I Lucsamburg, thug mé cuairt ar Lúnasa anuraidh. Ar an drochuair, ní raibh mé ach lá amháin ann. Ach, beidh an baile beag cluthar seo fós i mo chroí. D'imigh mé ar feadh na sráideanna meánaoiseacha mearbhall, mheas mé ailtireacht agus íonacht na cathrach seo. Tá an chathair an-ghlan i ndáiríre. Is é an príomhghné de Lucsamburg ná go bhfuil na siopaí go léir gar ag a sé a chlog tráthnóna, agus ní oibríonn siad ar chor ar bith. Anseo labhraíonn daoine speisialta - Lucsamburg. Is meascán de Ghearmáinis agus Fraincis é seo. Tá praghsanna i Lucsamburg beagán as. Gach toisc go bhfuil an caighdeán maireachtála anseo an-ard agus is iad na tuarastail an ceann is mó san Eoraip.
Ach ba mhaith liom níos mó a insint faoin gcathair féin. Is éard atá sa chathair ná dhá chuid atá scartha ag an abhainn: an chathair uachtair agus an bun. Tá na nithe móra go léir sa chathair uachtarach. Anseo tá na ardeaglaisí, na séadchomharthaí, na músaeim, na fothracha ársa .... Go ginearálta, tá rud éigin le feiceáil. Thosaigh mé mo lucht aitheantais leis an gcathair sa chuid uachtarach de. Chuaigh sé go dtí Ardeaglais Notre Dame, grá ag frescoes. Bhí an-ádh orm, fuair mé seirbhís adhartha agus éist mé le fuaim iontach an orgáin. Ansin rith sé trí shráideanna cúnga agus chuaigh sé go dtí príomhchearnóg Chearnóg Lucsamburg Guillaume II, scrúdaigh sé an Pálás Mór Duccian. Rinne sé cúpla grianghraf agus chuaigh sé go mall chun siúl air.
Bhí mé an-tógtha liomsa "BALCÓIN na hEorpa", a thugann léargas iontach ar an gcathair íochtarach agus ar ghleann na habhann. Shocraigh mé ar Lucsamburg a fhiosrú go maith agus chuaigh mé síos go dtí an chathair íochtarach. Shliocht mé ar an mbóthar serpentine an ceann is mó a théann síos. Agus ón ionad stairiúil, chuaigh mé isteach i scéal fairy. Abhainn chúng, an pháirc ghlas, amhránaíocht éan. Agus cibé calma, síocháin. Bhí tithe beaga le gródálaí néata in aice le gach teach an-humpled. Ag siúl agus grá ag speicis áille, tá sé in am filleadh arís go dtí an chathair uachtair. Bhí mé an-tuirseach le linn mo shiúlóid agus níor shamhlaigh mé conas a dhreapfainn suas an staighre. Ach, thuig muintir na háite go maith, mo fhadhb, moltar go cineálta conas ardú, gan aon iarracht a dhéanamh. Tharlaíonn sé go bhfuil gach rud an-simplí - tá ardaitheoir, atá go héasca, in ábhar na miontuairiscí seachadann tú ó bhun na cathrach go dtí an uachtair agus ar ais.
Agus anseo táim i mo shuí cheana féin i gcaifé cluthar agus i mblastaí áitiúla blaistithe - anraith cáiliúil náisiúnta Bunshuile Lucsamburg (le piseanna glasa, bagún, bogha agus prátaí). Delicious!
"Is mian linn fanacht mar atá againn!" - Tá an abairt seo scríofa ar an mbalcóin i lár Lucsamburg. Mar a míníodh mé - is é seo an mana náisiúnta Lucsamburg. Ar feadh na gcéadta bliain, d'éirigh leo a gcathair a chaomhnú, a dtraidisiúin, a gcultúr. Leanann siad an mana seo agus tá sé foirfe dóibh.