دهلی به طور کلی برخی از احساسات عجیب و غریب را ترک کرد.
از یک طرف، ایجاد بزرگترین اشیاء تاریخی و آثار فرهنگی، و از سوی دیگر، عدم تمایل به درک واقعیت. نمی توانم بگویم که من دهلی را دوست داشتم. نه او به نحوی بر روی مغز و روان، فشار می آورد، هرچند من نمی توانم چیزی در مورد او اشتباه بگویم. در اینجا این بود که ما اولین افکار غم انگیز بودیم که ما در انتخاب کشور برای زمستان اشتباه کردیم که ما نمی توانستیم در اینجا 2 ماه مقاومت کنیم. بله، ما سینی هستیم، ما گیج کردیم. ما خستگی عاطفی و خوش بینی به نوعی نامیده می شود. شاید به خاطر تلاش های سرماخوردگی و بی وقفه برای گرم کردن، شاید به دلیل این واقعیت که این اولین شهر در سفر بزرگ هند بود، اما من از خدا سپاسگزارم، این افکار به محض این که ما دهلی را ترک کردیم و دیگر از ما بازدید نکردیم . گاوها ما در اینجا نمی بینیم، گداها نیز به طور خاص داده نشدند، اما مردم در خارج از کشور زندگی می کردند - بیش از اندازه کافی است. آنها صفرا هستند، آتش سوزی را برای گرم کردن پنهان می کنند، آنها به طور خاص آزار نمی دهند.
دهلی قلم حکومتی است و بخشی از ایالت های دیگر نیست. این یکی از بزرگترین شهرهای هند با زیرساخت های توسعه یافته، یک کلان شهر با جمعیتی است که بیش از 13 میلیون نفر دارد. دانشمندان استدلال می کنند که این قلمرو به طور مداوم به مدت پنج هزار سال ساکن است و دارای حداقل 8 شهر از حاکمان مختلف است. دهلی به دو بخش تقسیم می شود: دهلی نو و دهلی نو. دهلی نو (شهاجان آباد) در سال 1639 توسط شازانوم تاسیس شد. دهلی نو توسط بریتانیا ساخته شد: در دسامبر 1911، در سایت کالج سنت استفان در نزدیکی دانشگاه دهلیوس، اولین سنگ پایتخت جدید امپراتوری بریتانیا، که به عنوان یک باغ باغ در نظر گرفته شد، گذاشته شد در کالج سنت استفان. بریتانیا معتقد بود که آنها برای قرن ها به اینجا آمده اند. ساخت و ساز، آغاز شده در سال 1912، در طول جنگ جهانی اول، به مدت 18 سال، و پس از 18 سال، دهلی به پایتخت هند مستقل تبدیل شد. دهلی، یک شهر جالب با تاریخ و فرهنگ هزار ساله، دارای تعداد قابل توجهی از معابد، مقبره ها، بناهای تاریخی و جاذبه های منحصر به فرد و در اولین بازدید از شوک تقریبا هر مسافر است. اینجا بود که متوجه شدم که من به معماری علاقه مند شدم، جالبی جالب و حکاکی سنگ بودم. من علاقه مند به آن مکان هایی هستم که چیزی را می دانم. در اینجا بود که ناگهان احساس جذابیت باور نکردنی قلعه ها را داشتم. من با ثروت فوق العاده ای روبرو هستم، بعدا با چنین شیوه ای که ما در قلمرو تقریبا تمام ساختارهای معماری در هند با یک استثنا نادر مواجه خواهیم شد. و درختان نخل بیشتر، اعتقاد بر این است که آنها واقعی هستند. تصور کنید یک چراغ لامپ (آنها کاملا صاف و صاف هستند)، و در آن بسیار بالا شما یک "دم اسب" شیک از برگ های نخل. شگفت آور و فوق العاده زیبا.
اما با این حال، دهلی قلاب نکرد. متاسفانه نه. نه سرنوشت را دیده می شود.