I Granada, chaith mé trí lá. Chomh maith leis na sráideanna nach bhfuil Crann Creathach agus poplar ag fás anseo, agus crainn oráiste, clúdaithe le torthaí oráiste geal. Bhí Granada ina chathair an-óg, tá go leor coláistí, ollscoil mhór, agus tráthnóna shráideanna na sráide atá lán de mhic léinn. Na pointí turasóireachta is mó de Granada-Alhambra, Albaisin Hill agus an Ardeaglais.
Gheall an réamhaisnéis na haimsire stoirm thoir, mar sin shocraigh mé an chuairt ar Alhambra a chur siar, agus ar an gcéad lá a chuaigh mé go dtí ceantar cathrach Albiscontian-Mauritanian. Is féidir leat rinn a thógáil ar bhus na cathrach, ach scuab mé go láidir ar shiúl na gcos. Go hionraic, ní raibh an chosán go dtí mé cosúil liomsa, is é an t-ardú go leor géar, ansin an cosán, ansin na céimeanna. Seiceáil leis an Treoir agus leis an Navigator ar an bhfón, fuair mé go San Nicholas Square, a, i ndáiríre, is é an sprioc is mó de na cosán. Leis an réimse seo cuireann sé léargas iontach ar an alhambra, ar an gcnoc os coinne. Agus anseo thit sí sneachta, calóga móra tiubh, turasóirí ón deic breathnóireachta bac cosúil leis an ngaoth. Caithfidh mé a rá, ní raibh an cosán éasca, bhí an bóthar ó shneachta sleamhain. Thréig mé an cárta, shocraigh mé dul síos agus nascleanúint a dhéanamh ar an láthair. Go ginearálta, ní chabhraíonn an léarscáil ar Albaisin go mór, d'fhéadfadh go mbeadh an tsráid atá ainmnithe ar roinnt céimeanna cuair.
Dara Lá, Alhambra. Chun í, freisin, is féidir leat dreapadh ar shiúl na gcos, ach chuaigh mé ar bhus ag imeacht ón séadchomhartha go Isabelle Caitliceach. Níl aon chiall ar leith ann an treoirleabhar a athinsint. Chun giúmar agus tuiscint chuí a chruthú a léiríonn Alhambra, molaim duit an leabhar Henry Morton a léamh. Is é an chuid is suntasaí, ar ndóigh, tá na palaishes of Nasridov, is cosúil go bhfuil gach rud tógtha as cloch, agus caite as solas agus scáth, mar sin go léir an t-aer. Ar an drochuair, ní raibh an sneachta a thit ar an oíche leáite, bhí sé sleamhain, agus ar chúiseanna slándála, dúnadh an bealach isteach chuig Alcasaba. Tar éis an bhealaigh mholta, ná pas a fháil ag an bhfoirgneamh gluaisteán beagán, beagán ar shiúl ón bpríomhbhóthar. Gairdíní Henellif Sa gheimhreadh, is dócha nach bhfuil chomh mór sin mar in am te, ach tá sé suimiúil a wander tríd an labyrinth na crainn síorghlas, i measc dobharlaigh. I ngach áit ar na toir agus crainn leagan sneachta, bhí oráistí oráiste scoite go beacht ar sneachta bán. Dúin, chuaigh mé síos ar shiúl na gcos agus rushed mé beagán timpeall limistéar Plaza Nueva, áit a bhfuil Ardeaglais Naomh Anne agus an Oifig Ríoga suite.
Is é an lá an tríú mainistir den léarscáil. Chuaigh mé ar shiúl na gcos agus mé ag bogadh i dtreo na mainistreach agus rinne mé iarracht a dhéanamh amach, cén bus chun dul ann, thuig mé gur tháinig sé beagnach. An-álainn, saibhir agus exquisitely maisithe séipéal, cead chun cuairt a thabhairt ar an gcontae, an bealach isteach go dtí an taobh clé den altóir. Ón bpríomhbhealach isteach chuig an séipéal, luíonn an cosán tríd an gclós le dánlanna clúdaithe agus gairdín oráiste. Sa dara leath den lá, an ardeaglais. Foirgneamh mór, maorga, gan mothú cumbersome a chruthú. Ar an drochuair, tá foirgneamh uirbeach an-dlúth timpeall air, athbhreithniú deiridh. Ní dhearna mé a thuiscint láithreach nuair a bhí ar an mbealach isteach chuig an tSéipéal Ríoga dul timpeall cúpla uair thart ar an ardeaglais ar fad. Coinnítear an Séipéal Ríoga scrín an Rí Ferdinand agus Crown Isabella. An t-am atá fágtha a dhírigh mé ar cuairt a thabhairt ar an ngairdín luibheolaíoch agus ceannach cuimhneachán. Tá an gairdín luibheolaíoch beag, ní hé Feabhra an t-am bláth is measa, ach bhí roinnt vásaí le cyclamen agus pansies beagáinín beag. Mar chuimhneacháin, seachas maighnéid thraidisiúnta, cheannaigh mé spíosraí i siopa speisialta.
