Is cathair í Kamenets-Podolsky le scéal ársa agus deacair. Is iomaí uair a bhí sé faoi réir ruathair, díothú agus cuireadh loite air. Ach sa chúigiú haois déag i bhfad, nuair a chuaigh Tuircis Han Osman isteach ar a arm plódaithe go ballaí an sean-fortress na cathrach, éilíonn foinsí ársa go raibh sé uafás ag an bhfoirm neamh-inghlactha agus uafásach an fortress. Tar éis dó a bheith ar an sliabh, a dúirt sé: "Is dócha go neartaigh Dia é féin an dúnta sa chathair seo a neartú! Mar sin, lig di fanacht dó ..." agus an t-arm Osman retreated! An t-uafásach céanna agus bródúil, amhail is nach ndearna sí teagmháil leis na céadta bliain, chonaic muid an sean-fhortress. Is é seo an dearcadh ón tsráid toimhde.
Is meascán de chloch agus greenery é Kamenets-Podolsky. Déantar sean-séadchomharthaí cultúrtha a adhlacadh i gcoráin na gcrann.
Agus i ngach áit i gcathair na cloiche, níl fiú an gnáth-asfalt chomh coitianta ná mar atá leagtha síos mar chomhghleacaithe. Sráid USPenskaya, de réir a chuaigh muid go bunúsach, ní raibh aon eisceacht - faoi mo chosa bhí dhéileáiltear le plátaí seanré.
I gcathair na Kamenets-Podolsky beo neamhghnách agus daoine te. Ní raibh aon choinbhleachtaí san Úcráin in ann an domhan a athrú ar dhaonra na cathrach ársa seo. An rud is mó, daoine a rá - ionas go mbeidh an t-iarthar agus an t-oirthear ina gcónaí le chéile, mar a bhí, ar fud an domhain agus cairdeas fraternal. Faoin mana seo sa chathair go luath i mí Mheán Fómhair, reáchtáladh Féile Mór-Cheoil.