Nuair a bhí mé díreach ag dul go hÉirinn den chéad uair, mheall mo aire áit an-spéisiúil amháin - na carraigeacha MOCHER. Ag tosú le faisnéis a thochailt faoi na haillte, d'fhoghlaim mé faoi Oileáin Árann, mar go bhfuil siad gar dá chéile. Anseo faoi na háiteanna áille seo ba mhaith liom a rá.
Ag an gcéad turas eile, chuaigh mé le mo chara. Chun fanacht ar feadh na hoíche shocraíomar sa bhaile cloch mhíle, nó fiú an sráidbhaile - Duline. Réamh-áirithinte óstán "Teach Amharc Atlantach" ar dheis ar an aigéan, atá an-áisiúil, mar go bhfuil an berth suite 200 méadar ón óstán, le radharcanna iontacha! Nuair a shroicheann tú an t-óstán, d'fhág muid rudaí agus shocraigh muid siúl agus ag an am céanna agus ag an am céanna sa teach tábhairne is gaire. Tógann an bóthar ón óstán go dtí an sráidbhaile 10-15 nóiméad le céim thaitneamhach.
Ar an mbealach ón óstán go dtí an sráidbhaile
Bhí go leor daoine sa teach tábhairne, ach bhí ádh linn agus fuair muid tábla saor in aisce. Ach díreach dinnéar agus ól hiienes bioráin lánúin theip orainn. Tháinig an teach tábhairne leis an ngrúpa áitiúil, rinne sé béaloideas tíre na hÉireann. Ardaigh an abhainn beoir, bhí go leor daoine spraoi. Sa deireadh, shuigh muid ann suas go dtí 2 oíche agus níor chuir infhaighteacht ticéad le haghaidh farantóireachta na maidine go dtí na hoileáin bac orainn))
Dhúisigh muid ag 8 n-uaire an chloig, a bailíodh, d'fhág muid an carr ar cíos sa pháirceáil óstáin agus chuaigh muid go dtí an ché chun fanacht ar an mbád farantóireachta.
Ár gcomh-thaistealaí =)
Agus ferrom féin
Bhí an aigéan ar an lá sin an-trioblóideacha agus d'fhág an barq taobh le taobh. Ní raibh éadaí "te", ar orainn, go leor le bheith compordach le gaoth chomh láidir sin. Go ginearálta, an bóthar bhí tástáil throm dúinn.
Ag teacht an oileáin, ag caitheamh uair an chloig go leith ar an mbóthar, déanaimid cinneadh ar dtús tae agus bricfeasta te a ól. Shocraíomar dul go dtí Anismore go dtí oileán an lae, mar sin ní raibh ach 5 uair an chloig againn chun iniúchadh a dhéanamh air. Tar éis bricfeasta, rinneamar rothair, thóg muid léarscáil an oileáin agus chuaigh sé chun casadh na pedals)
Níl a fhios agam cén fáth, ach chuir mé an áit seo orm. Síochána iomlán, tá a fhios ag gach duine a chéile, tuairimí álainn. Comharthaí áitiúla agus beannú go léir turasóirí, trifle, agus deas! Ba mhaith liom am a bheith agam, bheadh mé ag fanacht ann agus níos faide, ach bhí an fiachas, nó an bád farantóireachta ag fanacht linn ar an mbealach eile!) Cócaireacht ar roinnt táirgí olann (na hoileáin seo den chuid is mó agus is eol dóibh as a gcuid táirgí olla) sa siopa atá suite In aice leis an gcé, bhog muid ar ais go dtí "talamh mór". Bhí an costas fós "spraoi." Ós rud é ar an mbád farantóireachta chuaigh muid i measc an chéad cheann, roghnaigh muid áiteanna maithe sa chábán in aice leis an porthole. Shábháil sé dúinn ón fuar, ach ní raibh sé go mór. Sa chás sin an porthole, bhíothas in ann bun na farraige a fheiceáil, mar sin bhí sé chomh láidir sin!
An lá dár gcionn bhí muid ag fanacht leis na carraigeacha - maorga, mighty, unprofitable! Is breá liom áiteanna den sórt sin inar féidir leat suí i solitude agus taitneamh a bhaint as na tuairimí. In ainneoin an líon mór turasóirí, tá áiteanna den sórt sin ann. Ní dhéanann Rocks Moker ciall a bhaint as chun cur síos a dhéanamh ar feadh i bhfad, ní mór iad a bheith le feiceáil beo! Ach tá sé cosúil le imeall an domhain ...
Thaitin mé go mór lenár dturas agus nuair a shroicheann mé go raibh mé chomh hálainn mar gheall air faoi go léir a dúirt go léir le gach duine gur thosaigh an chuid is mó de mo chairde ag dul isteach in Éirinn))) Ní bheadh mé féin ag dul ar ais ann, an tairbhe a bhí ann Na radharcanna nach bhfaca mé!