáin is saibhre, bailiúchán arm, pictiúir, péintéireacht sómhar ar na ballaí agus ailtireacht iontach. Díreach ag an am seo, chuaigh an scannán faoi Roxolane, agus an chuma orainn go n-aistreofaí go huathoibríoch go dtí na Meánaoiseanna. Tá casta an mhúsaeim suite i gcroílár na sean-Iostanbúl, i Sultanahmet. Chónaigh muid in óstán in aice láimhe, agus dá bhrí sin thaistil siad ar shiúl na gcos. Bhí sé ionadh go raibh an-bheag Rúiseach, eachtrannaigh den chuid is mó (bhuail sé le bean as Ceanada) agus daoine scothaosta. Níor ordaigh muid treoir, chuaigh muid féin, ach chuaigh go leor eachtrannach sna cluasáin agus d'éist muid le téacs an turais.
Ar chríoch an nádúir chasta iontach. Tá siopaí le bia agus cuimhneacháin, caiféanna beaga. Mar sin, níor chóir duit bia a ghlacadh leat, cé gur shiúil muid le pacáistí beaga ina leagadh barraí uisce agus seacláide. Chaill muid sinn gan aon fhadhbanna. Fós ionadh ar an siopa leabhar. Chonaic mé na leabhair faoi an Tuirc (dála an scéil, i bhfad níos saoire ná ag an aerfort), faoin músaem féin. Go leor cuimhneacháin le híomhá Roxolane. Labhraíonn fostaithe i mBéarla go foirfe, ach ní thuigeann aon duine i Rúisis.
Thaitin an cineál iontach, go leor dathanna agus glasa liom freisin. Siopa, má tá tú tuirseach. Leithris, áfach, ní an-slachtmhar, ach inghlactha. Ní théann aon duine ar do shon agus ní fheiceann tú go bhfuil tú i dteagmháil leat. Comharthaí le foilseáin sa Tuircis agus i mBéarla.
Ar ndóigh, tá sé costasach cuairt a thabhairt ar áit dá leithéid. I gcuimhne cheannaigh mé leabhar faoin Harem agus Topkapi i mBéarla. Ba mhaith liom comhairle a thabhairt duit cuairt a thabhairt ar choimpléasc an Mhúsaeim do dhaoine a bhfuil a fhios acu le tuiscint san ealaín, ach ní le leanaí. Ní bheidh siad chomh suimiúil le cailíní agus daoine den aoisghrúpa níos sine.
