Suas le 16, ní raibh mé go praiticiúil tarlú go dtí an fharraige, gan na turais a chomhaireamh go dtí an campa creepy ar chósta Azov. Dá bhrí sin, nuair a tairgeadh tuismitheoirí chun dul go dtí Yalta, imscrúdú a dhéanamh ar ard-dóchas ar an turas seo - tá súil agam snámh san fharraige ghlan te, wrap i gaineamh órga agus rómánsúil chun an tráthnóna feadh an chósta a rith. Faraoir, bhí orm spéaclaí bándearg a bhaint agus fiú go fóill, gan a bheith ina Connoisseur fíor de na hionaid farraige, thuig mé nach raibh Yalta domsa. Agus nuair a thug mé cuairt ar an Tuirc, chonaic mé ar chor ar bith go bhfuil sé i bhfad níos inacmhainne do thurasóirí na Rúise ná an Yalta céanna in ainneoin go bhfuil cáilíocht na caitheamh aimsire i bhfad níos airde.
Mar sin, shocraíomar in árasán aon seomra, fiche nóiméad siúil ón gclaífort, agus thuig muid go bhfuil, an níos gaire don fharraige, an níos airde an praghas, agus go hiomlán gach rud - ó thithíocht go bia agus siamsaíocht. Ar an turas, ní chruthaítear an praghas freisin, mar sin cheannaigh muid treoir agus d'iarr muid ar áitiúil, conas tarraingtí éagsúla a fháil. Bhí clár neamhspleách i bhfad níos brabúsaí agus níos suimiúla. Ar an drochuair, theip ar chuairt a thabhairt ar an Pálás Livadia, mar gheall ar Bhí cruinniú de roinnt polaiteoirí tábhachtacha ann. Ach thaitin an gairdín luibheolaíoch i ndáiríre.
Tuigeann aird ar leith turas ar bhád go Jack fáinleog. Ní amháin go gcosnóidh an ticéad féin 40 Hryvnia, mar sin freisin chun dul go dtí an deic uachtarach, bhí sé riachtanach an 10 Hryvnia a íoc - Frank Religion. Arís, níl aon rud den sórt sin sa Tuirc, agus má tá tú ag snámh ar an mbád, is féidir leat dul amach go socair agus grian ar an deic uachtarach. Ach ar ais go dtí an nead, a fuair muid i 20 nóiméad, agus thosaigh sé ag slua i scuaine uafásach chun éirí suas. Ag coinneáil timpeall an teasa ar feadh thart ar uair an chloig, fuair muid, grá ag an bhfarraige, agus thosaigh muid ag dul ar ais go dtí an chatagóir arís sa slua. Ba é an rud is suimiúla ná go raibh sé sábháilte cheana féin faoin am seo toisc go raibh sé ag fanacht le turasóirí go huasmhéid 40 nóiméad, agus suí ar cheann eile, go raibh sé riachtanach 40 Hryvnia a íoc arís - ach turas iontach.
Ach fiú fearg níos mó a bhí agam na tránna - bhí beagnach gach ceann acu go príobháideach, áit a raibh siad ceadaithe ach ar airgead, agus nach bhfuil sé i gcónaí. Agus ionas nach dtagann na haíonna nach dteastaíonn, go raibh na tránna fálaithe le pirs coincréite ollmhór. Sa trá phoiblí, níl aon áit ag an Apple. Sin an chaoi a raibh mo bhrionglóid ag rolladh ar feadh an chladaigh fhada. Theastaigh uaim níos lú trá folamh a fháil ar a laghad, a bhí ar an Livadian. Agus cé go raibh air dul chuige 50 nóiméad ón teach, bhí sé fós níos fearr ná casadh isteach i sprointín ar an trá "Scórála". Tránna pebbly, a mharaigh mo aisling an dara gaineamh órga, ach is é an chuid is mó uafásach ná clúdaigh beoir, toitín agus truflais eile, a luíonn go simplí faoi na clocha. Ní raibh aon cheannbhrait ar na tránna, agus íocadh cathaoireacha scáthanna fearthainne agus deic. Go ginearálta, níl aon chúram ar dhuine go hiomlán.
B'fhéidir go bhfuil an scéal athraithe anois, ach tá amhras orm, toisc gurb é an tóir ar bhrabús an sprioc is mó de na hóstaí agus gach duine a thuilleann ar na tuirbíní i Yalta. Tar éis saoire den sórt sin, shocraigh mé go daingean chun pas a fháil, chomh luath agus is 18, agus anois ní féidir liom aiféala a dhéanamh air. Níos fearr ná uair amháin gach 3 bliana dul thar lear agus scíth a ligean mar dhuine ná mar a fhulaingt le haghaidh marc seiceála, deir siad "an samhradh seo bhí mé ar muir."