اول، در ورود به هتل ما ما را در آغوش گرفتیم. چشم انداز بیابانی، عدم وجود کوه ها، ساخت و ساز در کنار درب و گرما، نفوذ حتی در اتوبوس های تهویه مطبوع. سپس خطوط هتل ما به نظر می رسد و به روح ظاهر شد - همه چیز خوب خواهد بود. بسیاری از سبزی ها، پاکیزگی و اندازه های غول پیکر گفتند که هتلداران بسیاری از چیزها را می دانند و ما آنجا را در آنجا نیاز داریم.
بله، جایی نخواهد بود که از هتل خارج شود و نزدیکترین شهر منوگات باید توسط تاکسی برود، اما آیا شما دارید؟ تقریبا تمام هتل ها در اینجا بر اساس اصل خودکفایی ساخته شده اند. همه و ماشین های الکتریکی برای کودکان و بستنی وجود دارد و حتی یک خیابان خرید کوچک برای هتل، و حقیقت این است که ما بدون خرید هستیم. در ساحل مسافرتی در قایق ها ارائه می شود، نام در گشت و گذار نامیده می شود و خالکوبی ها را رسم می کند.
عکاسی با میمون و شتر. در ایستگاه هتل هر روز، شانس عکس از مهمانان، مانند سوپرمارکت مورد علاقه خود را. شما لازم نیست که از اینجا بروید، دمپایی را بردارید و انگشتان خود را در شن و ماسه به مدت 10 روز بشکنید.
در قلمرو حتی یک رودخانه واقعی وجود دارد که صدها نفر از ماهی گرسنه به عنوان یک بسته سگ پرتاب می شوند. این فقط ورود به دریا است که ما دوست نداشتیم. زیر آب، اسلب سنگ با لبه های تیز. ما این تعطیلات را در استخر صرف کردیم.
اما دانستن این ویژگی طبیعی ناخوشایند، انیماتورها در اطراف ساعت قرار گرفتند تا بتوانیم در مورد دریا عملا فراموش کنیم. اگر چه به عنوان مثال، در نزدیکی هتل همسایه، ورود به آب در سنگ زخمی شد.
در هر صورت، ما در عشق به یک فضای کبدی برای یک فضای دوستانه افتادیم و می خواهیم کوه ها را بگویم - این همه نیست، و در دشت ترکیه شما می توانید کاملا آرام باشید.