Cuirfidh mé cúpla focal leis na háiteanna is fearr agus is suimiúla de Vilnius. Ach ar dtús, ní bheidh mé ag rá ach fíric amháin faoi Vilnius ina n-iomláine: Is é an chathair an scríbhneoir cáiliúil nua-aimseartha na Rúise, a scríobh faoin bhfriotóir max pseudonym. Má tá tú eolach ar stíl Frideevskaya, foghlaimeoidh tú é anseo i ngach cúinne. Is é Fry Vilnius, agus anois tá Vilnius Fry.
Agus anseo faoi cad iad na coirnéil de Vilnius a inseoidh mé. Is é an chéad ghetto, beag agus mór, atá ina gcroílár na seanchathrach. Sráideanna cúnga maisithe le fuinneoga sna dathanna - tá sé seo go léir mar an gcéanna le Prág, Stócólm nó aon chathair d'aois eile den Eoraip. Cé is moite de stair. Is é an scéal Ghetto tragóideach, toisc nach raibh beagnach aon cheann dá áitritheoirí, na Giúdaigh an iar-Vilnius, maireachtáil an Dara Cogadh Domhanda: Más rud é roimh a beagnach leath de chónaitheoirí an chaipitil bhí Giúdaigh, ansin tar éis dhiúltaigh a scair go faoin gcéad. Más mian leat cuairt a thabhairt ar na campaí tiúchana is mó in Oirthear na hEorpa, ní mór duit tosú le ráithe síochánta de Vilnius chun mothúcháin na ndaoine a scriosadh go hiomlán. I lár Ghetto, tá limistéar ann nach raibh an tsionagóg is mó ar domhan ann a thuilleadh. Ós rud é toirmeasc ar na húdaráis na hearráidí chun a struchtúir reiligiúnacha a thógáil os cionn na n-eaglaisí Críostaí, ba dhearadh neamhghnách an tsionagóg - an-leathan agus squat. Ar an drochuair, scriosadh í.
Deirim i dteannta le cúpla focal faoin Túr Gedimin. Tá an cnoc ar a bhfuil sé tógtha i gceannas ar an seanbhaile, ansin déanann sé túr ardán breathnóireachta idéalach agus áit an phobail le haghaidh grianghraf. Is féidir leat barr an chnoic a dhreapadh le haghaidh roinnt litas ar an bhfuncular, is féidir leat - saor ó shiúlóid feadh an scriú. Bealach isteach chuig an túr féin, áit a bhfuil músaem beag suite leis an bpríomh-ardán breathnóireachta ar an díon-íoctha, cúig litas. Ón áit seo osclaíonn sé an forbhreathnú is fearr le siombail eile den chathair - trí chros. Dar leis an bhfinscéal, tháinig na trí manach seanmóirí go dtí treibheanna na Liotuáine nach raibh ag iarraidh págánachas a fhágáil. Dúirt seanmóirí faoi na iontais, salvations iontacha na naomh, agus ina dhiaidh sin crochadh na liotuánaigh fiosracha na trí cinn chun a fháil amach conas a sábháladh nó go n-aiséirí orthu. Níor shábháil Martyrs agus níor ghlac na treibheanna Págánacha isteach sa deireadh thiar baisteadh.
Mealladh eile, atá suite beagán ar shiúl ó bhealaí turasóireachta - Séipéal Naomh Anne, masterpiece beag de ghotach bríce déanach. Is féidir é a fheiceáil ar an lánléargas ar an gcathair idir ardeaglais brící dearga, níos lú agus i dtír faoin ré céanna agus teampall bán ollmhór. An neamhghnách, an áilleacht na háilleachta na hEaglaise Naomh Anne thoradh ar an finscéal mar gheall ar an múinteoir a envied a mhac léinn - ailtire óg a chruthaigh a leithéid de miracle, agus thit sé as an scafall.
Agus buaicphointe eile den Seanbhaile - is iad seo ról-imreoirí, is féidir a fheiceáil go minic anseo fiú i rith na seachtaine. Ridirí cóirithe, manaigh nó townspeople meánaoiseacha, socraíonn siad smaointe nó díreach go dtí a ngnóthaí, gan aird a thabhairt ar na turasóirí grianghrafadóireachta.