Napoli - Ionad Riaracháin Iarthar na hIodáile. Is iad an fharraige Tyrrhenian, fáilteachas, úrnuacht agus tírdhreacha iontacha an rud is fearr i mo shaol.
Tharla sé sin go raibh an chéad mo rogha traenacha ar an Riviere Nepolitan. Tar éis dóibh na scéalta a chloisteáil faoin mbolcán Vesuvius, faoin ailtireacht mhór, agus ar ndóigh faoi dhaoine ina ritheann an fhuil fola the, a bhailigh mé mo chuid coigilteas go léir agus chuaigh mé ar an mbóthar.
Ní mhair an turas ach 5 lá, ach ní dhéanfaidh mé dearmad orthu riamh. Stop mé i Napoli, ag Óstán Stíl Mhaireachtála La Ciliegina. Tá an t-óstán an-aisteach, atá suite ach amháin ar an urlár deireanach den fhoirgneamh agus an díon. Bhí uimhir agam díreach ar an díon, agus fiú breathnú amach ar an bhfarraige! Ach sa seomra ní raibh mé in ann moill a chur air, quieued mé i rith an tsamhraidh (Lúnasa 18-23) Ní raibh an bháisteach, grianmhar an lá ar fad, +27 céim - leis an aimsir sin i bpeaca den sórt sin suí sa bhaile.
Ar an gcéad lá chuaigh mé ar thuras ar Salkerno. Is cathair mhíochaine meánaoiseach é seo. Is dochtúir mé, mar sin ní raibh mé in ann cuairt a thabhairt ar an gcathair seo. 6 a chlog chaith mé isteach ann agus ní raibh cuma leath na cathrach. Molaim duit cuairt a thabhairt ar chaisleán aoise, feicfidh tú an chathair ar fad leis, ós rud é go n-ardaíonn an caisleán é féin ag airde 260 méadar ar leibhéal na farraige. Dála an scéil, níl sna siúlóidí go léir san Iodáil ach hiking, gan aon tacsaithe agus rudaí eile, mar sin is féidir leat cathracha agus ailtireacht a bhraitheann tú.
Ar an dara lá bhí mé ag siúl cheana féin ar Napoli, chuaigh mé go dtí na bialanna, fuair mé acquainted agus curtha in iúl. Ná déan dearmad an pizza mícheart a bhlaiseadh. Sea, Sea, Neopolitan. Níl a fhios agam cad é a chuirtear leis, ach deir siad go bhfuil sé an-difriúil ó pizza eile san Iodáil. Bhí sé delicious! Ó mhiasa, is féidir leat triail a bhaint as bia mara éagsúla. Ní thairgfidh iascairí áitiúla.
3 lá - Vesuviy! Ar dtús thiomáin mé go dtí bun an bholcáin - is é seo an chathair de Torre del Greco. Ina theannta sin d'éirigh liom dul saor in aisce don ghrúpa turasóirí lena raibh turas agam. Bealach isteach chuig an mbolcán go dtí 6 pm, ní mór cuimhneamh air, ar shlí eile theastaigh uaim dul sa tráthnóna nuair a thiteann an teas) agus ar ndóigh, thug mé cuairt ar Pompeii - músaem aeir oscailte. Ach le bheith macánta, ní raibh mé cosúil le híospartaigh an bholcáin.
Chaith mé an dá lá deireanach ar an trá agus chuaigh mé ag iascaireacht le tuathánach áitiúil. Ó chuimhneacháin agus éadaí, níor cheannaigh mé aon rud - ní raibh sé le haghaidh mo phóca. Ach chonaic mé conas a dhéantar daoine a thrádáil, tá sé deacair argóint a dhéanamh leis na hIodálaigh, ach má tá tú stubborn, ansin is féidir leis an bpraghas a bheith faoi dhó.
I mo chuid pleananna bogadh go dtí an chathair seo, mar gheall ar go léir a fheiceáil go léir na n-iontais na Napols nach bhfuil go leor den saol. Más mian leat do laethanta saoire a chaitheamh go maith, cumarsáid a dhéanamh le daoine, bualadh leis. Rinne mé é, is dócha, mar sin tá mé chomh suaimhneach sin ó ionad na napaí.
