I Marmaris bhí deis agam scíth a ligean le cairde i mí Dheireadh Fómhair. Tá an chathair ón Tuaisceart cosanta ag vearnais sléibhe, agus tá sé ar bhruacha an bhá, a chosnaíonn tránna na cathrach ó thonnta láidre, mar sin tá an fharraige sa bhá socair agus réidh. Bhí ár n-óstán ar an gcéad líne agus bhíomar an-ádh leis an seomra, ón mbalcóin ar féidir leat an cuan iomlán a fheiceáil mar pailme (féach an grianghraf). I gcás lovers na struchtúr seanré, molaim an fortress Marmaris a iniúchadh. Ní raibh muid leisciúil agus rinne muid siúlóid ón óstán go dtí an fortress feadh an phromanáid, a bhfuil sé le feiceáil go soiléir, mar go bhfuil sé tógtha ar chnoc íseal. Tá an claífort fada, le plandáil ar feadh crainn pailme, pábháilte ag tíleanna pábhála. Ar thaobh amháin, tá na hóstáin an-chairdiúil dá chéile, agus an ceann eile, tá tránna de na hóstáin seo nuair a ligtear ach a n-aíonna. Tá an fortress féin beag, tá an bealach isteach saor (Lyra a trí i mo thuairimse), le ballaí cosanta is féidir leat pictiúir lánléargais den scoth a dhéanamh.
Sa tráthnóna is féidir leat éirí as ar shráid na mbeáir, áit ar féidir leat dioscó a aimsiú do gach blas. Déantar cuid acu a dhoirteadh ar dheis ag an mbealach isteach, na hainmhithe a thugtar air. Maidir le Nostaling timpeall an tí, tá club APSR le ceol na Rúise.
Níl Marmaris go dtí seo ó mhór-spéise na Tuirce, Oileáin Cleopatra, Pammokkale, Ephesus.
