Ón gcéad amharc, an áit inar thaitin an chathair liom. Osclaíonn an mhórbhealaigh léargas iontach ar an gcathair. Sa chathair, mar atá sa tír ar fad, meastar go bhfuil an comhchuibheas iontach daoine agus an dúlra. Anseo i ndáiríre scíth agus comhlacht agus anam. Is féidir leis an aimsir, ar ndóigh, a bheith nach féidir a thuar, ach go ginearálta ní dhearna lá na coise tinne rud ar bith a mhilleadh. Dúisíonn an baile beag seo go luath, níl an-sábháilte ar an oíche, níl an t-aon chlub oíche ar imeall (ar a dtugtar domhain). Is é an ceann is iontach na sléibhte, go praiticiúil crochta thar an gcósta. Níl speicis den sórt sin dodhéanta gan a bheith ag meas. Tá tránna plódaithe go leor. Ar thránna na péine, ritheann siad ar na hioraí. Is é an fharraige purest, ach thránna méaróg amháin agus a cheadaítear gráinneoga farraige, bhí a cheannach slipéir speisialta.
Díreach taobh amuigh den chathair, tosaíonn an sliabh, ar féidir leat dreapadh le turas (ar mhionbhus). Rinne an turas seo tuiscint an-láidir orm. Chomh maith leis na speicis áille agus flóra agus fána iontach (ní scorpions nimhiúla fiú) rinne muid gáire ar an stoirm agus an balla uisce. Is cinnte go bhfanfaidh na cuimhní cinn sin ar feadh a saoil.
