Ba é Delhi an pointe deiridh de mo thuras san India. Agus is dócha, ní thabharfainn cuairt air mura raibh mo imeacht ó Deilí. Bhuel, ós rud é gur chinn an cinniúint amhlaidh, tá áthas orm trí lá a leithdháileadh ag fámaireacht.
Tháinig mo thraein chuig an bpríomhstáisiún i rith an lae agus chuaigh mé láithreach chun óstán a lorg ar feadh cúpla lá. B'éigean tairbhe an chuardaigh a bheith go luath, mar go bhfuil an stáisiún i bpéire nóiméad ón bpríomh-bhail.
Is Sráid Siopadóireachta é Maine Bazar, agus chomh maith le siopaí le héadaí agus le cuimhneacháin eile, go leor óstáin, tithe aíochta agus brúnna ar aon sparán atá plódaithe. Tar éis dó athbhreithniú a dhéanamh ar thrí rogha, stop mé ag an dara ceann. Bhí an praghas ann níos mó ná in áiteanna eile, ach tá an seomra an-ghlan agus bhí aerchóiriú ann.
An chéad lá a chaith mé ar a dhóiteán a dhéanamh ar fud na cathrach agus iniúchadh ar fhoirgnimh taibhseach ó Sasana Colonial. Is é an áit connot ceann acu. Fíor anois tá líon mór siopaí, siopaí cuimhneacháin agus rudaí eile ann. Agus tosaíonn cuma an fhoirgnimh le fógraíocht a snámh. Agus ba ghá dom ticéid a cheannach don Agra an lá dár gcionn. Ar dtús chuaigh mé go dtí an stáisiún, gan ciúin céard agus cén áit, shocraigh mé cabhair a iarraidh. Dúirt Hindu "go maith" go ndíoltar ticéid san oifig amháin agus inseoidh sé dom an seoladh. Thiomáin mé ag an seoladh seo agus d'éirigh liom go bhfuil sé seo gníomhaireacht taistil gnáth ina gcosnaíonn ticéad bus go Agra thart ar 1000 rupees. Chas mé thart agus thiomáin mé ar ais go dtí an stáisiún, is é an buntáiste atá leis ná cúig nóiméad ar shiúl. Trí theagmháil a dhéanamh leis an eolas, mhol mé nuair a rinneadh ticéid d'eachtrannaigh. Tar éis 10 nóiméad a chaitheamh, fuair mé ticéad ar deireadh le Agri agus chaith mé rud éigin thart ar 50 Rupees air.
Ag dúiseacht an lá dár gcionn go luath, chaith mé ag an stáisiún, áit a ndeachaigh mo thraein go Agri. Tar éis 2 uair an chloig bhí mé i bhfeidhm cheana féin, thóg mé tacsaí (thart ar 100 rupees) agus chuaigh mé le haghaidh Taj Mahal. B'fhéidir gurb é seo ceann de na cúpla áit a raibh údar maith leo agus gur sháraigh sé fiú mo chuid ionchais. Trí íoc as an mbealach isteach ar an mbealach isteach 700 rupees agus ag baint taitnimh as siúl sa chríoch, chinn mé cuairt a thabhairt ar an bpáirc ar an taobh eile den abhainn ón Taj Mahal. Bhrúigh mé mé ar an ngrianghraf seo a chonaic mé cúpla bliain ó shin. Léiríodh í ag Taj Mahal i léiriú na habhann. Ach ní raibh sé i ndán dom an grianghraf céanna a dhéanamh, lean gach duine a dhéanann iarracht dul ón bpáirc go dtí an abhainn na gardaí.
Ní dhéantar an grianghraf seo i bhfad ón Taj Mahal.
Ar an lá deireanach thug mé cuairt ar Kutab Minar (an minaret is airde ar domhan), geata na hIndia. Taisteal timpeall na cathrach ar an ngnáthbhus, fuair mé bealach rathúil a théann i lár agus ón bhfuinneog is féidir leat na háiteanna suimiúla go léir a fheiceáil. Fuair mé freisin go dtí mo shúile ardaitheoir a sheas i lár rud ar bith) agus ní raibh mé in ann a thuiscint cá raibh sé i gceannas go dtí go raibh an áit áitiúil á mhíniú dom. D'éirigh sé amach an bealach isteach seo chuig an bhfobhealach, nach bhfuair mé in aice láimhe)
Is cuma cén chaoi a raibh grá agam don India, bhí imprisean débhríoch orm ó Delhi. A lán cripples, truflais agus lag. Dá bhrí sin, má tá tú ag iarraidh cuairt a thabhairt ar an gcathair seo, caithfidh tú a bheith réidh le haghaidh an nuances sin.